წყეულიმც იყოს ეს მარტოობა

ეს ზამთარი მაინც არ მიყვარს, ცივია და თვითმკვლელობა უფრო მინდება წადი მომშორდი შე სუსხიანო,ცივო ქმნილებავ პაწაწინა სიყვარულიც ნუ წამართვი, მე ის მჭირდება

ტფილისური სიყვარული (დასასრული)

დილის სასიამოვნო სიჩუმე, რომელიც ისეთ სიმყუდროვეს იწვევდა, შეგეძლო ტკბილად დაგეძინა და ხელი არავის შეეშალა შენთვის, უეცრად კარის ჟღარუნა ხმამ დაარღვია. სახლში ექოდ გაისმა მისი კაკუნა ხმა და ილიას ძილის საშუალებას არ აძლევდა. იგრძნო როგორ შეულაწუნეს

სიზმრის თეორია (6)

უკანასკნელად ებრძვის ბედს, ასეთი აუტანელი რომ გახდა. დაბლა იხედება. თითქოს ირგვლივ ყველაფერი ნათდება და დაბლაც სახე ჩანს. ესეთი ცნობილი ნაკვთები... აკვირდება და გაოცებისგან თვალები უფართოვდება. ტალახის პირს ხსნის გაბრიელი და საბოლოოდ ყლაპავს.

ნიკუშა კალატოზი (1)

-ეეეეე... ახლა მართლა გაუბეერეეე რა! რა ჩემთან უნდა ნახოს, მერე ყოველ 20 ნოემბერს ჩემს საფლავზე მოხვიდე და ვარდები დატოვო შენი თავი არ გეცოდება ძმაო.. მომკლავენ!!! -რა ვარდები?? ვარდები რა პონტში უნდა დაგიტოვო..?? საიდან სად გადახვედი შე ჩ.მა რა!

შეპყრობილი

საშინლად ცივი იყო,ცივი და მაგარი,მაგრამ მაინც არანორმალურად მსიამოვნებდა,ამყვა,მკოცნიდა და მეფერებოდა.საშინელი სისწრაფით იცვლებოდა ჩემი სხეულის ტემპერატურა,ჯერ ვიწვოდი,ვხურდი,მეორე წამს სიცივის ტალღა მყინავდა,მაკანკალებდა...

ვნების თეორია (სრულად)

-თამო....რა ლამაზი ხარ!-წამეთამაშა თმებზე. -რამე გინდა?-ვკითხე ღიმილით. -კი..მაკოცე... -რომ არა...-დავეჯღანე.. -დაგახრჩობ და მერე შენს სურნელში თავადაც დავიხრჩობი.. -მოდი აქ!

ჩემო მხატვარო, მაჩუქე ფერები! ეძღვნება black__ს (თ.ჯ)

მაჩუქეთ ფუნჯები! __ დახატვა მომინდა! ფერები დამაკლდა, სითეთრე მომიხდა! დრო ცივი მუქ ფერებს, თავისით მოიტანს, მაჩუქეთ ფუნჯები, __გრძნობები მომიკვდა!

Dark Desire

მესაფლავე, შენ ამბობ, რომ ქვეყანაზე ვინც კი კვდება, იმ წუთშივე მისი ჩრდილი ყველა ჩვენგანს ავიწყდება? ეჰ, არ მჯერა მე ეგ რაღაც... მომაბეზრე კიდეც თავი, და შეწყვიტე, თუ ღმერთი გწამს, ეგ დაცინვა გულსაკლავი. ვარდის თვეა, მაისია, ნორჩ ბალახებს სიო არხევს,

ჩემი სავარაუდო დასასრული

მინდა ვივალდის ოთხივე სეზონის შესაფერი ვიდეო რგოლი გადავიღო, მაგრამ ვიცი, რომ არაფერი გამომივა, ხოდა უკეთეს გზას ვპოულობ და ვკვდები. ვკვდები, ოღონდ არა აქ, ამ წამს, ტელევიზორის წინ, მაშინ, როდესაც ყველას სძინავს, მაშინ, როდესაც თოვს. ჩემი სიკვდილის

დაგვიანებული ვალენტინობა New York-ში (I)

ზუსტად 4წლის და 8თვის წინ ,როცა ჩემს საყვარელ ადამიანს ჯერ კიდევ სიყვარულს ვეფიცებოდი აეროპორტში და ვპირდებოდი ,რომ უჩემოდ მხოლოდ რამოდენიმე თვის გატარება მოუწევდა დამაწინაურეს და ეს დაწინაურება არ გეგონოთ რაიმე უბრალო .22 წლის ასაკში არავის