კატათაგვობანა –2–

''ოოო, მე და ჩემი გულმავიწყობა! გზას თვალს არ ვაშორებ, ისე ვწევ სარკეს და ჩანთისკენ ცალ ხელს ვაცოცებ. კოსმეტიკის ჩანთას ვწვდები და ელვა–შესაკრავს ''დასპეცებული'' ვხსნი. ტუშს ვიღებ და სარკეს ვაცქერდები, სწორად რომ წავისვა. ერთი თვალი მოვიწესრიგე და

ჩემს გულში ხარ (5)

წყალში ვიდექი გაშეშებული და ვერაფერს ვხვდებოდი.. ეს როდის მოხდა, როდის გადაიქცა ''ნერვების ჭია'' ნიკა ჩემთვის უსაყვარლეს ადამიანად.. იქნებ მაშინ სულ პირველად რომ ვნახე.. მაგრამ მე მასზე არ ვფიქრობდი, თუმცა ის ხომ ყოველთვის მახსოვდა.. სულ ერთია, ეს

სიმშვიდიდან სიგიჟემდე,ძვირფასო!(თავი VIII)

დაისი,მნათობის გაუჩინარება ჰორიზონტს მიღმა,ეღიმება,თავისი ცხოვრების მნათობს უკვე დემეტრეს ადარებს... მზის ჩასვლის დროს მკვეთრი ფერები იხატება,ისევე როგორც მკვეთრი გრძნობები დემეტრეს გამოჩენის შემდეგ,თავს აქნევს და ახლა ნამდვილად დაისს აკვირდება

მედიცინა ეს ხომ ყველაფერიაა..(8)

გამოსაცვლელ ოთახში შევედი ფორმა ჩავიცვი და ოპერაციაზე შევედი... თიაქარის ოპერაცია იყო.ქირურგი მაჩვნებდა და მიხსნიდა....თიაქარის წარმოქმნის ადგილზე აღინიშნება გამობერილობა, ხელით გასინჯვისას განისაზღვრება თიაქარის კარი.ყელაზე ხშირი გართულებაა

დავნებდი უშენობას

ყველა სახურავს დავივლიდი თუ მეცოდინებოდა ,რომ საიდანმე ვარსკვლავებით მოჭედილ ცას დავინახაბდი.ყველა ქვაფენილს დავივლიდი ოღონდ სადმე დამხვედროდი...არაფერი მენდომებოდა სხვა ...სულ არაფერი...სადღაც ახლოს შენი ჩუმად ჩამოდებული ხელის გარდა.ჩვენს თითებს

უშენოდ ჰაერიც მეზედმეტება (3)

საღამო ხანს ჩემს საქანელაზე ვიჯეწი მე ბებოც იქვე იყო მოკალათებული და ჩემს ბავშვობას ვიხსენებდით..მიყვებოდა როგორი ქაჯი ვიყავი და როგორ ეგონათ,რომ ვერასოდეს ვისწავლიდი ქალურ ქცევებს..პატარა,რომ ვიყავი და ბებოსთან ვრჩებოდი მთელ ზაფხულს სოფლის

ჩემი ბრაზიანი ბიჭი (3)

დილით ზარმა გამაღვიძა. - ბატონო...კი ნია ვარ, ლუკა შენ ხარ?.. კარგად შენ როგორ ხარ?.კი გამაღვიძე.. არაუშავს...არა არ გაგლანძღავ. ახლა რომელი საათია?..რაა??.. მეორედ ცხრა საათზე აღარ დარეკო თორემ.. თორემ გეფიცები არ ვიცი რას ვიზავ!

ჩვენი სიცოცხლე

იცხოვრო ესხომ ბევრია ცხოვრება მხოლოდ დრონია წამია ჩვენი ცხოვრება. გულშია ნაპერწკალია, ცეცხლშია ფერფლი ულევი ტვირთია წლებით სათრევი პრობლემა განაჩენია

ოცნება თუ მირაჟი (4)

გიორგი წავიდა ნინო ძალიან ნაწყენი და გულნატკენი იყო არ იცოა რა გაეკეთებინა ორი დღე გავიდა მაგრამ გიორგი არ დაბრუნბულა არც კი დაურეკავს ნინოსთვის ნინო განიცდიდა სამსახურში დადიოდა ნონოს ხვალ დაბადებისდგე ჰქონდა მაგრამ საერთოდ არ ახსოვდა ან დაბადების

სიყალბე ირგვლივ

დღე მშვიდი, ემოცია ცვრიანი, სიყალბე ირგვლივ. თითქოსდა არაფრით განსხვავებული საღამო იყო. ჩემი სოფლის გაცვეთილ ქუჩას მივუყვებოდი, სიო ნაზად ეხვეოდა ახლად აყვავებულ ხეებს. ჩემი ფიქრები სულ სხვაგან იყო, სადღაც უფრო შორს, ჰორიზონტს მიღმა