გზა, სიცოცხლისა ... (თავი 2)

- აჰჰ, აჰჰ... - გულზე მჯიღებს ირტყამდა, რას არ მისცემდა, რომ ახლა მთელი ძალით ეღრიალა, ეღრიალა დაჭრილი ლომივით, ეტირა, დაელეწა ყველაფერი... რას არ მისცემდა, რომ გონებიდან წაეშალა ის ამაზრზენი კადრები, რომელიც სულს, გულს ყოველწამიერად უგიჟებდა,

ფარვანა ( 10 )

- და ვინ გითხრათ რომ მის გაშვებას ვაპირებ? -ეშმაკურად ჩაიღიმა და კიდევ ერთხელ მოსვა ლუდი, - მოიცა რა, აქ ძალით გამოკეტავ რაპუნცელივით? - კარგი რა ასე მიცნობთ? როგორ ფიქრობთ რომ არ ვხვდებოდე მის გრძნობებს ჩემს მიმართ ასეთ სერიოზულ ნაბიჯს გადავდგამდი?

მომეცი შანსი( თავი 11)

ბარგი მალევე ჩაალაგა და დემეტრესთან გავიდა , რომელიც ბოლო ნახევარი საათის განმავლობაში უძრავად იჯდა საწოლზე და რეალობას მოწყვეტილი ფიქრობდა თავის ცხოვრებაზე.

არასწორი სიყვარული(თავი 7)

7 თავი რამდენიმე წუთი გაყინული ვიდექი, და გარძრევას ვერ ვახერხებდი, როცა დავინახე რომ ლილუმ თვალები გაახილა და დამიანახა, გამოვფხიზლდი, და სწრაფად მოვწყდი ადგილს. -ჯანდაბა, ჯანდაბა, ჯანდაბა… - ნეტა დუდუმ თუ იცის? შენობიდან გამოსულმა ჰაერი ხარბად

მწვანეთვალება იდიოტი ( თავი 3 )

იღიმოდა.მისკენ წავედი, მასთან ისე ახლოს მივედი მის სუნთქვასაც კი ვგრძნობდი, ის დაიძაბა, დაიბნა და მისი ლამაზი მწვანე თვალები გააფართოვა. - გიგი, მწვანეთვალება იდიოტო ეხლა აქედან წადი და მეტჯერ არ შემაწუხო,შენი ნახვა არ მსიამოვნებს.- მოვტრიალდი და

გზა, სიცოცხლისა...

- სიცოცხლის გზას? რომელ სიცოცხლის გზას? გზა, რომელიც სამუდამოდ ჩამოვაქციე, ჩავხერგე და ერთ ადგილს მივეჯაჭვე... - მაქსიმეს თვალებში ცრემლი მოზღვავებოდა.

ვიყინები

ულევი დარდი შემივსებს გულს, უაზრო ნატვრა შემიხრავს სულს, დავხედავ საათს, გასულა წლები, ჩავწვები მარტო, საბანში ვთბები,

ანგელოზს

მოდიოდა...მოდიოდა კიარა მოსრიალებდა,თითქოს მიწას ფეხს არ აკარებდა და ღიმილი არასდროს ავიწყდება.ასეთ დროსაც კი რაღაცნაირი ჯიუტი და ამაყი გამოხედვა ჰქონდა.მისი თვალები... თვალები ცისფერი, რომელიც მწვანე ფერში გადადიოდა,მზის სხივებიც კეკლუცად

დაბრუნება //2//

-გამარჯობა, მიხარია თქვენი გაცნობა ქალბატონო მარიამ-მითხრა ღიმილით და ხელი გამომიწოდა ჩამოსართმევად. -მეც ასევე-ვუთხარი და დიპლომატიური ღიმილი ვაჩუქე თუმცა იმდენი კითხვა მქონდა რო ენე ჩემდა უნებურად ვერ გავაჩერე -ბატონო დუდა იცით დიდად ვერ ვხვდები

გზა წარსულიდან მომავლამდე

ბავშვობაში ექიმობა მინდოდა,თეთრ ხალათზე ვოცნებობდი მაგრამ გადავიფიქრე რატომ? მარტივი კითხვაა პროფესიამ რომელზეც ოცნებას არ ვწყვეტდი მამა წამართვა... პატარა,დაუცველ გოგოს კი მეშინოდა მეც არ წამერთვა სხვებისთვის მამა...