ობოლი (4)

ცხრა საათი იყო როდესაც სანაპირო დავტოვეთ...დაჩიმ ამომაცილაა, მე შემოვიპატიჟე რათქმა უმდა ეს მომენტი ხელოდან არ გაუშვა...საუზმე გავამზადე და ცოტა შავი ღვინო დავლიეთ, მე ძალიან მეძინებოდა, დაჩი ხშირად მიყურებდა თვალს არ მაცილებდა..

მალე დაგიგემოვნებ მარწყვის ტუჩებს (3)

ელენემ ხმა ვეღარ ამოიღო. ერთ ადგილას გაშეშებული და ენაჩავარდნილი იდგა. - მალე დაგიგემოვნებ მარწყვის ტუჩებს... - ჩასჩურჩულა ისევ ყურში, წითელი ვარდი ამოიღო და გოგონას გაუწოდა, შემდეგ კი უკან მიბრუნდა და გაქრა...

როცა ფიქრობ რომ ის უკვე შენში მოკვდა!(თავი 2)

ნიკოლასი გაიზარდა უკვე 17 წლისა სკოლაში არავისთან მეგობრობს.არც სკოლის რომელიმე გუნდშია.თავისთვის მარტო დახეტიალობდა,ღამღამობით სახლიდან გადიოდა და დილით ბრუნდებოდა არავინ იცოდა სად იყო და რას აკეთებდა.ბოლოს ბებია ემასგან სულ წავიდა მუშაობა დაიწყო

რა საოცარია ეს სამყარო (9)

- თქვენ ეტყობა კარგად არ გესმით, აქ ვზივარ და თავს მაქსიმალურად ვიკავებ რომ აქაურობა მტვრად არ ვაქციო, მე საკუთარი პრინციპებისთვის არასოდეს მიღალატია, ვიღაც კი ცდილობს გამანადგუროს, რა აღიარებაზე ლაპარაკობთ

Prince of the city(1)

სახელი_ტაისია გვარი_ონიანი. ასაკი_22 წლის. ოჯახი_დედა- მაია ლეხმანიუკი,მამა-გოგა ონიანი და კიდევ ერთი ჩემი "დონ ჰასკინიო" მისტერ ჩარლი. პროფესია_მხატვარი.

მედიცინა ეს ხომ ყველაფერია..

-არ მინდა რომ მომწონდეს ეს ყველაფერი მაბნევვს..თეომ ისევ სიცილი დაიწყო რომ მიხვდა რომ გავბრაზდი მომშორდა.. ოთახაში შევედი გამოსაცვლელად ფეხის ამპუტაციისთვის უნდა მოვმზადებულიყავი.

...ვერ გადავრჩები

ვერ გადავრჩები... დღეს ბოლო დღეა შენი აქ ყოფნის და შენი ჯვარი უფრო მძიმეა სხვა ჯვართა შორის, რომელიც ვზიდე. ვერ გადავრჩები, ვენებში სისხლი აღარ მაქვს თითქოს და აღარაფერს მე აღარ ვითხოვ, რასაც ვითხოვდი.

სიმშვიდიდან სიგიჟემდე,ძვირფასო!(თავი II)

-ვაიმე,შიგნით დემეტრეც არის-ტუჩზე იკბინა მამაკაცმა -უეჭველი რაღაც ცუდს იზამდნენ ისინი ერთად -რატომ არ მოსწონთ ერთმანეთი? -არ ვიცი კაკი,თითქოსდა მოჯადოებულები არიან -ღმერთო ჩემო,ელენა აქ არ არის-ნერვიულად დაიწყო ტუჩის კვნეტა -არც დემეტრე სჩანს -რა

თუ გაბედავ! 3

-ახლა უფრო გემრიელი იქნება შენი ტუჩები, წაეთრიე ნატა გელოდება... დაბნეული და გაოცებული მესხი ხმას ვერ იღებდა ბოლოს სიცილით წამოდგა ფეხზე და დამეწია. -ეჭვიანობ პატარავ! იქნებ პირველმა შენ დააგემოვნო ჩემი ტუჩები.

მიყვარხარ,გახსოვდეს ამას ვერ წაგართმევენ (9)

დილით თვალს ვახელ თუ არა თავზე ბიჭები გვადგანან,გიჟებივით მოგვშტერებიან,დაჩის მაიკის მკლავი ჩამოხეული აქვს გვერდით გიო და ვაჩე უდგათ.უცბად წამოვხტი ლეიბიდან -რა მოხდა რა დაგემართათ,რა გჭირს დაჩი იჩხუბეთ ხოო?(ანა)