ვზივარ როიალთან

ვზივარ როიალთან..ისევ თავჩახრილი. ალბათ ყველა გრძნობა ჩემზე ძლიერია, ისევ გადაიღებს წვიმა გადაღლილი, მე კი მის მოსმენას სხვა რა მირჩევნია. სულით შევეხები ყველა კლავიშს, ფრენით გადავუკრავ შოპენის ვალსს. ამ ქალაქში თითქოს ყველა გარბის, თითქოს მათი

სულ მარტო.. (1)

არ ვიცი როგორ დავიწყო ჩემი ისტორია. ალბად ჯობია რომ ჯერ გაგეცნოთ. 1998 წლის 17 ივნისს დავიბადე, ქალაქ ბორჯომში. მარიტა ვანიშვილი ვარ. ბორჯომი პატარა მყუდრო და ლამაზი ქალაქია, ბევრი ხალხი არ ცხოვრობს მაგრამ ვინც ცხოვრობს საკმაოდ ჭორიკანა. ლამაზი ვარ

მხოლოდ მთებშია ბედნიერება -6- (დასასრული)

მინდა რომ სულ ჩემს გვერდით იყოს.ვხვდები რომ ჰაერზე მეტია ჩემთვის.მის გარეშე ჩაიც კი ფილტვებს მიციებს. როდესაც ვიყურები მის თვალებში და ჩემს ანარეკლს ვხედავ, ჩემზე ბედნიერი ადამიანი არ დაიარება ამ სამყაროში...! ნათქვამია ხშირად რთულ გზებს ულამაზეს

მიზანდასახული

-რას აკეთებ?! ხო გითხარი სახლი მიგელაგებინა?! უსაქმურო! -რატო ვარ უსაქმური ვერ ხედავ ვმეცადინეობ!(მე)_ მეტი აღარ შემიძლია. ერთხელაც იქნება ამ ქალს გავგლეჯ...-ბრაზისგან სახე მქონდა აწითლებული. მზად ვიყავი წამოვხტომოდი და ყელში ვცემოდი ჩემს

მომავალი

ნეტავ ახლა, თუნდაც წამით დამანახა მომავალი, სიყვარულით სავსე სახლი და ბავშვები ონავარი, სადაც სითბო შენი სუნთქვის, ჩემს გულს ნაზად შეეხება, სადაც ორ სულს, შეყვარებულს, ერთად ყოფნა შეეძლება,

ქურდი იაგუნდისფერი თვალებით (15)

-გიგა და გაბრიელი სად არიან? _ვიკითხე გაკვირვებულმა. -რესტორანში რაღაცები იყო გასარკვევი და დარჩნენ. ჯვრისწერაზე მოვლენ. _მითხრა სანდრომ და ოთახისკენ დაიძრა. -სანდრიკ,მაგდა ძალიან ლამაზია და შემთხვევით გული არ გაგისკდეს. _“გავაფრთხილე“ სიძე და

გავისეირნოთ?! გარე განათება ჩაქრა... (4)

-დარწმუნებული ხარ, რომ არ მოგწონვარ? მკითხა გამომცდელად. -სრულებით. -და არც არასდროს მოგწონდი? ახლოს მოვიდა ჩემთან. -არასდროს. ჩავილაპარაკე ხმააკანკალებულმა. -და არც არასდროს მოგეწონები ხო?? უფრო ახლოს მოვიდა ჩემთან... მისი სუნთქვა უკვე სახეს

პოლიტიკის თეორია [ნაწილი მეხუთე]

"დასასრული დასაწყისში" ნიუ იორკი და ბევრი სიყვარული იყო. მთელი სამი თვე ვიყავი როის გვერდით და ის იყო ჩემს გვერდით. არ ვიცი, ძალიან დიდი კავშირი იყო და თან ძალიან მცირე. ჩემთან ცხოვრობდა, ფეხებში მელანდებოდა და იმ ცარიელ დღეებს მივსებდა,

13 თვე (7)

ხან როგორ ცდილობდა ანკა სესილიასთან დალაპარაკებას, ხან როგორ. სესილია კიდევ თავს არიდებდა და როგორც კი ასო „დ“-ს ახსენებდა ანკა, მაშინვე თემას გადაუტანდა,ან რამეს მოიმიზეზებდა. არადა, ანკა ძალიან კარგად ხვდებოდა, რომ სესილია გულგრილი არ იყო დათას

ის... ნაწილი 8

მზის სხივებმა მომანათა და გამეღვიძა , ნახევრად მოჭუტული თვალებით საათს დავხედე 12 სრულდება,ამდენ ხანს დიდი ხანია არ მძინებია, ღამის კადრები ამოტივტივდა და სიზმარი მეგონებოდა ,რომ არა იატაკზე ჭიქის ნამსხვრევები. უცნაურია მაგრამ რაღაც შიშის შეგრძნება