სიყვარულის უარმყოფელი (ნაწილი4)

ინგა ნუცუბიძე სოფოს პატივცემული დეიდა, ოროთახიან ბინაში ცხოვრობდა, ეს იყო ბალზაკის ასაკის საშუალო სიმაღლის, წაბლისფერთმიანი, მწვანეთვალება ქალბატონი, პირად ცხოვრებაში სამწუხაროდ არ გაუმართლა, გათხოვდა თვრამეტი წლის ასაკში,

ერთი ტიტა 2

არ ვიცი რამდენად გაგიკვირდებათ, მაგრამ მეორე დღეს ისევ ტიტებით ხელში ისევ ჩვეულ ადგილას ვიდექი და ვუყურებდი როგორ მოძრაობდაა ამჩემფეხება უსულო ხალხი. დიაახ დიახ მხოლოდ საკუთარ თავზე, რომ ფიქრობენ და დალშე მაგრად ჰკიდიათ. აღარ ვაპირებ იმ ბებერს

სიყვარული? ის ხომ ბრმაა - დასასრული

-შენ ნორმალური ხარ? როგორ ბედავ ამდენს? ძლიერად მოქნეული ხელი სახეში გავარტყი. ვერასდროს წარმოვიდგენდი საბა ასეთ რამეს თუ იზავდა. ოთახიდან გიჟივით გავარდა, საწოლზე დავჯექი და ტირილი დავიწყე. ასე თოკომ არ უნდა დამინახოს, გაგიჟდება. სააბაზანოში

დასაწყისი (ნაწილი2)

-ღმერთოჩემო როგორ შემეშინდა ხვდებით მაინც რას აკეთებთ -კი თანაც ძალიან კარგად სამაგიეროს გიხდი -უტაქტო და უხეში ხარ შენთან თამაშს არვაპირებ აქედანვე გაფთხილებ. -და გგონია რო მე ვთამაშობ ჯობია სირბილი გააგრძელო ამდენ ლაპარაკს. .

ქალბატონი ქალდანი (10)

ყველაფერი მეორდება, ტკივილი, ტკივილი, ტკივილი და სიცარიელე, ყოველთვის ასე ხდება, როცა მგონია რომ ყველაფერი დამთავრდა და ბნელს ნათელი შეცვლის სწორედ მაშინ მთავრდება ყველაფერი. ისევ და ისევ მთელი ძალით ვეხეთქები რეალობას და ყველა ჭრილობა სათითაოდ

''ორმაგი ცხოვრება'' (პირველი ნაწილი სრულად)

-ფრჩხილები კისერზე მთელი ძალით ჩავჭიდე და ისე ძლიერად მოვკაწრე ,რომ სისხლი სულ თქრიალით წასკდა. ისეთ ხმაზე დაიღრიალა გავიფიქრე ალბათ ახლა მომკლავს-მეთქი. ხელებიდან გავუსხლტი ,რომ გავქცეულიყავი და სწორედ მაგ დროს შევამჩნიე ყელზე სვირინგი.

დასაწყისიდან დასასრულამდე...

ხანდახან ადამიანს რაღაც უსიამოვნება შეგრძნება შეგიპყრობს და როგორც არ უნდ შეეცადო თავიდან ვერ მოიშორებ. თითქოს გულის სირღმეში იცი რომ ინტუიცია არ ცდება და რაღაც აუცილებლად მოხდება. გვინდა თავიდან ავიცილოთ მაგრამ არ გამოდის. მეტი უსიამოვნება რაღა

სიცოცხლეს დაბრუნებული [ 1 ]

-რატომ არ დამპირდი? დამპირდი რაა (ტირილი დავიწყე) -რა ტას, რა დაგპირდე (გაკვირვებულმა გამომხედა, მუცელზე მისი ხელი დავიდე და მას გავხედე) -დაგვპირდი, რომ არ დაგვტოვებ, ძალიან გთხოვ დაგვპირდი რაა (ანდრე მაგრად ჩამეხუტა)

ყველაფერი კარგად იქნება

ამ,ნაწარმოებში აღწერილია თინეიჯერი გოგოს ცხოვრება,რომელიც არის ღარიბი ფენიდან.ამის გამო მას უწევს სხვადასხვა დამცირებების ატანა.დედას სიმსივნე აქვს,ხოლო მამა მიატოვა როდესაც 7 წლის იყო.მაგრამ გოგოს ცხოვრება თავიდან დაიწყება და მალევე ყველაფერი

ტყუილი

თენდება , ვიღვიძებ , ვდგები , ვიცმევ , გავდივარ გარეთ . ვუყურებ სახეებს რომელიც ღიმილით და ბედნიერებითაა სავსე . ზოგი თავის შეყვარებულთა ერთად ხელჩაკიდებული სეირნობს , ზოგიც თავის ბავშვს ასეირნებს და ბედნიერია ცხოვრებით , ზოგიც ტელეფონზე ვიღაცას