რა ვქნა რომ მიყვარს?!

ახლა გადაგისვრი თამარის დროში და მეფედ დაგსვამ ვეფხისტყაოსანსაც მოგიძღვნი და ხოტბასაც შეგასხამ მერე გაკურთხებ მზეთა მზედ და გადაგაქცევ ალვის ხედ ზღუდედ მოგიჩენ ანგელოზს და აღგემართები კლდედ კვლავ გავცოცხლდებით და ლოტოსებს

ჩამოფრენილო ციდან!

ჩემი ცხოვრება მთლიანად შეცვალე, შენ ერთი ციდამ ადამიანსაც დაემსგავსე, ჩამოფრენილო ციდან აწ შთაგონების წყარო ხარ, და შენთან მე ყოფნა მინდა, იქნება დამრთო ნება შენ, ჩემთვისვე ნათლით წმინდა.

აღარ მინდა ვიგრძნო რამე როცა დაგინახავ. (სრულად)

ცხოვრებაში დგება მომენტი როცა გიყვარდება,მაგრამ ვერ ხვდები რატომ არ ვიცი.. როცა ადამიანს ძალიან უნდა შეიძლება აუხდეს მაგრამ მე? მე არ ვარ ადამიანი შეიძლება ერთ დღეს გძულდეს მეორე დღეს კი შეგიყვარდეს არასდროს ვიცით რა მოხდება ხვალ.

ცრემლიანი ღამეები (თავი 3)

-ნამდვილად-წარმოვთქვი და კარებისკენ წავედი. -ქორწილზე შენც მოხვალ..-სიხარული ეტყობოდა ხმაში. -რა თქმა უნდა..-გავუღიმე და ავხედე ჩემზე მხრებზე გაცილებით მაღალ მყოფ თავს. -მას ნანა ჰქვია..

დოლიძის ბოლოს [1]

-რთული ბავშვია, არა? - გაუღმა მამაკაცს გოგონამ, რომელიც ბინას ათვალიერებინებდა და როგორც მის მაისურზე მიმაგრებული აბრიდან იკითხებოდა, თაკო უნდა რქმეოდა. -ძალიან. - ზრდილობიანად გაუღიმა ირაკლიმ. საერთოდ, ანუშკაზე საუბარი უცხოებთან არ უყვარდა. არც

სასიამოვნო ლაშქრობა(თავი 8)

-მანდ შენი ნივთები აწყვია და შეგიძლია გამოიცვალო. ძალიან მშია, მალე ჩამოდი ქვემოთ, თორემ მოგიკვდება ქმარი შიმშილით და ეგაა, დარჩები ქვრივი, ასეთ პატარა ასაკში- გამიცინა, ოთახიდან გავიდა და გაოცებისგან პირდაღებული დამტოვა საწოლში.

ნუთუ ბედნიერება მართლა არსებობს?! (8)

ამის თქმა იყო და გავშრი.. არ ვიცოდი რა უნდა მეპასუხა.. ამაზე არასდროს დავფიქრებულვარ... მომწონს?თუ?..არა არანაირი თუ არ არსებობს, ნუ ჯერ-ჯერობით... დამიანე და მე,მე და დამიანე ,სესილი და დამიანე...არასდროს მიფიქრია დამიანეზე სხვათვალით

ესაა ჩემი ოცნება

ოცნებებს ფრთებსაც შევასხავ მე ამას შევძლებ იცოდე. სუყვარულით რომ იხარო ამაზე გულით ვილოცებ. რომ გკითხე ყველაზე კარგი ფერი რასა აქვს გრძნობასო, შენ მიპასუხე სიყვარულს ის ხომ ატარებს ნდობასო.

შენ ჩემი სასწაული ხარ! 5

გული ისევე აუჩქარდა ანდრონიკაშვილს როგორც მაშინ პირველად.მაგრამ ახლა სძულდა ამ ბაგეებიდან ამოსული ყოველი სიტყვა თუმცა მაინც სიამოვნებდა სანდროს სურნელი და ცოტა უხეში ტუჩები. ამბორი მოკლე გამოდგა -აბა რა ქვია?? (სანდრო) -ვის??

შენ თუ გგონია დაგთმობ როდისმე ცდები (27)

სახლში ავედი ძალიან დაღლილი ვიყავი ამიტომ მაშინვე ჩემს ოთახში შევდი და დაძინება დავაპირე, რამდენიმე წუთში ჩემი ტელეფონის ხმაც გაისმა, ეს ლუკა იყო. - გინდა შენთან ამოვიდე? ( ლუკა ) ამ კითხვას არ ველოდი ამიტომ ცოტა