პირადი ცხოვრება თუ კარიერა? (თავი 5)

-ანუ მოგწონს? -არ იდარდო ჩემზე...თქვენ რას შვრებით? დარდობს.. -არაფერს,გოგო!-დაეჯღანა და ამ დროს სოსოც შემოვიდა..პერანგი დაუდევრად ჰქონდა შეკრული და სახე ალეწვოდა.. -რა გჭირს რა..შენც გაყევი მაშინ.. -ეკა,ამას არმოუსმინო...დღეს სადმე გავიდეთ ამის

ემა (მეოთხე თავი)

ემა გზას ბარბაცით მიუყვებოდა. რატომ? იმიტომ რომ ბიჭი თვალს არ აშორებდა, ქარი წითელ თმას უწეწავდა. ბიჭის კი ემას სურნელი გონებას უფანტავდა, მიუხედავად იმისა რომ ბიჭი ემას რამდენიმე საათია რაც იცნობს , უნდოდა რომ ხელი ჩაეკიდა, გულში ჩაეკრა და ასე

სათნოების ორმოცდაათი ელფერი

-მოდი მე აგიხსნი-ოთახში ლეტიციასთვის ნაცნობი ხმა გაისმა...როცა გაკვირვებულმა და აღელვებულმა ლეტიციამ თავი კარისკენ მიაბრუნა იქ ის დაინახა ვინც ამდენი ხნის განმავლობაში დავიწყებულად მიაჩნდა...მის წინ მაქსი იდგა,მაგრამ იგი არ იცინოდა ,არცკი იღიმებოდა

ღირსების საფასური ( 6 )

ზეგ ჩემები ჩამოდიან,მინდა,რომ განსაკუთრებულად მოვემზადოთ,თან ოჯახში ახალი წევრი დახვდებათ_ და ცოლს თბილად გაუღიმა_ ლიკას ყველა არ იცნობს,მინდა სათანადოდ დავხვდეთ,თუ არ მიწყენთ არ მინდა ლიკა დაიჯაფოს და დაიღალოს,ახალ ოჯახს ლამაზად და ენერგიულად უნდა

ღალატი კვოტირებით 5

- მე არ ვიცი ღალატს რა სახით უპასუხებ, მაგრამ ეს ფული ჩუმად გამომართვი და მეორედ ჯიბეში მხოლოდ ოცი ლარით ტაქსიდან აღარ გადამიხტე. - დაგიბრუნებ. ხელები მაგრად მოვხვიე და გავჩერდი.

ავტო მრბოლელი (დასასრული)

დილით უჰაერობამ და თავის ტკივილმა გამაღვიძა,ადგომა ვცადე მარა რაღაც ან ვიღაც მეწვა ზევიდან, თვალები ვჭყიტე და -უიმე ლიკა გამისკდა გული-ჩემ ლაპარაკზე გაეღვიძა -ვაი თავი გაჩერდი დამაძინე -გოგოო ვეღარ ვსუნთქავ აეთრიე ჩემგან -უი კიდე ესე

ბიჭი სახელად 66-33-XX

-ლილე... -ბატონო? შევბრუნდი მისკენ. მაგრამ ის ისევ იმავე პოზაში , ანუ ჩემკენ ზურგით იდგა და ცას აჰყურებდა. -მადლობა, რომ შენი ოჯახი გამაცანი და მადლობა, რომ აქ წამომიყვანე. ესეთი ბედნიერი ბოლოს როდის ვიყავი აღარ მახსოვს. ისეთი სევდა და სითბო

ჩვენ გავიმარჯვეთ! (სრულად)

-რამე დაავადება ხომ არ ჰქონიათ თქვენს გვარში?-ქალს სახეზე უკმაყოფილება გამოეხატა. -არა,არ ვიცი. -დაფიქრდით. -არ ვიცი.რა მჭირს? -პაატასთან შედით-მიმართვა მომაწოდა და მანიშნა,ადექიო.

ვიდრე ყვავიან შროშანები [8]

_ჩუმად_ქვედა საცვალი ბოლომდე ჩასწია და მეც ქვედა ტუჩზე მაგრად დავირჭე კბილები, რათა ქვემოთ არ ჩასულიყო ხმები. როგორც კი მისი თითი ვიგრძენი და როგორც კი შემოსვლები დაიწყო, გულისცემა საგრძნობლად ამიჩქარდა და თეძოებით წინ ავიწიე, მერე კი ისევ ქვემოთ.

stronger

და ახლა ,როდესაც თვითმკვლელობამდე ერთი ნაბიკი მიკლია ვებრძვი უშენობას ისევ შენზე წერით.თუმცა უშენობას კი არა უჩემობას უფრო უნდა ვებრძოდე.ჩემს გარშემო გამეფებული ეს უწესრიგო გარემო ,რომელიც აღარც კი მაღიზიანებს სავსეა შენი დატოვებული მოგონებებად