ყოველ ღამე

ყოველ ღამე მონდომებით გაკოწიწებ ქარში, თანდათან კი მეპარება მღელვარება ხმაში; გაწყობ ჩემში წვიმის მკრთალი მოგონების მძივით და დაგყვები მე მზეების უხვი, ნაზი სხივით! ყოველ ღამე იწვერება ეს ჭაღარა მთვარე, დამცინის და მეკითხება: დღეს რატომ არ ნახე?

პირადი ცხოვრება თუ კარიერა? (თავი 3)

ლამაზი დღის ლამაზი დასასრული უნდა ყოფილიყო,მაგრამ სახლში მისულმა გაიგო,რომ იმ გოგოს ოჯახს სარჩელი შეუტანიათ სასამართლოში,ჩემი გოგო გააუპატიურა ამ ბიჭმაო.მზია ტიროდა და ცდილობდა,ცრემლებით დაემტკიცებინა სიმართლე..ეს იმ ღამითვე გაიგო მშვენიერ ხასიათზე

მადლობა უცნობ ქურდს..ლამაზი love story სთვის 11

მამ მითხარი რომ რაღაც აგერია ,ვემუდარებოდი ცრემლმომდგარი.მა გთხოვ ხომ შეგეშალა აგერია არააა??მაგიდაზე დადებულ ანალიზს დავწვდი და ნერვიულად დავუწყე ფურცვლა,ისტორია სადაა პაციენტის ,ახლა მას დავუწყე ძებნა და გაფითრებულმა დავდე მაგიდაზე როცა ტატოს

ცხოვრების თამაში

რატომ არის ცხოვრება ასეთი დაუნდობელი?...სიყვარულის გამოც კი ადამიანს ძალიან ბევრი განსაცდელისა და წინააღმდეგობის დაძლევა უწევს.ახლა მივხვდი თუ რა არის ,,სიყვარული"როგორ იტანჯებიან შეყვარებული წყვილები რათა მათი თითოეული ნაბიჯი არ იყოს მცდარი და ამით

უბრალოდ მენდე! “4“

ხელები კანკალით შემოვხვიე და ზურგზე მივეყრდენი,როგორც კი მივეხუტე დავმშვიდდი და შიშმაც გადამიარა,უკვე ვგრძნობდი ადრენალინს და ღიმილიც კი მეპარებოდა.

სიყვარულმა დეპრესია იცისო

არაფრით სრულიად არაფრით დაიწყო ყველაფერი ყველაფერი რომელიც გავს არაფერს ჩემი სიხარულის,სიბრაზის,სიყვარულისა და დეპრესიის მიზეზი გახდი შენ თავიდან უცხო ამოუცნობი პირი ხო ასე იყო მერე რა რომ ბაღიდან გიცნობ თავიდან მაინც ამოუცნობ ობიექტად მეჩვენებოდი

ტკივილი სახელად "სიყვარული" 4

ნინო თეძოების ქნევით წავიდა ზემოთ... 'ეხ ნინო ბავშვი ხარ მაგრამ მაგიჟებ', კარზე ზარი დარეკეს და გავედი, ჩემი კომპანიის ერთერთი თანამშრომელი იყო. -ბატონო ალექსანდრე თქვენი კომპანიონები წავიდნენ რადგან სინოპტიკოსებმა გვაცნობეს რომ დიდი თოვლია

ვიქტორ ჰიუგო - ოთხმოცდაცამეტი წელი

დიდი ფრანგი მწერლის ვიქტორ ჰიუგოს ბოლო რომანი „ოთხმოცდაცამეტი წელი“ ასახავს რესპუბლიკური წყობის დამცველთა და სამეფო ტახტის რესტავრაციის მომხრეთა სამკვდრო-სასიცოცხლო ბრძოლას. ჰიუგომ გულდასმით შეისწავლა საფრანგეთის სამოქალაქო ომისდროინდელი პოლიტიკური

მამიკოს ფულებით განებივრებული გოგონა.. 4

-ალექსანდრე დავიღალე ნუ მომსდევ, მოიცა შევისვენებ - გარბოდა თან ყვიროდა. -ვერ გადამირჩები განებივრებულო გოგონავ.. - თქვა და მარიამიც დაიჭირა.. -არა, გთხოვ.. - ოთახში შეიყვანა აფართხალებული მარიამი და აბაზანაში შეაგდო.. ცივი წყალი მოუშვა და მარიამიც

მ ო მ ე ნ ა ტ რ ე

მომენატრე, იცი როგორ მომენატრე? ტკივილამდე და უღმერთოდ მომენატრე. ყოველი დღე უშენობით ნატვრად მექცა და ეს ცრემლი მგონი უკვე აღარც შრება. მომენატრე, სიგიჟემდე მომენატრე,