საკუთრება.[13]

-არც გაბედო შეხება!-ოდნავ წამოიწია გოგონა,შემდეგ გიგას გადახედა,რომელი მისკენ მოდიოდა-თქვენ ორი! თქვენ! თქვენ დაგეგმეთ ყველაფერი,თქვენ მომატყუეთ,თქვენ გამიცრუეთ იმედები! -ისტერიული ტირილი აუვარდა გოგონას -მისმინე..-საუბრის დაწყება სცადა ლუკამ,თუმცა

მ ა ი ნ ც !

მაინც დაუზამთრდა ჩვენს სიყვარულს, მაინც ფოთოლივით შემომაწყდი და ჩვენი გაცნობის უტყვ სიხარულს ისევ მგრძნობიარე ლუკმას ვაწვდი!

გთხოვ

მე გადავწყვიტე უშენოდ ყოფნა.. მე მოვაწერე განაჩენს ხელი. ჩემი ბრალია ვიცი რაც მოხდა.. გთხოვ გაიმშრალე თვალები, სველი…

მიყვარხარ ..გჯერა?#3

- არა ნატ , ისე ძაან მიყვარხაარ . ხელზეც დავიფურტხებ და თითსაც გადავიჭრი.-ნატა გულში ჩაიკრა და ლოყაზე, ხმაურით აკოცა. - კაი გეყო ხო- ცრემლი შეიმშრალა და საათს დახედა- ვაიმე ელე , მე მაგვიანდება და ავტობუსით წავალ რა?!? - ხო მიდი ნატა.საღამოს რიყეზე

M.I

ეს ისტორია არის ორი თინეიჯერის, მარის და ირაკლის ურთიერთობაზე. ერთი შეხედვით შეიძლება ითქვას რომ ერთმანეთს გვანან, მაგრამ ეს ასე არ არის.მარი სულ ოცნებობდა შეყვარებულზე, ირაკლის კი ძალიან ბევრი ჰყავდა. მათ ურთიერთობას ბევრი სირთულის გადალახვა

გამომყვები ცოლად! (თავი 4)

არ ვიცი როგორ, მაგრამ წამის მეასედში მთელი ჩემი სხეული, სული და მთლიანად მე სითბომ, სიყვარულმა და კმაყოფილებამ მოიცვა, დათოს დანახვაზე ამომიტივტივდა ბავშვობა, სიგიჟეები, მაიმუნობები, რომლებსაც მე, დათო და რატი ჩავდიოდით. -დავითა ბიჭო შენ ხარ?-სახეზე

ახალი მეზობელი (თავი1)

.ზურგით იდგა და ვიღაცას ყუთების სახლში ატანას სთხოვდა.მე კი ვიმალებოდი ჩემს ეზოში მანქნის უკან და ვუთვალთვალებდი.ძალიან დამაინტერესა ახალმა მეზობელმა.ზურგით ძალიან სექსუალური ჩანდა ალბათ ეს ტყავის კურტკის დამსაახურებაათქო გავიფიქრე.ასევე ძალიან

მარიან...

ისტორია მოგვითხრობს მეთხუტმეტე საუკუნეშ მცხოვრებ იმედგადაწურულ გოგოზე,რომელიც უიმედოდ დახეტიალებ პარიზის ქუჩებში და უცბად როგორ შეცვლის მის სიცოცხლეს ზამთარი,ტყე და გავეშებული ვამპირი <3

მიყვარხარ... 3

ვგრძნობდი,დათოს სიახლოვეს სიზმარშიც კი ვგრძნობდი, მგონი მომეჩვენა რომ ვიგაცამ მითხრა მიყვარხარო, თვალები ნელ¬ნელა გავახილე და არემარე მოვათვალიერე ალბად ეს ჩემი ანტაზიის ნაწილი იყო, მოვინდომე გოგომ რომ დათოს შევყვარებოდი, მაგრამ ისევ ჩემი ძმა

პარანოია -1-

- თვალები გავახილე, პატარა ოთახში ფანჯრიდან მთვარის შუქი იჭრებოდა... ვხედავდი ჩემს ოთას, თუმცა ვერ ვხვდებოდი...ვერ ვხვდებოდი სად ვიყავი ან რას ვაკეთებდი. თითქოს ჩემს თვალწინ იყო რაღაც არაამქვეყნიური.... რაღაც რაც ჩემი გონებისთვის მიუღებელია.