ლოგიკური დასასრული (2)

როდესაც შევედით დავინახე რომ ნიკუშა ძალიან ნერვიულად ათამაშებდა ფეხს და ჩემდაუნებურად ჩამეცინა. არ მინახავს მე ასეთი განერვიანებული.ნინამ შემოათვარიელა იქაურობა, როდესაც ნიკუშა დაინახა სიხარულით გაიქცა მისკენ, ნუ კი ქუსლიანებით იყო მაგრამ როგორც

გამომყვები ცოლად! (დასასრული)

ბიჭები ისევ იქ იდგნენ სადაც დავტოვე, მივუახლოვდი თუ არა გაკვირვებულებმა გამომხედეს. -რა მოხდა? -მალე ქორწილი იქნება-როგორც იქნა კმაყოფილს გამეღიმა. -თავიდან…-დაბნეულმა ააფრიალა თითი დათომ. -კატოს მამას ველაპარაკე და მისი ხელიც ვთხოვე.

2 გრამი სიყვარული (თავი 3)

ვიცოდი რომ ფანჯრიდან ის უსინდისო მიყურებდა და მაკვვირდებოდა სწორად მოვიქცეოდი თუარა ამიტომ მისკენ წავედი და წამში ჰაერში აღმოვჩნდი..ძლიერად ჩამეხუტა , თითქოს დიდი ხნის უნახავ მეგობარს შემთხვევით ქუჩაში გადაეყარა

ქალბატონი ქალდანი (2)

''–რასაც დაივიწყებთ, ის მერე მთელი ცხოვრება გაკლიათ. –ხოლო ყველაფერი რაც გახსოვს, ცხოვრებას ჯოჯოცხეთად აქცევს ხოლმე. –როგორ შეუძლია წარსულს ცხოვრება ჯოჯოხეთად აქციოს? –სწორედ იმიტომ რომ ის წარსულია.''

არასოდეს თქვა არასოდეს(თავი1)

ცხოვრება სირთულეებითა აღსავსე. მთავარია ადამიანი სულიერად არ დაეცეს და ღირსეულად განაგრძოს თავისი ჯვარის ტარება.როდესაც დაეცემი უნდა წამოდგე გასწორდე და ეცადო სწორედ გაიარო ,მაგრამ ეს ყველას არ გამოსდის. ეკატერინე ჩიქოვანი 14 წლის იყო როდესაც

შემიყვარე (დასასრული)

დასასრული „ 7 წლის შემდეგ“ 7 წელი გავიდა მას შემდეგ რაც ძმა დამეღუპა, 7 წელი გავიდა მას შემდეგ რაც ბენეს დავშორდი. ჩემს ცხოვრებაში ერთი ნათელი წერტილი, ჩემი ექვსი წლის ბიჭია მათე. ძალიან, ძალიან გავს მამას. ზუსტად ერთნაირი ხასიათი აქვთ, ერთნაირი

M.I (თავი მეშვიდე)

მარი იდგა და შიშისგან ვერ ინძრეოდა, ფერი წაუვიდა ინჰალატორს ვერ პოულობდა ამ დროს გული წაუვიდა. მერე, მერე რაც მოხდა თვითონ დაჩისაც არ ახსოვდა, სანდრომ მაშინვე ენდოტრაქეალური ინტუბაცია გაუკეთა.

გიჟი გოგო შარშია(8)

მალე შემოვიდა ლექსო ჩემთან ოთახში და თვალცრემლიანი რომ დამინახა მაშინვე ჩამეხუტა. -ჩემი პატარა გოგო რატომ ტირის?? -გაბომ მითხრა რომ ერთი....გოგო უყვარს და როგორ უთხრას ან აგრძნობინოს რო უყვარს არ იცის....ამოვისლუკუნე და უფრო მაგრად მივეხუტე ლექსოს.

დრო (თავი IV)

ის კი მიყურებდა ბავშვური, აწყლიანებული თვალებით და უცებ მკითხა: –ზღაპრები ხომ ასე არ მთავრდება? თქვენი ამბავი ცუდად რატომ მორჩა? აქ კი მომიწია იმ პასუხის გაცემა, რისი დაჯერებაც თავადაც არ მინდოდა: –ცხოვრება ზღაპარი არაა, ილია, ზოგი ამბავი ცუდად

თოჯინა

ფრანგულ ფერებში მთელი მსოფლიო თქვენს დებილობას გლოვობს .... თავის თოჯინის და დედის ნახვა უნდა პატარა გოგის... ხალხი ხალიჩად ძირს აფენია ..სისხლი მდინარედ მოდის .... მხოლოდ ერთი სურვილი მაქვს ახლა თქვენი მოკვლის ...