კომუნისტი (მეხუთე თავი)

მანჩო თბილისის ახალ უბანში, საბურთალოზე ცხოვრობდა. ბახტრიონზე, როგორც მან უწოდა ამ დასახლებას. ერთმანეთის გვერდი-გვერდ ჩამწკრივებული კერძო სახლები იწონებდნენ თავს. როგორც თავად მითხრა, მასთან ერთად ცხოვრობდნენ მშობლები, მამა - ნუგზარ მწითური,

ყველა ფერი ჩაქრა (სრულად)

- ბავშვი აღარ ხარ, დათო. კაცს დაემსგავსე, ნორმალურ ადამიანს, თორემ ხომ ხედავ ასეთი არავის უნდიხარ.

დავიწყება (სრულად)

- უი, დედა! - გაკვირვებისგან მარტო ხმით კი არა, მთელი სხეულით იცხადებს ქალი ბიჭის ნათქვამს და ხელს მტკივნეულად ურტყამს; - ბოდიში, ილო-ბიჭო. გპირდები, ჩალურჯებულს არ გაგიშვებ.

მოხვალ თუ არა

ბედნიერი ვარ როცა გიყურებ, თუნდაც შორიდან, ჩუმად გხედავდე. და ამ მოპარულ, ყოველ ღიმილზე გული სულ უფრო, მეტად ღელავდეს.

შურისძიების მსხვერპლი 5 თავი

-შენი კარიერა იმიტომ გარისკე და საქართველოში დაბრუნდი რომ თავს დამნაშავედ გრძნობ თორნიკეს წინაშე! რადგან მას მერე რაც დააკავეს დაიკიდე...თუმცა დარწმუნებული ვარ გულის სიღრმეში არც შენ გჯერა მისი დანაშაულის ისევე როგორც მე... ცდილობ დაშვებული

Hunter - მონადირე

- რატომ... რატომ გძულდა წმინდა სიძულვილით? - გამწარებულს ჩაეღიმა და ნაფაზი დაარტყა. - იმიტომ რომ ჭეშმარიტად ნეხ"ი გამოდგა სიყრუე. - გაიღიმა, (ღიმილი, უცნაური ღიმილი, ხან სევდის, ხან ... ღიმილი ყველა მომენტს ერგება, თუ გინდა რომ თავი დამალო, გაიღიმე)

ცხრა მთას აქეთ (სრულად)

მღერის ქარი, ყვირის ქნარი და სიჩუმეც ჩამჩურჩულებს: “ის აქ არის!” ...ის აქ არის! – ამბობს მტკვარი გული ყვირის საგულედან: “ის აქ არის”. ...ის აქ არის! – ამბობს მტკვარი გული ყვირის საგულედან: “ის აქ არის”.

და ალბათ… (თავი 7)

ალბათ, თითქმის ყველას ცხოვრებაში დგება მომენტი როცა , საკუთარ თავში იკეტები , და ფიქრობ რომ , საკუთარ თავს არ ეკუთვნი, ეს ფიქრი თავს არ განებებს შინაგანად გჭამს , და გაიძულებს რომ საკუთარი თავის რწმენა საბოლოოდ მიწასთან გაგათელინოს , თუმცა დადგება

ელფთა სამეფო: შავი ჯადოქარი (თავი მეთერთმეტე) - ჯადოქრის ნაამბობი

მე არავის ვემორჩილები, არც მეფეებს და არც დედოფლებს, რაოდენ ძლევამოსილნიც არ უნდა იყვნენ ისინი. მე მხოლოდ ბუნების ძალებს ვეთაყვანები და მის ჟამთაცვლას მივყვები. ჩემი ერთ-ერთი უპირველესი მიღწევა კი ის გახლავთ, რომ ამდენი ხანია ვარსებობ და კიდევ

ამჩემფეხებაა

ყველაფერი ერთი ჩვეულებრივი დღით დაიწყო როცა გადავწვიტე,რომ გავიზარდე და ჩემს ცხოვრებას მე ვქმნი და აუცილებელოა თავისუფალი ვიყო რომ ბედნიერების შინაარსი რეალურად შემეგრძნო...