გამოძიების თეორია (1)

სანამ თვალის დახამხამებას მოასწრებდა, სწრაფი ნაბიჯით მიეფარა კაპიუშონიანი ავტოსადგომების შენობას. ჯიბესთან იარაღს თითები შეახო, მოემზადა და გაიქცა, მაგრამ მისულს არაფერი დაუხვდა. არავითარი ნიშანწყალი იმის, რომ აქ, რამდენიმე წამის წინ, ვიღაც იყო.

უსიყვარულოდ [3]

-ელენე, ჩემო პატარავ,კარგად ხააარ? (სანდრო) -არა (მე) საერთოდ არ ვარ კარგად, ან რატომ უნდა ვიყო კარგად. -გთხოვ უბრალოდ გადმოდი, ვილაპარაკოთ,გევედრები (სანდრო) - სანდროო დამცინი? ვილაპარაკოთ? რაზე? რაზე უნდა გელაპარაკო, ან შენ როგორ შემოგხედო

ეცადე სიკვდილამდე შეინარჩუნო იმედი

1 კვირის წინ ჩემს ცხოვრებაში ალბათ ყველაზე აუტანელი სიტყვების მოსმენა მომიწია. 18 წლის ასაკში ექიმმა გაყინული და უემოციო ხმით მითხრა ,რომ თავის ტვინის კიბოთი ვიყავი დაავადებული და თუ სასწრაფოდ არ დავიწყებდი მკურნალობას მოვკვდებოდი.

უცნაური ბიძაშვილი (თავი5)

სკოლიდან გამოვედი და სახლისაკენ წავედი, დღეს არაფერის თავი არ მქონდა, რაც უფრო ახლოვდებოდა ხვალინდელი დღე უფრო მეტად ვითრგუნებოდი,სკოლიდან გამოვედი და სახლისაკენ წავედი, დღეს არაფერის თავი არ მქონდა, რაც უფრო ახლოვდებოდა ხვალინდელი დღე უფრო მეტად

გთხოვ მოდი ჩემთან და დაივიწყე თუკი მიყვარდი.

გაბნეული ვარ როგორც გამწყდარი ყელსაბმის ქვები. ჩემი აკინძვა ვერ მოხდება ახლა, ქარის დროს. გთხოვ მოდი ჩემთან და დაივიწყე თუკი მიყვარდი.

სათნოების ორმოცდაათი ელფერი

ასე ჩაეყარა საფუძველი სათნოების ორმოცდაათ ელფერს...ყოველდღე როცა ამ სურათს უყურებდა გრძნობდა ,რომ გოგონას სახე ორმოცდაათამდე ელფერს იღებდა და მაინც,ყველაში მომავლის იმედი ჩანდა.

ნუთუ გამომიყენე?

ახლა ზუსტად 21:39-ია. მე კი როგორც ყოველთვის შენზე ვფიქრობ. სასაცილოა არა? ამდენი ტკივილის, დამცირების შემდეგ მაინც მიყვარხარ. დღეს ყვრლაზე მეტად მომენატრე, არვიცი რატომ, მაგრამ დღეს ვიგრძენი, რომ ჩემს გვერდით აღარ ხარ, ჰოო ზუსტად 3 თვე და 23 დღე

ლილიამი (თავი მეორე)

-ლილიიიი !! შეჰყვირა მძაფრი ხმით ჯუბომ მაგრამ ლილის ვითომ არც გაუონია -ლილიიიი განმეორა ჯუბომ -გისმენ ჯუბო , ხო კარგათა ყველაფერი -არა, წავედით წყლიდან ამოდი! -აუ ცოტა ხანიც და ვსიო ამოვალ. -არა ეხლავე ამოდი -კაი ჰო .. ჩაიბუზღუნა ვითომ გაბრაზებულმა

Dark side of Blood 9(მილანიტები)

გრილი ღამე იყო,მე და ჯინა ერთად ვიწექით ჩემს საძინებელში და ერთმანეთით ვტკბებოდით,მეორე ოთახში ანდრეა,ეთამაშებოდა კატას რომელიც გუშინ ქუჩიდან მოიყვანა. იდეალური სიჩუმე სუფევდა,მაგრამ ჯინას რაღაც არ ამშვიდებდა,რეალურ დროზე კონცენტრირებას ვერ

სხვა ცხოვრებაში გავაგეძელებთ..(სრულად)

არ დაგვაცადა ამ დამპალმა ცხოვრებამ თორე 8 კიარა 88წელიც გაგრძელდებოდა.. 17წლის ვიყავი მაშინ მე ლაშა 20ის საგურამოში ვიყავით წასულები ზაფხული იყო და 1კვირით გავექეცით თბილისს. რაც 15წლის გავხდი დედა სულ მიშვებდა ლაშასთან ერთად ყველგან,და ამის მერე