შვიდი მილიარდი სახიდან მხოლოდ შენია ჩემი ფავორიტი(მესამე თავი)

არმეძინებოდა კოკაზე მეფიქრებოდა ვერ მივხვდი რას ნიშნავდა მისი ქმედება რისი თქმა სურდა ვინ იყო მისთვის ნათია უბრლოდ ნაშა თუ გოგო რომელსაც სერიოზულად უყურებდა თავში მხოლოდ ეს კითხვები მიტრიალებდა სხვაზე ვერაფერზე ვერ ვფიქრობდი ზუსტად ამდროს მომივიდა

სასურველი ხიზანი (23-24-25-26)

რომანი.._ კი, აქ ვარ. – უპასუხა თორნიკემ და მის კომპანიას შეავლო თვალი. – მომენატრე ჩემო ანგელოზო – მოულოდნელად ძალიან ხმამაღლა ჩასჩურჩულა ყურში და მათთან დატოვა. თამთა გაოგნდა, ძლივს მოახერხა შემობრუნება. ვაკოს ფარული ღიმილი აღბეჭდვოდა, რასაც

ბიჭი სახელად 66-33-XX (8)

ის ოდნავი ღიმილიც დავინახე, რომელიც ასე მიყვარდა, თავი ვეღარ შევიკავე, ცერებზე ავიწიე და მთელი გრძნობით დავაკვდი ტუჩებზე... და სულ არ მაინტერესებდა გაოგნებული მსმენელი ... იქ იმ წამს ვიყავით მხოლოდ ჩვენ ორნი, ჩვენი მუსიკა და წვიმა, რომელიც

ის... ნაწილი 4

ასე ჯერ არასოდეს შემშინებია, სახეზე ხელები ავიფარე და საწოლის თავს ავეკარი, მეშნია თვალების გახელის ნელა გავახილე და ისევ იგივე კადრი სიბნელიდან მომჩერებია... ალბად იმედი მქონდა მომეჩვენა და გაქრებოდა და რადგან სიევ იგივე კადრი შემრჩა კიდევ ერთხელ

მეიმგრძნობები

მიყვარხარ ისეთი, როგორიც ხარ, მიყვარხარ და აღარც კი ვიცი როგორ გადაგიყვარო. მინდა, რომ ეს გრძნობები შევაგროვო და ვიღაცამ ჩუმმად სადღაც შორს გადამიყაროს. მინდა, რომ თვალებში გიყურო, თითქოს სიცოცხლის ბოლო წუთებს ვითვლიდე. გავბედო, პირველმა გაკოცო, და

დამია'ნე

ჩემნაირები მორგს ავსებენ დიდი ხანია , ჩემნაირები არ რითმავენ და არ მღერიან, მთელი ცხოვრება შეშლილივით მარტო არიან *ვხტები ხიდიდან ან სხეულიდან და კვლავ ვამართლებ ჩემს სიმარტოვეს. შენი თვალების დაუნახავად, სუიციდის გზით მიწას დავტოვებ.

შენთან მინდა (3)

იმ ადამიანთა რიცხვში შევდივარ, რომლებიც უბრალოდ გიჟდებიან წვიმიან ამინდში სეირნობაზე... როგორ ხასიათზეც არ უნდა ვიყო, ნებისმიერ დროს გარეთ გასვლა და სეირნობა ყველაზე მეტად მამშვიდებს.. გაბრაზდბული ვარ მშვიდდები, ზედმეტად აცანცარებული ვარ მაინც

პირადი ცხოვრება თუ კარიერა? (თავი 5)

-ანუ მოგწონს? -არ იდარდო ჩემზე...თქვენ რას შვრებით? დარდობს.. -არაფერს,გოგო!-დაეჯღანა და ამ დროს სოსოც შემოვიდა..პერანგი დაუდევრად ჰქონდა შეკრული და სახე ალეწვოდა.. -რა გჭირს რა..შენც გაყევი მაშინ.. -ეკა,ამას არმოუსმინო...დღეს სადმე გავიდეთ ამის

ემა (მეოთხე თავი)

ემა გზას ბარბაცით მიუყვებოდა. რატომ? იმიტომ რომ ბიჭი თვალს არ აშორებდა, ქარი წითელ თმას უწეწავდა. ბიჭის კი ემას სურნელი გონებას უფანტავდა, მიუხედავად იმისა რომ ბიჭი ემას რამდენიმე საათია რაც იცნობს , უნდოდა რომ ხელი ჩაეკიდა, გულში ჩაეკრა და ასე

სათნოების ორმოცდაათი ელფერი

-მოდი მე აგიხსნი-ოთახში ლეტიციასთვის ნაცნობი ხმა გაისმა...როცა გაკვირვებულმა და აღელვებულმა ლეტიციამ თავი კარისკენ მიაბრუნა იქ ის დაინახა ვინც ამდენი ხნის განმავლობაში დავიწყებულად მიაჩნდა...მის წინ მაქსი იდგა,მაგრამ იგი არ იცინოდა ,არცკი იღიმებოდა