მიზანდასახული 3

დადგა პაემნის დღე. როგორც შევთანხმდით ის თავის მეგობრებს წამოიყვანდა მე ჩემსას. მე მხოლოდ ერთი მეგობარი მყავდა თათია... მხოლოდ ის დავპატიჟე. დავდექი სარკის წინ და დავიწყე საკუთარი თავის დათვალიერება...„ როგორი მძიმე ვარ... განსხვავებული... ან

მოდი გავაჩეროთ დრო -1-

ბოლოჯერ ჩავისუნთქავ ინგლისსის ჰაერს და გამარჯობა საქართველო. ჩემი ქვეყანა მაინც სულ სხვაა. ჩემი სახლი, ოთახი საყვარელი ადგილები. უი ხო მე ლილე ვარ, 19 წლის ვსწავლობ ინგლისში. დედაჩემი ანანო დიზაინერი,მხატვარი, მწერალი. მამაჩემი ალექსანდრე, ძველი

მე შენი სული შემიყვარდა სხეულზე მეტად,

მე შენი სული შემიყვარდა სხეულზე მეტად, შენს ხელებს კოცნა შეუყვარდათ სითბოზე უფრო. და სანამ გულით, ამ სიტყვების წარმოთქმას ვბედავ, მოდი და შენში შემინახე, ჩუმად და მყუდროდ.

და მილახავენ მოქალაქის მთავარ უფლებას!

ეულ სხეულში მომწყვდეული სული ეულად, ჩურჩულით იტყვის მოგონების ცივ შესანდობარს, სენტიმენტისგან ჩაითვლება გამოწვეულად, წამში რომ იცვლი წარმოდგენებს ანდა მეგობარს!

ცნობილი ადამიანების გამონათქვამები 3

სიცოცხლე მხოლოდ მაშინ არის კარგი, როდესაც სიყვარულის სხივითაა გამთბარი. ჩვენ ხშირად ვფლანგავთ მთლიან დღეს, რადგან გვახსოვს, რომ არსებობდა გუშინდელი დღე და გვჯერა, რომ ხვალინდელი დღეც დადგება. თუ მიზნისკენ მიდიხარ და გზად შეჩერდები, რათა ყველა ძაღლს

ძვირფასო მარიამ

ძვირფასო მარიამ, როგორ ბრძანდებით? არ მოგიწერიათ რამდენი ხანია, თბილისსში აპრილი დაგვიდგა თავდებით, და როგორც ქუჩაში, სულშიც წვიმს მარიამ.

memories

თითქოს არც არაფერი, მაგრამ რამდენს იტევს უბრალოდ ხელის შეხება, შეხედვა და გაღიმება. ერთი ჩახუტება და ამით სხეულების შინაგანი გასხივოსნება… უბრალო გაღიმება და საათობით თბილისის ცივ, გაყინულ ქუჩებში ბოდიალი. ხალხზე დაკვირვება და ერთმანეთთან ახლოს

ფერადი გრძნობები(დასასრული)

-ასეთი უნამუსო როგორ ხარ? ჯერ იყოდა ვითომ სახლი გაყიდე,მერე ჩემს ძმას ჩაუსახლდი ახლა კი ყველას შენს ნებაზე ატარებ. ეს ყველაფერი არ იკმარე,არ იკმარე ის,რომ ამ ხნის განმავლობაში ჩემი ძმის კმაყოფაზე ცხოვრობ და ახლა მათ მოსთხოვე შენთვის დაბადების დღე

13 თვე (8)

ბრძოლა რატომ? იმიტომ, რომ დათა ვერასოდეს ვერ გადაუდგებოდა სესილიას წინ. არასოდეს არ ათქმევინებდა ოცნებებსა და მიზნებზე უარს. იცით რას იზამდა? უბრალოდ, ხელს შეუწყობდა ამ ყველაფრის განხორციელებაში. იმდენად მწარედ ახსოვს თავისი აბიტურიენტობის პერიოდი,

პატიოსანი აფერისტი [სრულად]

რვა მარტი იყო. მარტის კვალობაზე ზედმეტად კარგი ამინდით და სასიამოვნო სითბოთი. კაფეში, ფანჯარასთან იჯდა და გარეთ იყურებოდა. მოსწონდა ხალხის თვალიერება, შეთხელებული ტანსაცმლით რომ მოძრაობდნენ და უფრო მეტად გაფერადებულიყვნენ.