Bikers' Life (16)

გუგას მზერა გავუსწორე და ჩემი ადგილი დავიკავე. მთელი საღამო ირონიულ მზერას არ ვიშორებდი.. ბევრს არ ვლაპარაკობდი მაგრამ თან იმასაც ვცდილობდი რომ დაბნეულობა არ შემემჩნია.

მე შენ სიცოცხლე გაჩუქე (თავი 13)

დილით ერეკლე სახლში არ დახვდა ანკას, რომ გაიღვიძა 11საათი იყო. ოთახში გიორგი შემოვიდა ნიაკოსთან ერთად, ნიაკოს გიორგიმ აჩუქა ფეხსაცმელები და ისინი ეცვა. ცალი ხელი ჰქონდა მოკიდებული გიორგისთვის, ნიაკომ ანკასკენ გასწია მაგრამ გიორგიმ ხელში აიყვანა და

გიორგაძე ნინა (2)

-ხომ გითხარი ჩუმად იმოქმედემეთქი,რამდენჯერ უნდა გითხრათ,რომ ცოტა მოშორებით იყავითთქო ? ოთახში ბოლო ხმაზე ღრიალებდა დაკუნთული,სასიამოვნო აღნაგობის მამაკაცი. -ბატონო გვაპატიეთ, ვერ დაგვინახა მინების გამო - ამოილუღლუღა იქვე მყოფმა ახალგაზრდა

ბლა ბლა და კიდევ ერთი მეოცნებე

მდაა.. კიდევ ერთი ჩვეულებრივი დღე,აგვისტოს ერთი მზიანი,ცხელი დღე.ისევ უაზრო რუტინული სამსახური,ერთი და იგივე.დილით გაიღვიძე მერე იმუშავე მერე სახლი.საინტერესო თითქოს არაფერი

პატარა გამომძიებელი (თავი 3)

სავანი' როგორ მეცნობა, თითქოს ღრმად მაქვს ჩაბეჭდილი გონებაში მაგრამ ვერ ვიხსენებ სავანი... კარგი დროა საწმეს დავუბრუნდე. ესეც ასე ანუ მსხვერპლების შ.პ.ს "მითში„ მუშაობდა, რა კავშირი ჰქონდა მათ სიკვდილს და "მითს". ან კახაბერსც რატომ არ მოკვეთეს

ყველაფერი ტყუილით დავიწყეთ(8)

მას მერე რაც იკა მაიას დაშორდა თვალს არ აშორებს ჩემ გიჟ გოგოს.მეც მეტი რა მინდა ვდგავარ და ხან იკას ვეღადავები, ხან ლიზას. თავს ვირთობთ მე და რეზი. გვეღირსა და კვირაც მი იდა, როგორც ყოველთვის რეზიმ დაგვაღვიძა ყველა.

სტატუსები

1. გაიღიმეთ! მაინც სულერთია... თქვენი პრობლემები არავის არ აინსერესებს! 2."სიყვარული ბრმა არაა. იგი უბრალოდ გვაძლევს საშუალებას დავინახოთ ის,რისი დანახვაც სხვებს არ შეუძლიათ“

OLIVIA ნაწილი 3 (ვამპირთან შეხვედრა)

საშინნლად შემეშინდა , ვკანკალებდი , მაგრამ ეს არ ყოფილა ყველაზე უარესი , ისე შემეშინდა ვერც კი ვინძრეოდი , თითქოს ვიღაცამ პარალიზება გამიკეთა . უეცრად ჩემს ზურგს უკან სიცივე ვიგრძენი , უკვე საშინლად მეშინოდა და ...უეცრად თავბრუ დამეხვა და წავიქეცი .

უშენოდ მე დავიღუპე....

ეს მერამდენე ზაფხულის ღამე გაცივდა ჩემთვის. უკვე მერამდენე ღამე იყო , რაც დამივიწყე , რამდენმა ტკივილმა და ცრემლმა დაგვაშორა და გვატკინა გული. ისევ უმუზეზოდ ჩაფუქრებული იქ სადღაც მასთან ერთად ათევდი ღამეს. . მეკი გელოდი როდის შემიმხედავდი ძველებურად

ქალაქს, წვიმის სუნი აქვს ჰარი (მიყვარხარ ჰარი)

ქალაქს, წვიმის სუნი აქვს ჰარი.. ასეთ ამინდებში უფრო მიმძაფრდება სიკვდილზე ფიქრი... უკვე მერამდენედ ვწერ ჩემი ცხოვრების შესაძლო ფინალს, და ვხვდები, რომ ყოვილი მცდეობა, რაღაც დავასრულო, უსასრულობაში გადადის. სიგარეტს დღემდე ვეწევი...