ჭირვეული სტუმარი (14 თავი)

თვალსა და ხელს შუა გაგვეპარა ერთი კვირა. მეორე დღეს მე თბილისში ვბრუნდებოდი, კაიშაურს დაპირებისამებრ ოჯახის წევრები ჩამოაკითხავდნენ და მისი გოგოჭურებთან სტუმრობაც დასრულდებოდა. ყოველ წელს ჩემ თბილისში გამგზავრებამდე გამოსამშვიდობებელ საღამოს

salvation/ხსნა (თავი 6)

არადა კიდევ ერთხელ რომ ეთხოვა წავიდოდი, თუმცა არ უთხოვია. უხეშად მოვიქეცი, მაგრამ არც იმას ვაპირებდი რომ უკან გავკიდებოდი. ჩემი პრინციპები ამის საშუალებას არ მომცემდა. სახლში რომ ავედი ქეთი უკვე მოსული იყო.

ციტატები წიგნებიდან #2

“ადამიანი მოკვდა. მაგრამ მერე რა არის აქ ისეთი? ყოველ წუთს კვდება ადამიანი, ასე ამბობს სტატისტიკა. არც ამაშია არაფერი განსაკუთრებული, მაგრამ იმისთვის, ვინც მოკვდა, მისი სიკვდილი იყო ყველაზე მნიშვნელოვანი, უფრო მნიშვნელოვანი ვიდრე თავისი ღერძის

აღარ დაბრუნდე რაა (3თავი)

ერთი კვირის განმავლობაში კომაში ვიყავი არაფერი მახსოვს მომხდარის შესახებ თითქოს მეძინა და სხვადასხვა სიზმრებს ვხედავდი. რეანიმაცია საავადმყოფოს სუნი და აპარატის ხმა... ისე შემეშინდა და ისე ვერ ვიტანდი ამ ყველაფერს ლამის ისევ კომაში ჩავვარდი. უცებ

ქაოსი. #16

-შენი... შენი ტელეფონზე საუბარი მოვისმინე. -ლაშას სახე შეეცვალა, ხელები სწრაფად ჩამოუშვა და ოდნავ მომშორდა. ხმას არ იღებდა. -ახლა შენ გადაყლაპე ენა? -უცებ სიბრაზე მომაწვა. -რა გაინტერესებს? -რა ხდება ჩემს მშობლებთან დაკავშირებით.

გადამრევენ ეს ქალები რაააა 1

-არ რ უნდა დამელია აmნდენი რაღაცaს მომატყუებთ კიდე-ვწუწუნებდი და ტატოს მივათრევდი რომელიც ჩემს კისერზე იყო ჩამოკიდებული -ნუ მოთქვავ ალექსანდრე რა-ვითომ შეწუხებული სახე მიიღო აკომ. მის თვალებში ახალი ოინი დავინახე რომელიც კარგს არაფერს უქადნიდა

4 ერთი წამი

`სამი ერთი წამი 1 წამი – მე დავიბადე 2 წამი – მე მოვწიე 3 წამი – ტიპთან ხელი მოვაწერე მე დავიბადე – წაბლისფერი თმით და თაფლისფერი თვალებით, გამგრვალებული კეთილი არსება მე მოვწიე – მედეას აივანზე ზღვის ხედით ტიპთან ხელი მოვაწერე – ნუ

ქალაქელი პრინცესა (3 თავი)

ეზოს კარები არ დამიხურავს ისე გავედი გარეთ. დააახლოებით ერთი საათი ვირბინე. ბოლოს ძალიან დავიღალე და სახლის გზას გავუყევი, ოღონდ იმ განსხვავებით რომ კი არ დავრბოდი ძლივს მივლასლასებდი. ნეტავ ლიკა მაინც ჩამოვიდეს, მთელი დღე ასე სულელივით არ

სექსუალური ფეხბურთელი (8)

თავი მერვედილით როა გავიღვიძე საწოლში ვიწექი, მაგრამ გუშინ ჰამაკიდან ვინ ამომიყვანა? ალბათ გიორგიმ. ლოგინზე წამოვჯექი და გვერდით ვიღაც მეწვა და ვიკივლე.. -აუ ბარბარე გეყოფა ნუკივი დამაძნე რა. (ლუკა) ლოგინში ლუკა იწვა და ტკბილად ეძნა ვიდრე მე არ

მაინც ჩემი გახდები . (თავი 2)

-ძალიანაც ნუ მიაჩვევ შენს საჭმელებს , გაუჭირდება მერე შენგან წამოსვლა .-დედამ გაიცინა და ჩემს დაბღვერილ სახეს , რომ შეხედა , უცბათ დასერიოზულდა .მეორე დღეს სახლში გამწერეს . ჩემდა გასაკვირად ლუკამ წამომიყვანა სახლში და მერე მთელი დღის განმავლობაში