ქაოსი. #13

-ჩარკვიანის სიტყვები გამახსენდა. ”არავითარი განსხვავება არაა, შენ იპარავ თუ გასცემ. ყველაფერი ზედმეტისთვის ისჯები.” -მითხრა ემამ და თავი მხარზე ჩამომადო. -ფანატიკურად რომ შემიყვარდი, ამისთვისაც დავისჯები?

თუ გაზაფხული დაიგვიანებს

თოვს... სახურავებზე ისვენებენ თეთრი ფიფქები. შიშველი ხეები თოვლით ითბობენ ტოტებს. ელექტროსადენებზე სხედნან ბეარურები. ბუხრებიდან სველი კვამლი მიიკლაკნება ცისკენ. ყინვისგან გაფითრებული ციდან ფიფქები ეშვებიან

Fight for Love... (8 თავი)

ღრმად ამოისუნთქა, გულში ჩამიკრა და ძალიან ხმადაბლა მითხრა- ყველაზე ბედნიერი ვარ იმით რომ შენ ჩემი ხარ. მიყვარხარ. _მხოლოდ ეს მითხრა, მხოლოდ ეს 9 სიტყვა, მაგრამ, ისეთი ხმით, აი ეგრევე რომ ტანში ჟრუანტელი დაგივლის

მილიონი წლის შემდეგ (2)

მერე წავიდა ლექსები პოეზიის მთელი წუთები ლექსებს ცეკვა სიმღერა მოჰყვა ბევრი თბილი მოგონებადა საათის დიდმა ისარმა 12ს მიაღწია პატარამ კი ოთხს ჰო მართალია ღამის ოთხი საათი შესრულდა გადავწყვიტეთ ქალაქს

სულებთან მოლაპარაკე 1

- აბა მომიყევი რას ხედავ.. - ფსიქიატრი ინტერესით ჩააშტერდა პაციენტს თვალებში და მის ყოველ მიქმედებას კარგად აკვირდებოდა, რათა ერთი დეტალიც კი არ გამოპარვოდა.- დამანებეთ თავი, მე არაფერს არ ვხედავ..

salvation/ხსნა (თავი 3)

-გმადლობ, ქალბატონო თათია.-სიცილით მითხრა და შესასვლელი დატოვა. მეც ისევ გავიხადე ჟაკეტი და იქვე ჩამოვკიდე. პირველის წუთები იყო გეგას გვერდით რომ მივუწექი. მეგონა ეძინა და ვფრთხილობდი, მაგრამ ჩემკენ გადმობრუნდა, ხელი მუცელზე დამადო მერე დაბლა წაიღო

თვით ირონიავ, მე შენ მიყვარხარ (16)

თაზო შემხვდა... ამის თქმა იყო და მთიანად გავშრი... -მერე? ძლივს მოვაბი თავი სათქმელს და ანერვიულებულმა გავხედე.. -ეს მხოლოდ დასაწყისიაო და გაიარა... -კარგი არაუშავს არავის არაფერი არ უთხრა ამის შესახებ მითუმეტეს ბიჭებს.. ანერვიულებულმა ვუთხარი და

არის ქალბატონო სერჟანტო !! (თავი 1)

...... - მათეშვილი, მაიორი უკვე გელოდება - მეუბნება სადღაც ორმოცდახუთ წლამდე უხეში გარეგნობის ქალბატონი, თანაც თავს არ იღებს რაღაც საბუთებიდან.. - დიახ - ვპასუხობ უჟმურად და მაიორს კარზე ვუკაკუნებ. შემდეგ კარს ვაღებ და სამხედრო ჩესტით ვესალმები..

მრ გავიღიმე შენ შეგიყვარდი!(5)

-უნდა წავიდე-უცბად მოსწყდა გაბრიელი ლიზას -რაიყო გიკბინე? -ლიზა ცოტა დასერიოზულდი არ შეიძლება? -ნწ ასეთი ვარ და არავის დაუძალებია რომ მოგწონდე პაკა-ვითომც არაფერი თქვა ლიზამ და ბოლოს ჩუმად დააყოლა-ასეც ვიცოდი. -რა იცოდი?

შენ ჩემი გახდები?!.... (თავი 28)

-მე არ მინდოდა ეს ყოველივე გაგეგოო,მაგრამ ვერც გატყუებ... მე ქიმია გავიკეთე, მე კიბოს ვებრძვი! ეს სიტყვები სასიკვდილო დარტყმასავით იყო ნაკაშიძესთვის,ის ყველაფერს ელოდა,ყველაფერს ამის გარდა....