მიჯაჭვული (V თავი)

შემდგომი დილაც არ უჩიოდა მზისა და სითბოს ნაკლებობას, რამაც სალომეს ხასიათზეც შესაბამისად იმოქმედა. მხიარულად ჩაიცვა ახალი ტანისამოსი და სკოლისკენ გაემართა. ეზოში შესულმა მისი სახელის ძახილი გაიგონა და უკან შებრუნდა. დაინახა როგორ მოემართებოდა მისკენ

,,უსასრულობაშიც შენ მეყვარების" მკითხველს

ბოდიში მაგრამ დროებით ვერ დავდებ, ბებია გარდამეცვალა. უდიდეს პატივს ვცემდი და ეხლაც ვმცემ, უბრალოდ დროებით არც მუზები მყავს რომ რაიმე დავწერო, ძალიან გთოვთ გამიგეთ როგორც კი დავბრუნდები აუცილებლად დავდებ დასრულებულ.. მადლობა და იმედი მაქვს გამიოგებთ

ნუ დამთმობ თუ კი გიყვარვარ?! (მეხუთე თავი)

დილით თბილი ტუჩების შეხებამ გამაღვიძა, ნელა გავხილე თვალები და ეგრევე ჩემს ცისფერ თვალებს წავაწყდი. შეშინებული წამოვხტი და მივხდი რომ სრულიად უცხო გარემოში ვიყავი. ჩემ საქიელზე ნიკა იცინოდა, ფრთხილად ჩამოვწიე პლედი და როცა მივხვდი რომ ტანსაცმელი

ძველი სუიციდი

მე ხომ ავტორი ვარ ძველი სუიციდის თავს რომ ვიკლავ ვიღას ვეხსომები ერთსაც გადავტენი როგორც იარაღს და ყელსაც გავიხვრიტავ ჩუმი განაბივით, ახლა თორმეტია ღამე მთვარიანი სიკვდილს ვემონები უნდა გაგიფრინდეთ სულით მომეფერე თითქოს ვერ მხედავ და გვერდით

შურისძიება ვამპირის ენაზე (2)

დიდხანს იდგა კლუბის შუაგულში გაშეშებული, და ვერაფერს ფიქრობდა. როცა გონს მოვიდა სასწრაფოდ ბარმენთან მივიდა და ორმაგი ვისკი შეუკვეთა, გაზავების გარეშე. ბარმენის გაფრთხილებების მიუხედავად სამი ჭიქა დაცალა და მეოთხეს ცლიდა,როდესაც მასთან ნიკი მივიდა

მათხოვარი (2 თავი)

მეორე თავი დაღლილი, დაქანცული, თითქმის ფორთხვით მივდივარ მეტროსადგურ „მარჯანიშვილის მოედნამდე“, როგორც იქნა დღევანდელი დღეც დასრულდა, თვალებით დაცვის თანამშრომელს ვეძებ, იმედი მაქვს, ჩვეულებისამებრ ღამის გასათევს შემომთავაზებს. - რამდენი იშოვე დღეს,

ანგელოზი - თავი 3

-კარგი ლუკა მაშინ ხვალ საღამოს -ხვალ საღამოს, არ არის პრობლემა -ვიცი საშინელი ადამიანი ვარ, ვიცი და შენი ცოლის ძალიან მერიდება -ჩუუ პატარავ, ჩუუ ნუ ფიქრობ მაგაზე. ეს ჩემი არჩევანია შენ არაფერ შუაში ხარ ღამე მასთან ჩახუტებულმა გავატარე. გამთენიამდე

არ შეიძლება! თავი 5

ყველა გაჩუმებული იყო და ჩაფიქრებული, მე კი კიბეზე ფრთხილად ავედი და სპეციალურად ხმაურით ჩამოვიარე რომ გაეგოთ მოვდიოდი. - რას შვრებით?- შევეცადე მხიარული ვყოფოლიყავი - სად იყავი ?- დაინტერესდა გიო - ოთახში გიო სად ვიქნებოდი?- გავეკრიჭე გიოს

დედას

მე შენი ყველა ნაწილი მიყვარს, ყველა ჩვევა და ყველა წადილი... შენი გული ხომ ყოველდღე მიტანს, არ გენანება თეთრი მანდილი! მიყვარს ის სხივი, თაფლისფერ თვალებს სიხარულით რომ აფორიაქებს, როცა მიითვლი ლოდინის წამებს და სიხარული მოლოდინს აქებს!

მოდი გალაკტიონ!..

მოდი გალაკტიონ!.. ცოტა მომისმინე, ვცდი და განვიხილავ მე შენს "მესაფლავე"_ს. როგორც ლექსში ბრძანებ - მე ვერ გეთანხმები, მიწა ადამიანს სულ, რომ ასამარებს.