არასდროს უშენოდ! (3)

სხეულში სისხლი გამეყინა... ერთ ადგილზე გავშეშდი... გონება ბინდმა მოიცვა... სადღაც სხვაგან აღმოვჩნდი, რეალობისა და აბსტრაქციის გარჩევის უნარიც კი დავკარგე.... ალბათ გაგიკვირდებათ, ასეთი რა მოხდა რომ ამ გოგონას სხეულსა თუ სულში ფეიერვერკად აღდკინდაო,

ბიჭი სახელად 66-33-XX (3)

-ჰა , მორჩი ჩემს თვალიერებას? ეხლა შეიძლება წავიდეთ??? მომახალა და წასასვლელად შებრუნდა. მე კი ყველაზე არაორდინალური რამ ვუთხარი, რაც შეიძლებოდა, იმ წამს მეთქვა. -შენი ნომერი მითხარი რა... ამოვიხავლე უკანასაკნელი ძალით და გაშტერებული მივაჩერდი უცნობ

და ამით ცოცხლობს ადამიანი!

არის წუთები, როცა მოელი (გრძნობ, ამ ოცნებით როგორ იცვლები) და არის წუთი, როცა იღლები, როცა კვდები და როცა იცლები! ასე გარბიან დღეები, წლები და ფერს იცვლიან მოგონებები; ასე პოულობს წუთები წამებს და ამით ცოცხლობს ადამიანი!

გამოიდარებს,გამოიდარებს,თორემ ძვირფასო ნამეტანია.(4)

უფ ძალიან დავაგვიანეე რისთვისაც ბოდიში და პატარა თავისთვისაც ბოდიში რა ყველას..უბრალოთ ვერ ვახერხებ წერას ბავშთან ერთად ..მადლობა ვინკიტხულობს..შეაფასეთ გთხოვთ გამოიდარებს,გამოიდარებს,თორემ ძვირფასო ნამეტანია.(4)

პოლიტიკის თეორია [ნაწილი პირველი]

და მაშინ მივხვდი, რომ აფეთქება უნდა მომეწყო. ანუ ის, რასაც ყველაზე ნაკლებად ელოდა. ჰოდა, ვთქვი: – კენჭი უნდა ვიყარო! ოთხივემ რომ წაშლილი სახეებით შემომხედეს, ეგ დავაფიქსირე. მერე ყველაფერი ჩვეულებრივი იყო. ზუსტად, კანდიდატურა უნდა წარმედგინა!

ფრეზია და კედარი (გაგრძელება 13)

სახლში ჯერ მე მივედი. არც კანსწი ყოფილა წინააღმდეგი. მითუმეტეს, რომ ვიღაცამ დაურეკა. მე ტკბილად მაკოცა... ამაღამ გნახავო ჩურჩულით მითხრა და ტაქსის კარი გამიღო რომ ჩავმჯდარიყავი.

ჩემი დასტოინი ბიჭი (თავი 3)

-სახლის ეზოში შევედი და გავშეშდი ჩემს წინ სახლი კი არა სასახლე იდგა როგორც ჩანს ჩემი "დედიკო" და "მამიკო" მდიდრები არიან .....გაბომ ჩემი ნივთების გადმოტანა დაიწყო მე კი სახლისკენ წავედი სახლის კარი მოსამსახურემ გამიღო....შიგნით იმდენი ოთახები და

მადლობა უცნობ ქურდს..ლამაზი love story სთვის (დასასრული)

მადლობა თქვენ, რომ კითხულობთ. მიხარია თუ მოგწონთ და ემოცია მოაქვს, გამიხარდება თუ ისტორიის დასასრულს გამიზიარებთ თქვენს ემოციებს და შეხედულებას ამ ისტორიასტან დაკავშირებით. მიუხედავად იმისა რომ ეს დავწერე 2012 წელს და თუ მე შევძელი მომეტანა ემოცია

ღირსების საფასური ( 4 )

მისმინე ლიკა,არც პატივმოყვარე ვარ და არც ამაყი,მე მართლა ერთი უბრალო გლეხი ვარ,მაგრამ თავმოყვარე და ღირსების მქონე.ის რაც დღეს გავაკეთე ეს პრინციპის ამბავია,ვთქვი და შევასრულე.მე კი სიტყვებს ჰაერზე არ ვფანტავ.დაიმახსოვრე შენ ყველას თვალში ჩემი ცოლი

თავხედი ხელები (სრულად)

კარი შიგნიდან ჩავკეტე და ტანსაცმლის კარადას ვეცი.ყველაფერი იატაკზე გადმოვყარე და ჩემოდანში უწესრიგოდ ჩავტენე. შემდეგ აბაზანაში შევიკეტე გაურკვეველი ვადით და ხმამაღლა მოვთქვამდი.