სიყვარული და შურისძიება (19თავი)

-მადლობა გეხუტუნე, საყვარელი ხარ. ეხლა მე და ლევანი სამსახურში უნდა წავიდეთ, აი ეს მობილური შენ, ჩემი და ლევანის ნომრები წერია და თუ რაიმე დაგვიკავშირდი, და მართლა კარები არავის გაუღო, ვინც არ უნდა იყოს, ჩემსა და ლევანის გარდა. -არც მარის?

01.09.2016

ცხოვრება ისე გადის, თვალის დახამხამებას ვერ ასწრებ. გეგონება, ჯერ კიდევ გუშინ პატარა ბავშვი იყავი, როცა დღეს სიცოცხლეს ასრულებ. გეგმები ერთი მეორეზე მიყოლებული, მაგრამ დარჩენილი ცხოვრება უკვე აღარ გაქვს.

დასაწყისი (თავი 6)

ყიველმეორეს ამას ეუბნები. -პირველიხარ ნიტა მე შენ მიყვარხარ. ნიტას ხმა არ ამოუღია ალექსანდრემ მიუახლოვდა და მის ტუჩებს დაეწაფა ასე მშვიდად არასოდეს ყოფილა ნიტა, იწვა გატრუნული საყავრელი ბიჭის გვერდით ვერც იაზრებდა როდის მოასწრო ეს ყველაფერი მერე

ფიქრებით აღსავსე დილა

ულამაზესი და მშვენიერი დილა. დილადაწყებული შენზე ფუქრებით. ყოველი დილა ლამაზია შენზე ფიქრით , მაგრამ დგევანდელ ცას სხვა ხიბლი აქვს. უკიდეგანოდ ცისფერი შიგადაშიგ ღრუბლიანი, მზის სხივების მცდელობა რომ გამოანათონ საიდანმე. აივანზე სიგარეტით ხელში,

ქირურგებსაც შეგვიძლია სიყვარული - თავი 5

მე და ლექსო პარკში ვიჯექით და ვლაპარაკობდით. -რატომ გადაწყვიტე ნეიროქირურგობა? -აზრზე არ ვარ, დედა ბალერინაა, მამა გამომძიებელი. მე და ჩემი ძმა კი ექიმები. ეს ყველას ძალიან უკვირს. -მე ექიმების ოჯახში დავიბადე, კოსმონავტობა მინდოდა მაგრამ ოჯახური

ქარის საიდუმლო თავი 2

არავის ვუსურვებ ისეთი ახალი წლის გათენებას, მე რომ გამითენდა. შინ ჩავიკეტე, ტელეფონი გამოვრთე და ლოგინში შევწექი. რამდენჯერმე ვიღაცამ დააბრახუნა კარზე, არ გავუღე. ვიცოდი, ნიტა იქნებოდა. აღარაფერი მახსოვდა, არც ჭამა მინდოდა, არც არავის ხმის გაგონება.

მეორედ (სრულად)

კისკისის ხმა ჩამესმის და მინდა სმენადაქვეითებული ვიყო ... ვუყურებ როგორ ეხვევა წითელთმიანი ქალი დათოს და მინდა ბრმა ვიყო ... მიღალატა ... გონება ერთი და იმავეს მიმეორებს . წონასწორობას ვერ ვიცავ და თავის შესაკავებლად კედელს ვეყრდნობი.

ბედის ბრალია!(სრულად)

‘რამოდენიმე წამში შენი კარამელი იმ ქვეყნად წავა’ ოთახიდან გავვარდი,ყველაფერი ბრუნავდა,გული ისე მიცემდა მეგონა გამისკდებოდა მალე,ტელეფონზე ნომერი სულ ხელის კანკალით ავკრიბე,გამეთიშა,ნერვიულობისაგან ხელები გამიოფლიანდა და ძლივს ავკრიბე თავიდან

***

ძველ თაროზე წიგნები დევს მიმდევრობით, ბნელ ოთახში შემოიჭრა ჩუმი სევდა... თვალებიდან ცრემლი მოდის გამეტებით, ტკივილი კი სიმორცვესაც უკან ხევდა... შიგნით მტკივა...თითქოს ცეცხლის მწვავდეს ალი,

მე ავირჩიე სევდა

ის დღე იყო როდესაც ნანამ ამოისუნთქა და ეგონა რომ ყველაფერი უკან მოიტოვა და შეეძლო უკვე თავისუფლად ესუნთქა. ის ეკეთებინა რაც თავად ეგონა რომ სწორი იყო. ზაფხულის შუა პერიოდი იყო. თბილისში ისე ცხელოდა რომ აუცილებელიც კი იყო ამ ამინდისთვის თავის