ლორა და გრენუი (სრულად)

დიდი ხნის წინ დავდე ეს.პირველი ისტორია იყო და "მამენტ"მასწინათ ზღვაზე ვიყავი ასული.ღამით.მარტო.ბოლო დროს უცნაურობები დამჩემდა,რაც შუაღამით გარეთ გასვლებით გამოიხატებოდა. სიმართლე გითხრათ,არასდროს გამოვირჩეოდი ნორმალური ადამიანის ქცევებით,რაზეც დედა

"დედშენს უთხარი ცხვირი მოგხოცოს" (თავი5)

*** ___მია__ -მიაა -ზევიდან დამაწვა მიკა.. ამოვისლუკუნე -რა გჭირს მია? -გაკვირვებულმა მკითხა და თავი ამომატრიალებინა _ შენ, შენ რა ტირი? -გაფართოვებული თვალებით მიყურებდა, აღელვებასვერ მალავდა -გაიწიე! -დავუღრინე --ნუ მეხები! -ვუთხარი და ჩემზე

თესალონიკიდან... (1 თავი)

ნიკეა ვარ, 17 წლის. კი, ეს ის ასაკია, როდესაც ფიქრობ, რომ ყველაფერი ჯერ კიდევ წინ გაქვს, მაგრამ რეალურად მე ასე აღარ ვფიქრობ. რაც შეეხება სახელს, შეიძლება ითქვას, რომ გარკვეულ ასპექტში ვერ ან არ ვამართლებ, მაგრამ ეს რა თქმა უნდა ჩემიდან არ

დამნაშავე თუ მსხვერპლი?!{თავი2}

უხ რად უჯდებოდა ეს ღიმილიც,ღმერთი ეთამაშებოდა,ბედის ირონიაა..... გზაში ფიქრობდა და ვერ გადაწყვიტა ბოლომდე რა გაეკეთებინა,ბოლოს ისიც განყოფილებაში წაიყვანა..როგორც კი მივიდნენ მათი უფროსი შეეგება წინ,მარიამი მისკენ წაიწია დასალაპარაკებლად უნდოდა

უჟმური უფროსის წესები (თავი 9)

ძლივს გამოეპარა ბებიას სახლიდან და ქუჩას დაუყვა. იმისდა მიუხედავად, რომ იტალიაში რამოდენიმეჯერ არის ნამყოფი , აქაურობა მისთვის მაინც ძალიან უცხოა. ყველაფერს ინტერესით აკვირდება და ერთი სული აქვს როდის გავა ორი დღე რომ ვენეციაში წავიდეს.

ქალაქელი პრინცესა (4 თავი)

უსაფუძვლოდ ვეჩხუბე. მიუხედავად იმისა რომ გავბრაზდი, არ მწყენია რომ დედამ ბარათები დამიბლოკა. გული იმან დამწყვიტა რომ ბექამ იცოდა ეს და მე არა. ბავშვობიდან თუ სადმე მივდიოდი დედა ჩემს თავს ყოველთვის ბექას აბარებდა, თითქოს მე არ შემეძლო ჩემი

Hug me.

სასაცილოა არა? შენი ღიმილით მეც მაბედნიერებდი, ერთი შემოხედვა და მთელი თვე მყოფნიდა გასათბობად.თუნდაც მზე არ ყოფილიყო. ყველაზე ცუდი იცი რა არის?! მე შენ შემიყვარდი,მთელი არსებით შემიყვარდი. შენ კი ჩემთვის ერთხელაც არ შემოგიხედავს ნათელი თვალებით.

ვტრანსფორმირდი

- ბატონო , (სახელი არ გავიმეორე ) სულაც არ ვარ დაბნეული ,როგორც თქვენ აღნიშნეთ პირველკუსრელი ვარ პირველი დღეა და ადაპტირებას ვახდენ ,ჩემზე ნუ მოცდებით გააგრძელეთ სემინარი ძალიან საინტერესოა - ეს რეჩი რომც არ მეთქვა იმდენად ირონიული ღიმილი ავიკარი

ХуЛиГаН'ка №4

კარისკენ გავბაჯბაჯდი, გავაღე და რას ვხედავ! ლუკა სულ დასველებული თავჩაღუნული დგას და მელოდება. -ლუკა? რა მოგივიდა? წვიიმს? შემოო შემო. (მე) ლუკა ასევე თავჩაღუნული შემოვიდა და ცოტა ხანს მიყურა, მერე ნაზად მომიახლოვდა და ხელები თბილად მომხვია. მეც

აღარ დაბრუნდე რაა (4თავი)

ვაკომ ძაან ბევრი შოკოლადები დამანახა დასვენებაზე მომცა და ისე ჩავეხუტე მეც გამიკვირდა :დდ ფოტო გადავუღე და ვაკოსთან შეთანხმებით გიორგის საეჭვიანოდ დავდე ფბზე წარწერით "როგორ მანებივრებს ჩემი სიცოცხლე" ბევრი ვიღადავეთ გიოს ლაიქზე ვაკოს ძაან