წარმავალი სიყვარული თავი III

ზარი მაღვიძებს. თორნიკე იყო. -ალიო (მე) -როგორხარ მარო? (თორნიკე) -რავი, შენ? (თორნიკე) -კარგად, იცი გიო და გვანცა, ელენე და ნიკა ბაკურიანში რო წავიდნენ? (თორნიკე) -ე? რამაგარია, არა რავიცოდი. (მე) -ხოდა, ჩალაგდი. მე შენ, ლაშა და ანასტასია საღამოს

ბედნიერების ჩარჩოები 3

უკვე ტაქსში ვარ და რესტორნისკენ მივდივარ.არ მიყვარს ასეთი ხმაურიანი შეკრებები, დაუსრულებელი სადღეგრძელოები და ნასვამი კაცების გაუთავებელი ლაპარაკი. თუმცა ამ ყველაფრის მიუხედავათ დღეს ძალინ კარგი განწყობაზე ვარ,მიხარია ის ხმაურიც და

რთულია კიდევ ენდო 7

აორთქლდა.გიჟივით მივარდა მანქანას,ჩაჯდა და წავიდა,თვითონაც არ იცოდა სად მიდიოდა,მერე გზაზე მანქანა გააჩერა და გადმოვიდა.ყელში ბურთი ჰქონდა გავხერილი,რომელსაც ვერა და ვერ იშორებდა.თვალები ჩასისხლიანებული,სახე ალეწილი,გული კი თითქოს

ჩემი დასტოინი ბიჭი (თავი 2)

სახლში რომ შევედი დედაჩემს დავუძახე -დეე მოვედიი ხმა რომ არავინ არ გამცა მისაღებში შევედი და დავინახე ვიღაც უცხო ქალი და ბიჭი იჯდა დედაჩემა რომ დამინახა დაბნეული და ცრემლიანი თალებით შემომხედა.... -გამარჯობათ :)) დე სტუმრები თუ აპირებდნენ მოსვლას

მშვიდობით!

შავ ბნელეთის დასასრულს დამაჩოქეს ფიქრებმა, და წინ შენი ხატება აღმემართა ფინიშად, იარაღი დაყარეს დატანჯულმა სიტყვებმა და შენს სამფლობელოსთან ბედმა აღარ მიმიშვა.

ისევ ტვილდიანი... (2)

უკვე 2 კვირაა გასული რაც ნიკა ამერიკაში წავიდა და უკვე ვნანობ რომ გასაცილებლად არ წავყევი ბავშვებს რა ვქნა ვერ შევძელი არ შემეძლო მეყურებინა როგორ გვტოვებდა ნიკოლოზ ტვილდიანი და მიდიოდა სხვაგან სრულიად უცხო ქვეყანაში

თუ გაზაფხულმა დაიგვიანა

კედელთან მისულმა სამჯერ შეათვალიერა კალენდარი.თვე-მარტი,რიცხვი-1,ამინდი-გაზაფხულისთვის დამახასითებელი.ყველაფერი ემთხვეოდა,ყველაფერი ისე იყო ,როგორც უკვე რამდენიმე წელია გრძელდება.ოცნება ჯერ არ დაუწყია. იმედი ქონდა. "ფეხის თრევით" დაუბრუნდა მოთამაშე

ეს სწორედ ისაა რაც შენ გგონია პატარავ

ვერ ვიჯერებდი... ნუთუ ეს სიზმარი არ იყო? ახლა ჩემი ცხოვრების ახალი და ბნელი ეტაპი იწყებოდა. საქმე იმაშია, რომ ჩემი თბილი და მზიანი ქალაქი ფორკსი დავტოვე და საცხოვრებლად ჯექსონვილში გადმოვედი. მხოლოდ ქალაქის დატოვებას ვინ ჩივის, ქალაქთან ერთად ჩემი

ისევ შემიყვარე... (დასასრული)

თითქოს ყველაფერი ისევ დალაგდა,დაწყნარდა ისიც და მეც,სხეულიც სულიც,თითქოს გარემოც,სრულიად სამყარო დაწყნარდა ჩვენს ირგვლივ.ხოვრებას ჩვეულ რიტმში ვაგრძელებდით.თანხა რომელიც გადავუხადეთ 3 დღეში უკანვე დავიბრუნეს უამრავი მადლობებით.გამოცდები წარმატებით

წვიმაში გარეთ 30 თავი

ფრთხილად მივუახლოვდი სასაფლაოს და ტატოს სურათს გავუღიმე.პატიება ვთხოვე ყველაფრისთვის და ჩემი გადაწყვეტილება გავანდე,როგორც ადრე მის სიცოცხლეში სანამ მეგობარი ერქვა.ნელა წამოვდექი და დაღმართს დავუყევი.ამინდმა აურია და ცა საწვიმრად ემზადებოდა,არ ვიცი