ფრეზია და კედარი (დასასრული)

2 თვით ადრე. თითქოს ყველაფერი ერთბაშად მოხდა... ლექციების შემდეგ სახლში მეუღლემ წამომიყვანა. თურმე შინ რა სიურპრიზი გველოდა! მისაღებში რომ შევედით მხიარულები, ჩახუტებულები, იქ ლალისთან მოსაუბრე ფერფლისფერთმიანი ქალი დაგვხვდა. –ნაძია? შტო ტი ზდეს

13 თვე (2)

-სად მიიპარები ლამაზო?- საზიზღარი ხმით უთხრა ბიჭმა. -თუ შეიძლება გამატარეთ,-ზრდილობიანად უთხრა სესილიამ და ახლა მარცხნივ გაიწია. ამ ბიჭმაც იგივე გააკეთა და ხელები გაშალა. -აბა, აბა! ეგეთები არ გვინდა. ცოტა დავილაპარაკოთ, გავიცნოთ ერთმანეთი. ჩვენ არ

დროა, დასრულდეს...

დროა, დასრულდეს ის რასაც თქვენთვის ჰქვია სიცოცხლე.. დროა, დაიწყოს უკვდავების ჩრდილთან თამაში, ბავშვობის შემდეგ მისი სული ვეღარ იცოცხლებს, ვინც გაზრდილია ოცნებების ფერთა გამაში. დრო გადიოდა... ვით მეწამული სისხლი ყანაში, ისე მოედო მინდვრად ჯეჯილს

ახდენილი ოცნებები(5)

თამინა ანაბელის მოსვლამდე სახლს ალაგებდა და გაახსენდა რომ ორ კვირასში მას დაბადების დღე აქვს.მან დაიწყო ფიქრი თუ რა ეჩუქებინა მისთვის,თან გაახსენდა რომ წინა წელს ანაბელის დაბადების დღე სახლში აღნიშნეს და გადაწყვიტა ამჯერად სადმე გასულიყვნენ თან მისი

***

თითქოს მახვილი ჩამარჭვეს გულში... გული გაიპო, სისხლი კი სცვივა, ვით შემოდგომას ხეებს ფოთლები, და ამ წამს ვფიქრობ ამქვეყანას რისთვის ვშორდები? არადა ერთი-ორი დღით ადრე, მე მძულდა მიწა, ცა, მზე და მთვარე, მარტოსულობით გატანჯული ველოდებოდი, სიკვდილის

ღალატი კვოტირებით 4

როდესაც დავიწყებულს, მის მუცელზე ხელი მომიხვდა, უცბათ გონება გამინათდა, მასზე თუარა მის ბავშვზე მაინც უნდა მეფიქრა, ფეხზე წამოვდექი, ხელში ავიყვანე. გასვლისას კლუბის დირექტორი შემომეფეთა. - სად მიგყავს?

მოგონებები

გამახსენდი, და აი ისევ გამახსენდი ისევ იჩინა შენზე ფიქრებმა ჩემს გონებაში ისევ გამოჩნდნენ მწუხარების ლანდები არმინდა მაგრამ კვლავ მივილტვი შენსკენ. მინდა გავჩერდე არ მინდა მოგიახლოვდე თუმცა ვგრძნობ როგორ ჩერდება ფილტვები არ მყოფნის ჰაერი უშენობით

პირადი მცველი 6

ამ ამბის შემდეგ ერთი თვე გავიდა .ვცდილობდი არავინ მენახა,მაგრამ სიგიჟებდე მენატრებოდა პატარა ანასტასია.ამასთანავე კომპანიის საქმეებიც გართულდა .ახლა ყველაზე მეტად დასვენება და ერთი კარგი გამოძინება მსურდა.ცვლილები კარგია ამიტომ გადავწყვიტე გარემო

- მისტერ უჟმურო ოდესმე იცინით?. (13)

ემილი სიმართლე გითხრათ, ვეჭვობდი, რომ მათე სიუვარულს ამიხსნიდა და ეჭვები გამიმართლდა კიდეც.. უბრალოდ ასე არ მოველოდი.. საკონფერენციო დარბაზში ვიყავი და ინვესტორთა ახალ ჯგუფს ვხვდებოდი, შემოვიდა და სიტყვის თქმაც არ მაცალა, ისე მოჰყვა ყველაფერს

თაღლითი და მატყუარა 5

-წინ არ იყურები?!-დამნაშავე მე ვარ, მაგრამ იერიშზე გადავდივარ. -მე ვერ ვიყურები თუ შენ ითვლი ბუზებს?-მეუბნება გაბრაზებული. -ხეებს!-ჩავილაპარაკე მე. -რამის გამიტანე და მერე ჩემი საფლავის წინ იტირებდი ,,ეხ, რა ბიჭი წავიდაო!“-ამბობს ირონიით.