სევდისფერი ცისარტყელა თავი 4

დიდხანს აღარ დავრჩენილვარ, შინ წამოვედი. გზად პროდუქტები ვიყიდე. ისიც კი გავიფიქრე, ხვალისთვის ნამცხვარი გამომეცხო და ირაკლისთვის წამეღო საავადმყოფოში და ამ აზრმა რატომღაც, დამამშვიდა. ის იყო, დაბანვას ვაპირებდი, რომ ტელეფონის აპარატზე ავტომოპასუხის

მგონი შემიყვარდი (8)

ნატო კარგი რა კარგი რა - უხეშად დაიწყო სანდრომ - გახსოვს ორი დღის წინ რა მოთხარ?! მე მახსოვს და თუ არ გინდა იგივე განმეორდეს ცოტა გონს მოდი.. ყვირილით დაამთავრა და სახლის კარები ძლიერად გაიჯახუნა..

დასაწყისიდან დასასრულამდე

გაზაფხულმა ახალი იმედებით შემოაბიჯა. ყველაფერი აყვავდა და თითქოს თავიდან დაიწყეს სიცოცხლე. ჰაერში გაზახულის ყვავილების საამო სურნელი ტრიალებდა. თუმცა ქეთისთვის ამას უკვე ნაკლები მნიშვნელობა ჰქონდა.

მე შენ სიცოცხლე გაჩუქე (თავი 6)

-რათ გინდა -მალე ანკამ ნია ხელში აიყვანა, გასაღები გამოართვა და ჭიშკრისკენ გაიქცა. ჭიშკართან დახვდა ერეკლე. -არ ჩაგაკეტინებ. ნიამ ერეკლეს დანახვაზე ტირილი დაიწყო. მისკენ გაიშვირა ხელები, ერეკლემაც გამოართვა. -რით ვერ გაიგე, ერეკლე არ შემილია შენთან

ყველაფერი ტყუილით დავიწყეთ(3)

მთელი ღამე ტკბიმეძინა. კარგა ხანს განვაგრძობდი ძილს ვიღაცას ზურგზე რომ არ გადავეკიდებინე. ეგრევე თვალები ვჭყიტე და ხელში რეზი შემრჩა. -რას მეკრიჭები ყველის ვაჭარივით დამსვი ახლავე. -ვერ დაგსვამ. ლიზ რამე კაბა ან შორტი ან რავი რა რამე ამისი

ერთადერთს ორჯერ ვერ შეხვდები 1

მე ნინა გაბუნია ვარ, თბილისელი, 16 წლის,არც ისე დიდი, თუმცა საკმაოდ დამოუკიდებლი, რადგან მშობლები გარდაცვლილი მყავს, ავიაკატასტროფით(მეტი დაკონკრეტება არ მინდა, რადგან ეს ჩემი ტკივილია) მაშინ 3 წლის ვიყავი, ისინი მანდამაინც კარგად არ

სიამაყე თუ?! (დასასრული)

საღამოს 9 საათი იქნებოდა, სამივე მოვემზადეთ და ბიჭებმაც დაგვირეკეს, აკა გამოგივლითო... ქვემოთ ჩასულებს აკა და იო დაგვხვდნენ, გული დამწყდა იქ დემეტრე რომ არ იყო, თუმცა არ შევიმჩნიე, მანქანაში ჩავსხედით და მისი სახლისკენ ავიღეთ გეზი... რაც უფრო

მე შემოქმედი მქვია!

მე შემოქმედი მქვია და შემომავლეს ხაზი, მარტივად მკლავენ უცნობს, როცა რითმები არ თოვს... ნუგეშად მაწვიმს მხოლოდ შენი სიტყვები ნაზი და შენი ფრთების მტვერი გრძნობას ფერებად ათოვს!

ყვავის პარანოია (10)

_ გაიყვანეთ _ ამბობს კოკა და გოგონები ცდილობენ ოთახიდან გააგდონ, მაგრამ სოფი კივის და იკბინება. ლაშას სახელს ყვირის იქამდე, სანამ ყელი არ ტკივდება და ძალაგამოცლილი სხეული ისე უდუნდება, იატაკზე დავარდება, მაგრამ ლიკა იჭერს. მაქსიმე მოდის და გოგონა

ჯანდაბა! (14)

-მიმბაძველობა კლავს!-თვალებ დაწვრილებულმა შემომხედა-თუმცა შენ სიკვდილიც არ მოგეკარება. -შენ...შენ...დამპალო!-ამოვიბუტბუტე გაბრაზებულმა,ვერაფერი,რომ ვერ მოვიფიქრე.შრეკმა კი გადაიხარხარა. -არ თქვა,რომ არ მეთანხმები. -ცოტაც და მალე შენ მიესალმები