გზა, სიცოცხლისა . . . (თავი 4)

ხმა, შეხება, სუნთქვა იმდენად რეალური იყო, მაქსიმეს თვალების გახელის ეშინოდა, სუნთქვა შეკრული საბანში გახვეული იწვა. გრძნობდა მთელ სხეულზე ცივმა ოფლმა როგორ დაასხა. შიშმა აიტანა, გააცია, თუმცა თავს ძალა დაატანა და მარჯვენა თვალი ოდნავ გაახილა,

მომეცი შანსი ( თავი 13)

ფანჯრებიდან შემოსულმა დღის სინათლემ დემეტრეს ძილის სამყაროდან გამოსვლა აიძულა.თავი უსკდებოდა, ნელ- ნელა გონზე მოდიოდა და ახსენდებოდა წინა დღის ლაპარაკი, რომელიც სწორი იქნება თუ ვიტყვით რომ კრახით დამთავრდა

დათარსული კაცი (თავი 12)

-შემოდი, ნუ გრცხვენია, თქვა ო'რეილიმ. შენმა ცოლმა ეტყობა, რაღაც ცუდ თვალზე შემხედა. ნინას მივუახლოვდი. ჩემს სახლში ამ კაცის ნახვამ შემაძრწუნა და თავდაპირველი შიში ნელ-ნელა გააფთრებამ შეცვალა. -გაერთრიე აქედან, სანამ კინწისკვრით გამიგდიხარ! ვუთხარი

დათარსული კაცი (თავი 11)

ოდეტას გვამი მეორე დღეს იპოვეს, თერთმეტი იყო დაწყებული. მე დილის ცხრა საათიდან ჩემს კაბინეტში ვიჯექი და ტელეფონის ზარის მოლოდინში ოფლად ვიღვრებოდი. საშინელი ღამე გავატარე. როცა ნინა გონზე მოვიდა, ისტერიკა დაემართა. მაგრად გავწამდი. ბოლოს, როგორც

გზა, სიცოცხლისა (თავი 3)

- თქვენი შვილი ამ ბაღიდან უნდა გადაიყვანოთ! - ჩემი შვილი? - დეას თვალები გაუფართოვდა. - და რატომ? - აუტისტი ბავშვი ჩვენს შვილებთან ერთად ვერ იქნება. - უკაცრავად? - ირონია და ტკივილი ერთდროულად იკითხებოდა დეას სახეზე. - ეგ არის მიზეზი? თუ მომესმა?

პირველიც შენ ხარ და უკანასკნელიც (თავი მესამე)

ზღვის სუნმა და ცხელმა ჰავამ მატარებლის ფანჯრებშიც შემოაღწია ან უბრალოდ მე ვგრძნობდი ასე. რომ გავიღვიძე, უკვე ურეკში ვიყავით და ფანჯრიდან ულამაზესი ხედი მიმზერდა. ტელეფონში უამრავი, გამოტოვებული ზარი მქონდა ალექსანდრესგან. არ მინდოდა პასუხის გაცემა

მწვანეთვალება იდიოტი ( თავი 5 )

არ ვიცი რა გრძნობამ, მაგრამ გიგის, რომელიც უკვე ოთახიდან აპირებდა გასვლას ხელო ჩავავლე მაჯაში და ჩემსკენ მოვზიდე, ფეხზე ავდექი, ის ჩემსკენ დაიხარა და ჩვენს შორის დისტანცია გააქრო. - არ შეგეხები სანამ თავად არ მომცემ ამის უფლებას!- მის თბილ

დაბრუნება //4//(სრულად)

კლუბში მივიდნენ,კუთხესთან მგომ მოგიდასთან მოკალათდნენ და მოცეკვავე ხალხს დაუწყეს ყურება, ნიკოც მალე შეუერთდა მათ, ანდრია სასმლის მოსატანად წავიდა . 3 ჭიქაზე მეტი არ დაულევია მალე ადგა და სახლში წასვლა დააპირა მოულოდნელად მათე რო დაინახე

მწვანეთვალება ანგელოზს

გუშინ შორიდან გიყურებდი,გაკვირდებოდი,შენი სახის თითოეულ ნაკვთს ვიმახსოვრებდი... ვუყურებდი შენს თვალებს,რომლებმაც ჩემი ცხოვრება შეცვალეს! ვუყურებდი შენს ღიმილს,რომელმაც გ ა მ ა გ ი ჟ ა

შეუძლებელია! (17)

_შენ უთხარი ვაჩე მიყვარსო ... ვაჩეს როგორ უყვარხარ არ უნდა გაიგოს? _ჩემი სახელი რამდენჯერმე ახსენე საუბრისას და დაიჯერებს ყველაფერს რაც შენს სიყვარულზე ვუთხარი _ უკვე იღიმოდა, ბიჭის ემოციებს გრძნობდა და მთელს არსებას უბრუნდებოდა დაკარგული