შურისძიების მსხვერპლი 2 თავი

მეგობრებო ბევრი ფიქრის მერე პირველი თავი დავარედაქტირე და ცოტნეს პერსონაჟს სახელი შევუცვალე... რადგან საშინლად აღარ მომწონს ეს სახელი... დღეიდან ცოტნე იქნება ვაჩე... ვიცი, ჩემი, როგორც მწერლის მხრიდან ეს არასწორია, რის გამოც ბოდიშს გიხდით მაგრამ

ელფერის სასახლის ქურდი (თავი 14)

გმადლობთ, რომ დედოფალი მომაცილეთ, ასე უფრო ადვილად შემიძლია ვუცქირო თეთრ დედოფალს! _ ცდებით! მას თავისი მეფე ურჩევნია!

ყალბი თავისუფლება ( 5 )

- შეიძლება გავგიჟდი კიდეც, -ჩახლეჩილი, მისუსტებული ხმა ჰქონდა, -საქმე როცა შენ გეხება ნამდვილად არაადეკვატური ვხდები, როგორ გაბედე წასვლა, სულელო პატარა გოგო, რა იფიქრე რომ უშენოდ უკეთ ვიქნებოდით?

ელფთა სამეფო: შავი ჯადოქარი (თავი მეშვიდე) - წინასწარმეტყველების

ყველაფერი წამებში აირია. ყველაფერი თავდაყირა დადგა. ელფები გონზე ვერ მოსულიყვნენ და იმას აკეთებდნენ, რასაც ინსტინქტი კარნახობდა: აქეთ-იქით ეფეთებოდნენ, გაქცევას ცდილობდნენ. წამის წინ არსებული სიმშვიდე უეცრად ქაოსად გაიდაიქცა. ლამაზი,მხიარული სახლები

დანაშაული{6}

თეთრი კედლების დანახვისას უსიამოვნო მოგონებებმა იჩინეს თავი. სხეულის კანკალი შეიგრძნო, თუმცა თავს უფლება არ მისცა სისუსტე გამოეჩინა. თავს აიძულებდა არ ეტირა, ხალხისთვის მისი გრძნობები არ ეჩვენებინა, მაგრამ ახლა ესეც არ შეეძლო, თავს ვერაფრით

ყალბი თავისუფლება ( 4 )

- გეყოფა საკმარისია, -დაიღრინა როცა მიხვდა რომ ალექსანდრა გაჩერებას არ აპირებდა, ოსტატურად აარიდა თავის მის მუშტებს, წელზე ხელი მოხვია, ძირს დააგდო, მუხლი მკერდზე დააბჯინა, ხელები თავს ზემოთ გაუკავა და ამღვრეულ ლურჯ თვალებში ჩახედა...

ელფერის სასახლის ქურდი (თავი 13)

_ ნუთუ დანახვისთანავე, როცა გულში რაღაც უცხო ვიგრძენი, მაშინ მომეწონა? _ დასევდიანებულმა ამოიოხრა და თავი დახარა.

ელფთა სამეფო: შავი ჯადოქარი (თავი მეექვსე) - დაუპატიჟებელი სტუმარი

- ანუ, - ერონიდასს უცებ სახე შეეცვალა, - ეს თქვენი მოგზაურობის დასასრულია? - თქვა შეყოვნებით და უეცრად უდიდესი სევდა შემოაწვა. - ამქვეყნად ჩვენი მოგზაურობა, ვფიქრობ, მალე დასასრულს მიუახლოვდება, - მიუგო თურუნჰამმა, - მაგრამ, განა

ღელვა

ყოველდღიური საუბრები ძალიან მნიშვნელოვანია და ამას უმეტესობა ალბათ ვაკეთებთ, მაგრამ ყველაზე მნიშვნელოვანი ის არის ხოლმე, რაც უთქმელი რჩება. მძიმეა ეს მდუმარე ლაპარკი და ლოდინი,როდის გაიგონებენ შენს ჩურჩულს.

სიცრუე,რომელიც არ ვიცოდი 22

-...უბრალოდ შენი ნახვა მინდოდა და ჩვენი ბავშვის. -რა ბავშვის-გამეცინა. -ბას...რაღაცის.ჯანდაბა სულ მავიწყდება. გაიცინა და ხელი ჰაერში აიქნია. -ხვალ გამოგივლი და გამოვიყვან...