დედის დღე 3 მარტი

წერილი, რომელიც დედას არ წაუკითხავს.დედაა თუ ანგელოზი?! სწორედ ამას ვფიქრობდი და გამახსენდა, რომ დედა ჩვენი მიწიერი ანგელოზია მე გუშინდელივით მახსოვს, როგორ ვაჩუქე პირველად მას წერილი რომელიც ყველაზე ნათელი გულით და დიდი სურვილით დავწერე, ყოველი

მინდა იცოდე არასდროს დაგთმობ (მესამე თავი)

დილას ადრიანად არ გაუღვიძია. შუადღე იყო როცა ჭყიტა თვალები. თავი გახეთქვაზე ჰქონდა.ცხელი ტერფები ცივ იატაკს რომ შეახო მაშინღა გამოფხიზლდა. ფანჯარასთან მივიდა ფარდა გადაწია და მეშვიდე სართულიდან გადაიხედა.ცივმა ქარმა უხამსად დაუბერა მოშიშვლებულ

შემიყვარდი ქაჯანავ !! (4)

3საათი იყო რომ გამეღვიძა.. ძლივს ავდექი თავი მისკდებოდა არც ჩამიცვია ისე გავედი სამზარეულოში მადუღარა დავდგი ქურაზე და მისაღებიდან ხმაური მომესმა მეც გეზი მათთან ავიღე და ბავშვები დამხვდნენ რომ დამინახეს სიცილი აუტყდათ ჩემს საღამურებზე არადა

პირადი მცველი 6

-აქ რა ჯანდაბას აკეთებ?!-გაბრაზებულმა თინამ მუშტები მთელი ძალით მომუჭა. -ხმას რატო არ იღებ?!გადი ჩემი ოთახიდან! -ამმმ.იცი ეს პირსახოცი მგონი ზედმეტია.. -აქ ზედმეტი ვინცაა ეგ შენ ხარ!სანამ უარესად გავბრაზდი ...აქედან გადი! -შენ რა ბრაზიანი გოგო

პირადი ცხოვრება თუ კარიერა? (თავი 4)

-მთვრალი ხარ. -არა,არ ვსვამ-გააპროტესტა ბიჭმა. -კარგი,მაშინ შენ გამოყვანე. -გვიანია...არ მინდა მარტო... -მარტო იქნები? -ჰო,კედლების შიში მაქვს,ეკუნ... -ხვალ ადრე უნდა ავდგე,ვერ გავაცდენ. -ერთხელ გავაცდინოთ.

უცნაური ბიძაშვილი (თავი7)

-შეგიძლია მითხრა ვინ ხარ? -რამოხდა მარიამ, კარგად ხარ? -რას მალავ ან რატომ მითვალთვალებენ შენს გამო? -რაა? შეენც? ხომ გავაფრთხილე! უცებ ფეხზე წამოდგა და ნერვიულად დაიწყო სიარული. -ახლავე ამიხსენი. -იციი, ეს ისეთი საქმეა, არ მიდა შენც გაგრიო.

ნუთუ ეს ჩემი ცხოვრებაა? (7)

-ერთზე ვფიქრობდი. -მეტყვი ვიზე?(ლუკა) -ალექსანდრეზე -მართლააა მოგწონს თუ გიყვარს?(ლუკა) -მიყვარს მასთან რომ ვარ ბედნიერი ვარ მგონია რომ დავფრინავ ყელაფერი მავიწყდება რაღაც ამოუცნობს ვგრძნობ. -ესეიგი გიყვარს.(ლუკა) ვისაუბრეთ ალექსანდრეზე მომიყვა რომ

უსიზმრო ღამეები დაიწყება

მინდოდა,საუკუნე მეცხოვრა,ახლა კი ვიცი,რომ ორი ათწლეულიც კი არ მარგუნა ღმერთმა თუ ბედმა. რომ ვთქვა მეშინიაო,ტყუილი იქნება...შევეგუე იმ აზრს,რომ მალე აღარ ვიქნები,შევეგუე იმ აზრს,რომ ცხოვრებას წერტილი დაესმევა,თქვენთვის არა,მაგრამ ჩემთვის კი....

ფრეზია და კედარი (გაგრძელება 14)

რომ გამეღვიძა ჩემ თმებს ეთამაშებოდა. –გაგაღვიძე? მაპატიე.–დამნაშავე სახე მიიღო. –გააგრძელე, გთხოვ...–მის ყელში ჩავრგე თავი და ღრმად შევისუნთქე მისი სურნელი. თითები თმაში შემიცურა, ძლიერად ჩამიკრა გულში და თმაში მაკოცა.

ნუ მომექცევი როგორც მონას

გთხოვ მითხარი თავს რატომ მარიდებ, ხომ ვიცი რომ ამ ქალაქის ბილიკებს ნაზად აბიჯებ, ჩემო კარგო ვერსად ვეღარ დამემალები, იმიტომ რომ ყველგან მაქვს თვალები. მითხარი კარგო რატომ მებუტები, მე ხომ ისეთს არაფერს გეუბნები, მითხარი ქალავ რატომ გამირბიხარ, დიდი