სიყვარული? ის ხომ ბრმაა - თავი 10

თვალი რომ გავახილე, გამახსენდა გუშინ ღამე როგორ არაჩვეულებრივად გავატარე. აჰჰ რა კარგი გრძნობა ყოფილა. გვერდზე თოკო მეწვა და მშვიდად სუნთქავდა. უცებ თვალები გაახილა და წელზე მომხვია ხელი -გეგონა გამეპარებოდი ძვირფასო?

სიცარიელით სავსე ოთახი

სიკვდილზე ფიქრებმა შემომიტიეს.. ისევ. შენ, აი ხო შენ,სულაც არ ხარ ვალდებული შემოხვიდე და კითხვა განაგვძო. უბრალოდ 1:33 საათია ა.მ–ით და მე ვერ ვიძინებ...ისევ. ალუდას ვუსმენდი. ამ ადამიანის შესახებ აქამდეც მსმენოდა, მაგრამ მგონია რომ დღეს გავიცანი.

თავისუფალი ვარდნა 7

დღეს შაბათია. დაგეგმილი არაფერი მაქვს, არც რამეს ვაპირებ. მირჩევნია სახლში დავრჩე, პოპკორნი გავაკეთო და რამე კარგ ფილმს ვუყურო. არადა გარეთ მშვენიერი ამინდია, ფანჯარაში მზის სხივები ერთმანეთს ეჯიბრებიან, რომელი უფრო მალე მოაღწევს ჩემამდე.

მგონი შემიყვარდი (9)

ნათლიაშენი იყო მოსული დღეს... სულ რომ არაფერ შუაში იყო ისე ვუთხარი.. -როგორ ვერ მივხვდი ამაში ნინოს ხელი რო იქნებოდა გარეული... იმ ამბის მერე მხოლოდ ნინოსი ესმის და ჯერა.. ოდნავ დარდიანმა ამოილაპარაკა და ამოიხვნეშა..

ყვავის პარანოია (11)

ძირს დაგდებულ ანდროს ფეხებს დაწვდნენ და გლეჯა დაუწყეს. იქაურობა სისხლის გუბედ იქცა. მშიერი ძაღლები ნაწილ-ნაწილ გლეჯდნენ ანდროს, რომელიც ყვიროდა მანამ, სანამ ხმა არ ჩაუწყდა, სანამ ტკივილმა არ დაამუნჯა და ბოლოჯერ არ დაიღრიალა, გაიქეცითო. ძაღლი ამჯერად

მე შენ სიცოცხლე გაჩუქე (თავი 7)

-რაღაც მნიშვნელოვანი შეხვედრა უნდა მქონოდა საფრანგეთში მაგრამ კომპანიას ვერ დავტოვებ ამიტომ თქვენ უნდა წახვიდეთ, თარჯიმნები თქვენ ორის გარდა არავინ მყავს. ერეკლე მოლაპარაკებებს აწარმოებს. -დადა, მე ნია მყავს. ვერ დავტოვებ.

ერთადერთს ორჯერ ვერ შეხვდები 2

სახლში ვბრუნდებოდი, კარგი ამინდი იყო, ამიტომ ფეხით მივდიოდი და ვგრძნობდი,რომ ვიღაც მომყვებოდა.. ცოტახანში ხმა გავიგონე -ნინა დამელოდე უკან გავიხედე და ეს ბექა იყო -მისინე, შენთან საქმე მაქვს და იქნებ სადმე გავიდეთ სადაც სიწყნარე იქნება -კარგი

მიჯაჭვული (XVIII თავი)

ზაფხულის მწველი სიცხე იდგა ქალაქში და ადამიანებს აქედან გაცლისაკენ მოუწოდებდა ბუნება. აივნის კარი ღია ჰქონდა და საწოლზე ვარსკვლავის ფორმაში დაწოლილი გარეთ, მთის ფერდობზე შეფენილ ძველ სახლებს შეჰყურებდა და ფიქრობდა მის ცხოვრებაზე,

მე და ის-ერთი მთლიანობა

უცნაური წყვილი ხართო,ყველა ამას გვეუბნებოდა.ხელიც კი არ გვქონდა მოწერილი და ამაზე არც კი ვფიქრობდით,არც საქორწინო ცერემონია მიზიდავდა.ისიც ასე იყო.ვამბობდით,რომ მთავარი ურთიერთობა იყო და არა ფორმალურობა.ჩვენთვის ყოველგვარი ცერემონია მოსაწყენი

ჩემი პრინცესა დაგარქვი (მეცამეტე თავი)

-ხალხო არ გინდათ გავისეირნოთ? - იდეა წამოაყენა გიომ. ყველა უქმად ვიჯექით და მგონი არ იყო ცუდი აზრი.-ნინო ვის დავუტოვო? ხომ იცი როგორია. არაფერს დამაცდის. -თქვა ლიკამ და ატირებულ ქალბატონს საჭმლის ბოთლი ჩაუდო პირში. -მე მეზარება.