მორჯულება 2 თავი

-შეაბიჯა თუ არა კარებში სახეზე აღებეჭდა ცოტა დაბნეულობა,ცოტა შიში..იდგა შემოსასვლელში და არ იცოდა საით წასულიყო,ყველა თავის საქმით იყო დაკავებული,ვინ სად მიდიოდა,ვინ ვის ესაუბრებოდა მოკლედ სრული ქაოსი..ფიქრობდა ვისთან მისულიყო,რომ ეკითხა სამსახურის

ვიდრე ყვავიან შროშანები [5]

მოხდეს, მე მაინც მსიამოვნებდა მისი ჩახუტება. _უბრალოდ იცეკვოს, ვულგარულად და გამომწვევად_თქვა რედიმ. უხერხულად გავიხედე განზე და რომ არაფერი შეემჩნიათ, გავიღიმე. ცეკვას მიწა რომ გასკდეს, აღარ ვაპირებ. ბოლოს რომ “ვცადე”, დიდი მარცხით დასრულდა.

გულნატკენი

მისი სიტყვები ეხლაც მახსოვს შენ თუ არ მოგინდება ჩემი მიტოვება მე არასდროს დაგტოვებ.. მაგრამ რა მოხდა სწორედ მან დამტოვა,არა და ვიცი რომ უყვარვარ მართლა ვუყვარვა მაგრამ მანძილმა ვერ გაუძლო ჩვენს სიყვარულს მე?მეც მტკიოდა უიმისობა მაგრამ ჩემი სიყვარული

აფროდიტეს პირველი კანონი –6–

–ჩვენ ვართ, ბებია, ჩვენ!–გასძახის მირიანი და ღობეს აღებს. მას უკან მეც მივყვები ელზასთან და სხვა სტუდენტებთან ერთად. –ეს ვინ ჩამოსულა! ჩემი მირიანი ჩამოსულა!–წივილ–კივილით იხუტებს გულში მოხუცი მირიანს. –ჩვენო?–ეშმაკური ღიმილით იცხადებს ქალი.–ეს რა

ალბერ კამიუ – ,,უცხო''

დღეს დედა გარდაიცვალა, ან იქნებ - გუშინ.რა ვიცი: მოხუცთა თავშესაფრიდან დეპეშა მივიღე: - ,,დედა გარდაიცვალა, დაკრძალვა ხვალ, ვიზიარებთ თქვენს მწუხარებას”. რას გაიგებ, იქნებ გუშინ მოკვდა.მოხუცთა თავშესაფარი მარენგოშია, ალჟირიდან ოთხმოცი

ანგელოზი შემიყვარდა (სრულიად)

არარსებობს „მიყვარდა“ სიყვარულს არ აქვს დრო, წარსული, მომავალი, მას მხოლოდ აწმყო გააჩნია. მე მჯერა, რომ სიყვარული მხოლოდ ერთხელ მოდის, მხოლოდ ერთხელ და გხვევს სიყვარულის უსასრულო მორევში. და თუ მაინც შეგიყვარდათ ბევრჯერ, იცოდეთ, რომ პირველი

უბრალოდ მე თავი5

რამდენიმე დღეში სვანეთის გზას ვადექით,ძალიან უცებ გადაწყვიტეს ბავშვებმა და მეც არ შევწინააღმდეგებირვარ,რადგან მათთან ერთად დასვენება მინდოდა.იქაურობა ძალიან ლამაზი იყო,პირველად ვიყავი და აღფრთოვანებას ვერ ვმალავდი.ბავშვები რაღაც უცნაურად იქცეოდნენ

მეშინია შენი შემეშვი! (3)

_არ მინდა შემეშვი_საწყლად ამოილაპარაკა ანკამ და გაბრძოლება სცადა _გაჩუმდი...._მკაცრად დახედა ბიჭმა _კიდევ იტყვის ჩემი რატომ გეშინიაო.._პატარა ბავშვივით დაბრიცა ტუჩები ანკამ,ერეკლეს მისი შემხედვარე გაეღიმა _ბავშვი...._და მანქანის კარი გამოუღო_დაჯექი!

დაუვიწყარი ემოცია..!

თოვლით დაფარული ქუჩები... ციდან წამოსულ თეთრ ფიფქებთან ერთად )) ამ ქქუჩებში მყოფი გოგო ბიჭები )) ერთი კლასი როგორ გამოდის საგუნდაოდ ))... ერთმანეთში გუნდაობა ყველა ერთმანეთს თოვლს რომ ესვრის და იცინის)) ამ დროს მე

ადამიანი და მისი მოდგმა

ყველაზე ფენომენალური არსება რაც კი უფალს შეუქმნია ადამიანია.. ჩვენ , ადამიანებს , უფალმა გვიბოძა სიყვარულის, ტკივილის, ტანჯვის , სიხარულის და კიდევ სხვა მრავალი განცდის გამოხატვის უნარი. მაგრამ