ვაჩე ვიბლიანი თავი 4

ალბათ ყველას, ნუ ყველას თუ არა, უმეტესობას მაინც გქონიათ ცხოვრებაში ის შემთხვევა და გრძნობა, როდესაც თითქოს წამიერად ერთი განზომილებიდან მეორეში მოხვდი. გარემო, ადამიანები, ნივთები - ყველაფერი იგივეა,

სათაური

არათუ იწვები და იწვებიან შენი სხეულის შემადგენელი ატომები, არამედ ეს უკანასკნელი, უერთდება არაფერზე განლაგებულ სამყაროს, ვით ერთ ამაღელვებლად ზღაპრულ დილას, მზის სხივზე გაბრწყინებული მტვერი და მთვარეზე აღარ ილანდება უსაზღვროდ გაბედნიერებული მწუხარე

ბედის ბრალია!(1)

ყოველთვის იმას ვერ ვიღებთ რაც გვსურს,გზად უამრავი პრობლემები გვხვდება და რომელს გაუმკვლავდეთ აღარ ვიცით,მაგრამ მე მაინც მგონია რომ ყველაფერი ბედის ბრალია,ალბათ რაც მოხდა ის ისე უნდა მომხდარიყო,იქ მაღლა დაიწერა ყველას ბედი და ჩემიც. ყველაფერი მაშინ

ზღვითურთ [სრულად 3]

გზას მივუყვებოდი და თან რაღაცას ვღიღინებდი. მოკლე გზით გადავწყვიტე წასვლა, ამისთვის ვიწრო ჩაბნელებული ქუჩა უნდა გამეარა. სწორედ ამ ქუჩაზე შევუხვიდე და რამდენიმე ნაბიჯში რაღაც ხმები გავიგე. ნელა და ფრთხილად დავიწყე წინ სვლა

ნუ წახვალ დღეს (2)

- ნუ გეშინია, იდიოტები არიან- გოგონას უნდოდა ეპასუხა, რომ არ ეშინოდა , თუმცა ბიჭი მაშინვე მიბრუნდა:- დემეტრე , ეს შენ არ გეხება - უთხრა იმ ბიჭმა ,რომელიც ეღობებოდა ანას, გოგონა გაოცებული იდგა და უყურებდა ბიჭებს, თუ როგორ შემოხვეოდნენ

ნამდვილი სიყვარული 3

მისაღებში კი ისეთი მხიარულება იყო ყველა თავის საქმეს აკეთებდა ქორწილისთვის ემზადებოდნენ. (ეს სახლი იყო ბექას ბაბუის და ზაფხულობით ჩამოდიოდნენ მთელი შემადგენლობით.) ბექა გვერდიდან არ მშორდებიდა სულ ჩემს გვერდით იყო

მე შენ სიცოცხლე გაჩუქე

ანკა 19წლის გოგონაა რომელსაც ცხოვრებამ დიდი ტკივილი მიაყენა, მაგრამ ასევე პატარა არსება აჩუქა. შეყვარებულმა როგორც კი გაიგო რომ ანკას შვილი ეყოლებოდა დახმარება შესთავაზა მაგრამ ავარიაში მოყვა და გარდაიცვალა.მაგრამ ანკას ნიას

მგონი შემიყვარდი (4)

მე კიდევ თვალები ცრემლებით ამევსო, ნამდვილად ზედმეტი იყო ეს ჩემთვის...თავს დამცირებულად, არა, უფრო მიწასთან გასწორებულად ვგრძნობდი...სანდროს ნერვები უტამაშებდა, მუჭები შეეკრა... ვგრძნობდი რამხელა ძალისხმევა

სხვისი ოცნების ქალი

ნინო წავიდა თუ არა, უარესად გამიფუჭდა ხასიათი. მეგონა, მარტოობა შვებას მომგვრიდა, მაგრამ შევცდი. სამი დღეა, ჩემს ცოლს თვალი არ მოუხუჭავს. შემეცოდა და ვთხოვე, შინ წადი, გამოიძინე და ცოტა აზრზე მოდი-მეთქი.

შენს მეზობლად (ნაწილი 12)

გაწვიმდა. ცამ კიდევ ერთხელ ჩამოყარა ცრელები მწვანე პლანეტის დასარწყულებლად. პატარა ჩიტები ხეების ტოტებს შეეფარნენ, ცხოველებმაც მოარიდეს თავი წვიმის შხაპუნს, პაწაწინა მწერებიც კი სადღაც გაქრნენ, მხოლოდ უმოძრაო ხეები