ღამის აივნის შეხვედრა, ანუ რაც გინახავს კიდევ ნახავ! (თავი 12)

„სულ გააფრინეს?!“_ორმაგად გაბრაზებული ქვეცნობიერი ღრიალით მიყრუვებს თავს და ძალიან სწორადაც იქცევა. აბა მეტი რა რეაქცია უნდა მქონდეს როდესაც ათი წლის გაყრილ ცოლ ქმარს, რომლებსაც უკვე სხვადასხვა ოჯახები აქვთ, რამისაა კოცნაში ვუსწრებ.

სასახლე დაბურულ ტყეში 19

_კი ანდრია! ძალიან ვარ გაბრაზებული. მათზეც და შენზეც!-ელენის ხმას ბზარი გაუჩნდა და ტუჩები მოებრიცა. _ელენ? ელენ ტირი? მითხარი რა მოხდა? ახლავე დავბრუნდები უკან!ნელ-ნელა შთანთქა ბინდმა ნათელი და ელენი კიდევ ერთხელ გავიდა ბიჭებთან, რომ ეთხოვა სახლში

ევა დერენდისიე (1)

მე ევა ვარ, ერთი ჩვეულებრივი,ზედმეტად სერიოზული, ემოციური და მოსაწყენი ადამიანი.ვიღაცისთვის სწორედ ჩემნაირი ადამიანი შეიძლება ძალიან ძვირფასი იყოს, ვიღაცისთვის კი ეს სიძვირფასე იყოს ბანალური.ვისთის ასეა ვისთვის ისე. ზოგი სწორედ ასეთ თვისებებში

ვნება აშლილნი ..16..

ამბობენ, ბრაზს და წყენას ვერ აკონტროლებო, იშვიათად იღებ ცივი გონებით გადაწყვეტილებას და მასაც წამის მეასედშიო.კარი გაღიმებულ ბექას გაუღო, მეგი კი დივანზე ჩამოჯდა, ჩასახუტებლად წასულ ბექას ხელით ანიშნა გაჩერდიო. -მეგი რა მოხდა?- ღიმილით კითხა ბექამ

ცრემლიანი ღამეები (დასასრული)

-როგორ ხარ?-მომიკითხეს თანამშრომლებმა. -შესანიშნავად.კახა სად არის?-თვალში რომ არ მომხვდა მაშინვე ვიკითხე. -შვებულება აიღო. -რა?-გამიფართოვდა თვალები. -ჰო,განსატვირთავად წავიდა ერთი თვით სამოგზაუროდ.

გამტყდარი არ მთელდება !

ის: -არ მიყვარხარ! მე: მეწყინა…. ის:-მომეშვი… მე: ყელში ბურთი გამეჩხირა… ის:-სხვა მიყვარს! მე: გული მეტკინა… ის:-მასთან მივდივარ… მე: თვალები წვიმის ცხელმა წვეთებმა დაფარა, გულში გაჩნდა 1 ბზარი. ის:-ძალიან კარგი….

ლოლა (თავი 1)

თეთრი ოთახი,ოდნავ მბჟუტავი ნათურა და საწოლთან შეკრებილი ხალხი.სწორედ ამას ვხედავ ახლა ვერ ვიხსენებ სად ვარ,რატო ვარ,ვერ ვხვდები რა მოხდა გუშინ-ლოლიტაა - სიხარულით ყვირის დედაჩემი მართალი მას ვერ ვხედავ მაგრამ ლოლიტას

წამი, წამება, წამიერება (ნაწილი 1)

-რომელი საბუთები?-უცხოეთიდან ჩამოტანილი.. -ლიზა! შენ რა ისევ მაგაზე ფიქრობ, ხომ შემპირდი დავივიწყებო?-არა დეიდა მასე არ არის! ის მე დავიმსახურე და შესაბამისად იარაღის ტარების უფლებაც მაქვს და ამას ვერც ერთი სულიერი ვერ

გაყიდული სხეული “13“

-როცა დაიწყებ, უნდა დაასრულ კიდეც,-ცივად მიუგო და ხელები გადააჯვარედინა,თავი დახარა და თოვლს დააცქერდა -სახლში ხომ არ წავიდეთ?-ჰკითხა დამიანემ და თავადაც წამოდგა,-დემნას შესცივდება

მაპატიე მე დღეს აღარ მიყვარხარ

ირაკლი მაპატიე კარგი? მაპატიე რომ შენს ცხოვრებაში შემოვიჭერი მაპატიე, რომ ცხოვრება უბრალოდ აგირიე მაპატიე, რომ ყოველთვის შენს საქმეებში ვერეოდი მაპატიე, რომ უბრალოდ ცხოვრებას გიმწარებდი არ გიყვარდი, მაგრამ ეჭვიანობის საბაბს მაძლევდი