ხელოვნური სიყვარული (3 თავი)

- უკვე ყელშია ამოსული ამდენი წუწუნი!ყველაფრით უკმაყოფილო რატომ ხარ? ყველაფერს ვაკეთებ იმისთვის,რომ ჩვენი ურთიერთობა არ დაინგრეს,შენ კი ყველაფერზე ეჭვიანობ.ვერ შეიგნე,რომ მიყვარხარ?-გამწარებული ყვიროდა ანდრია. - რა ვქნა,მიყვარხარ და ვეჭვიანობ!-გაისმა

უპირობოდ

ცხოვრებაში არის მომენტები, როცა ყველაფერი იცვლება. როცა რაღაც მოვლენა, ან ვიღაც ადამიანი თითქოს მთელ შენს სამყაროს ეჯახება და გაუცნობიერებლად მიმართულებას უცვლის. როცა ამაზე ვფიქრობ, რამდენიმე მომენტი მახსენდება ჩემი ცხოვრებიდან, მომენტები რომლებმაც

მიჯაჭვული (XII თავი)

იმ საღამოს სახლში დაბრუნებულმა სალომემ შალვას შემოთავაზებაზე აცრემლებული სახით თანხმობა განუცხადა, თუმცა ოთახში შესვლისთანავე, სასწრაფოდ დაიწყო მოზრდილ ჩანთაში საჭირო ნივთების ჩალაგება. უკვე შუაღამისას, კი მისი ფანჯრის გვერდით მდებარე სახანძრო კიბით

მე, ჩემი ქმარი და კაცი წარსულიდან. (სრულად)

იქნებ აღარც არის ჩემზე გაბრაზებული თუმცა ვფიცავ არც კი მახსოვს რითი გავაბრაზე. ხვდებით? მე აღარაფერი მახსოვს იმ გიჯური სიყვარულიდან რაც მქონდა...მე შევიცვალე, ჩემგან სხვა პიროვნება ჩამოყალიბდა ბუნებრივად მოხდა ყველაფერი. არც კი ვიცი რისი თქმა მინდა,

რეალობასა და ზღაპარს შორის... (5)

-ანო გაიღიძე! როგორც ყოველთვის დილა დაიწყო ბებიაჩემის გამწარებული კივილით გავიღვიძე და ცოტახანი საწოლზე გაუნძრევლად ვიწექი , ვუსმენდი ამ ქალს და ველოდებოდი როდის გაჩერდებოდა , როდის დამასვენებდა , შედეგს ველოდი მაგრამ უშედეგოდ...

სიყვარული? ის ხომ ბრმაა - თავი 5

-იცი რა კითხვა მაქვს? შენ თვითონ გჯერა იმის რაც თქვი? -რისი უნდა მჯეროდეს? იმის რომ მიყვარხარ? რათქმაუნდა მჯერა უკვე ტირილს ვაპირებდი. ვხვდებოდი რომ რასაც ამბობდა სიმართლე არ იყო. შეიძლება მოვეწონე ან მართლა შევუყვარდი მაგრამ ასე ერთი დღის გაცნობ

სიყვარული და შურისძიება (თავი1)

-იქნებ როგორმე მოახერხოთ და დამაწყებინოთ მუშაობა -ქალბატონო კიდევ ერთხელ გიმეორებთ რომ ადგილი არ გვაქვს -იქნებ როგორმე მოძებნოთ რაიმე, დამლაგებლად მაინც ვიმუშავებ -ქალბატონო, დამლაგებელიც გვყავს, ვიცი გინდათ სამსახურის დაწყება, მაგრამ ჩვენთან ვერ

თავისუფალი ვარდნა 1

პირველი დღე უნივერსიტეტში მოსაწყენად დაიწყო. მე ჩვეულებრივი სამოსით, მაისურით, ჯინსებითა და კედებით მივედი, ზურგზე ტყავის ზურგჩანთა მოვიგდე და აუდიტორიაში შევედი. პირველივე ცარიელ სკამზე დავჯექი და ლექტორის ლოდინში, ცოტა არ იყოს ჩამომეძინა, როცა

თვალებმა გაგყიდეს მარიამ (21)

დღეები გადიოდა არც ბაჩო ჩანდა ჰორიზონტზე და არც მე ვაპირებდი მისთვის თავის შეხსენებას,ახლა ისიც ისეთივე გამწარებული იყო როგორიც მე.მხოლოდ მარიამი მენანებოდა და მენატრებოდა თანაც ძალიან.ვიცოდი მისი ნახვის საშუალებას არ მომცემდნენ და მეც არაფერი

სიამაყე თუ?! (თავი V)

–აი თურმე, რატომ მეძახდა წითელს!! ამდენი ხანი როგორ მიმალავდა? ან მე როგორ ვერ მივხვდი, რა დავლიე იმ ღამით ამისთანა? მოუწევს ყველა კითხვაზე პასუხის გაცემა ბოლოსდაბოლოს!–ბოლთას ვცემდი გაჩერებაზე და თან ტელეფონს ვეძებდი ჩანთაში. პირველივე ტაქსი