ხელოვნების ნიმუშები.

უამრავი შიში არსებობს . არც კი ვიცი , მერამდენე ჩანახატში ვწერ ამას . გრძნობები გულის კედლებს ეხეთქებიან და არც კი ვიცი , რისი უნდა მეშინოდეს ; ადამიანის დაკარგვის , მასთან დაახლოების თუ მისი შეყვარების . ჩვენ ხელოვნების ნიმუშები ვართ სხვადასხვა

მექალთანე თუ მესაკუთრე....7

კარი გაიღო და დავინახე პირსახოც შემოხვეული ნახევრად შიშველი გიორგი ნამდვილად არველოდი..... ნერწყვი ხმაურით გადავყლაპე,ვუყურებდი მის კუნთებს, მის სხეულს . ფიქრებმა ღრუბლებში გადამიშვა..მხოლოდ მაშინ მოვედი გონს, როცა მისი სიცილი გავიგონე, ნერვები

გარკვეული გაურკვევლობა

წვიმს.. მიყვარს წვიმა.. არა, არ მიყვარს, მეზიზღება, მძულს წვიმა! მე მზე მიყვარს! მინდა იყოს მზე, ისეთი მხურვალე და მწველი,

მოსამსახურის ქალიშვილი.[15]

-გისმენთ? -გამარჯობა,წუხელ გესაუბრეთ,არ გახსოვართ? -მახსოვხარ,ფისო,რამ შეგაწუხა? -იმედია წუხანდელი არ დაგვიწყებია -არა,ნუ ღელავ,ისე გავაკეთებ ყველაფერს როგორც შენ მეტყვი -მშვენიერია,ჩემს შეტყობინებას დაელოდე,იმედია ყველაფერს ოსტატურად შეასრულებ

ღალატი კვოტირებით 3

- ცხოვრებაში ყველაფერი იცვლება ლანა, შენც მსგავსად ხარ ჩამოკიდებული გოგას კისერს, მაგრამ როგორც კი მას, ჩემსავით გაუჭირდება ცხოვრებაში, შენ მაშინვე ჩამოეკიდები ისევ სხვის კისერს, არ მინდა რომ მაიაც ასე კარდაკარ დადიოდეს და სხვის ოჯახში იზრდებოდეს,

მორჯულება 12 თავი

სახლში მუსლი მოუთმენლად ელოდა ნანას,კი ხვდებოდა როგორი ბედნიერებით სავსე იქნებოდა ეხლა მისი საყვარელი დაიკო და გული სიხარულით ევსებოდა..მარტო იყო სახლში და ფიქრობდა ბევრ რამეზე,უყვარდა ფიქრი...მოგვიანებით ტასოს დაურეკა და შეთანხმდნენ საღამოს ყველა

13 თვე (1)

ყველაფერი დაიწყო მაშინ, როდესაც 14 თებერვლის, სიყვარულის დღის დილა გათენდა და როდესაც ტელეფონის ხმამ გააღვიძა და ცალი თვალით წაკითხულმა შეტყობინებამ თავზარი დასცა. „გოგო, გავიპარე“- წერდა ანკა.

(..ამდენი თუთუნით)

ჩამაწვით გულზე სიგარეტის მთელი კოლოფი, ეს სიყვარულიც ცეცხლს მიეცით აღარ მჭირდება, დაძინებისას მახსენდება ყველა მომენტი მისი არყოფნის და ყველა ნერვი ერთად მტკივდება. ამდენი თუთუნით მილპება ფილტვები, იმდენი დავლიე ღვიძლიც კი მეშლება,

- მისტერ უჟმურო ოდესმე იცინით? (12)

ემილი ღამით წყლის დასალევად ავდექი.. სამზარეულოსკენ დავიძარი და იქ ორ სილუეტს მოვკარი თვალი.. თიკო და ერი უცნობი, რომელსაც ხელში დანა ეჭირა, ტაფას დავწვდი და ის იყო უნდა ჩამერტყა, რომ სადღაციდან მარ

სასურველი ხიზანი (19-20)

თამთას დაბრუნებას ერთი ჟრიამული მოყვა, კოკა გამალებული დახტოდა მის გარშემო, ლუბა ცრემლებს აფრქვევდა, ნინომ სასწრაფოდ თემურს დაურეკა და სიხარულის უკან დიდი სინანული დამალა.. თბილი და გულწრფელი ცერემონიების მერე დედამ გოგონა დაიმარტოხელა _​როგორ ხარ