Dark side of Blood.2 (სისხლიანი გზა)

მეორე დილით ,ყველაფერი არაჩვეულებრივად იყო,მსახურებთან ურთიერთობას ვერიდებოდი ,ამიტომ სალაშქრო პიკაპში ველოდებოდი ანდრეას,თავშესაფრიდან ვეფხის ბოკვერი ,რომ წამოგვეყვანა.გზა თავშესაფრამდე ძალიან გრძელი იყო,დაახლოებით სამი საათის სავალი,რომ

პირველი კოცნა პირველ ვალენტინობას (სრულად)

-პირველი კოცნა,პირველი ბიჭი პირველ ვალენტინობას...-ღიმილით თქვა კოსტიამ. -არა! არა! ეს არ იყო პირველი ვალენტინობა..მაშინ სიყვარულის პირველ ვალენტინობას. -რა გინდა ამით,რომ თქვა? რას იტყვი? -რა?

ჭირვეული პატარძალი –2–

''ამჯერად მისი შეხება ტკივილს მანიჭებს და შიშს მგვრის. ხელებს ისე ვმუშტავ, რომ გრძელი ფრჩხილები კანში მესობა. ვამჩნევ, რომ დანიელის ცისფერი თვალები ლურჯდება და პულსს ვეღარ ვითვლი... მამაკაცი თითებს სქელ თმაში ატარებს და თავს ჩემს კისერში რგავს...

განებივრებული

-გოგოებო -სად ხარ ამდენ ხანს გოგო-ტასო -ერთი ვიღაც ამეკიდა და -სიმპატიურია მაგ ვიღაც?-ნინა -ნუ სიმპატიური არის მაგრამ -რა მაგრამ-ქეთა

როცა ფიქრს ბოლო არ უჩანს...

როცა ფიქრს ბოლო არ უჩანს სიცოცხლე თითქოს გელევა, როცა ფიქრს ბოლო არ უჩანს ნეტარებები ერევა. როცა ფიქრს ბოლო არ უჩანს, და ზამთარივით თეთრდება, სიცოცხლე გამოგელევა და სიყვარული ბნელდება.

"გაიღიმე პატარავ, ცხოვრება მშვენიერია" [თავი 1]

-ტვინი გაქვს? გოგო სამჯერ დაბალია ტიპი შენზე, მერე ნახე რას გავს, გიგოზე გაბრაზებული რომ მაგ სი*ს შეხვდი დავაიგნორე მარა საცოლეე?? მირჩევნია მოვკვდე რა-კვლავ ვყვიროდი მე, ელენე კი ქუჩაში, ერთ-ერთ ბნელ ჩიხში კუთხეში მყავდა მიმწყვდეული

სიმშვიდიდან სიგიჟემდე,ძვირფასო!(თავი XVI)

-მაპატიე-ამოიჩურჩულა გოგონამ და თვალები დახარა,ისე უნდოდა ახლა მამაკაცის ტუჩებზე შეხება,როგორც წყალი უდაბნოში დაკარგულს -გთხოვ,მსგავსი აღარასდროს იფიქრო,ელენა,მე არასდროს ვეტყვი ქალს რომ ბავშვი მოიშოროს!-ახლა დემეტრემ დახარა თვალები და ღრმად

სიყვარულისთვის

და სანამ ვცოცხლობ არ უნდა მაკლდე, არ უნდა მაკლდე ვიდრე მე ვუსნთქავ, არ მინდა უშენოდ ამ ქვეყნად დავრჩე, არ მინდა უშენოდ ამ ქვეყნად სუნთქვა. და სანამ ვცოცხლობ აქ უნდა მყავდე, აქ უნდა მყავდე ვიდრე გგრძნობ სულთან, მინდა რომ სიგიჟის ჰორიზონტს გავცდე და

წადი

წადი შორს წადი დამტოვე მარტო ვიტირებ ჩუმად სხვასარ გავანდობ ვიფიქრებ შენზე ეჭვებს დავამხობ ავიღებ ხელში შენ თმებს გაფანტულს ჩაგიკრავ გულში გძნობით ამაოდ გაკოცებ შუბლზე შენს სულს გავათბობ გიმღერებ ჩუმად შენ ყურს გავანდობ

აღიარე შენ ხომ გიჟდები ჩემზე!(15)

სიბნელე იყო ძალიან ბნელოდა ვერაფერს ვხედავდი,თუმცა მეშინოდა რაიმეს დანახვის.თვალების გახელა მინდოდა,მაგრამ არ ვახელდი,ხმის ამოღება მინდოდა,მაგრამ ვდუმდი.სამარისებული სიჩუმე იყო ჩემს გარშემო.არც იმის მჯეროდა რომ მოვკვდი ან მალე დავლევდი