ოცნებიდან რეალობაში

მაღვიძარა დილის ექვს საათზე დარეკა. აუ როგორ მეძინება, არა ნახევარი საათი კიდევ უნდა წავუძინო ჯერ არ მაგვიანდება, გავიფიქრე და ისე, რომ ზემოთ არ ამიხედავს მაღვიძარას გამორთვა დავაპირე. უეცრად ხელში საშინელი ტკივილი ვიგრძენი და ამან საბოლოოდ

ლამაზთვალება (თავი 1)

- აუ წავიდეთ რა რა იყოტ რა უფ (მე) - არ გვინდა ჩევნ ზღვაზე და შენ თუ გინდა წადი (ელა-ჩემი დედინაცვალი) - აუ გიი წავალ რა მე გთხოვ და ისეთი თვალებით შევხედე შეუძლებელი იყო არ დამთანხმებოდა როგორც თვითონ ამბობდა ხოლმე ;დდ (მე)

Не уходи! остаться

ყველაზე საშინელი მონატრებაა,იყო მის გვერდით და აცნობიერებდე,რომ ის არასოდეს იქნება შენი!ყველაზე საშინელი მონატრებაა,იყო მის გვერდით და აცნობიერებდე,რომ ის არასოდეს იქნება შენი!ყველაზე საშინელი მონატრებაა,იყო მის გვერდით და აცნობიერებდე,რომ ის

ჩემი ღიმილიანი ბიჭი (II თავი)

- არ მინდა გაყოლა გაგიყვანოს შენ აქედან როგორ წახვალ. -არ მინდა გაყვანა ჩემითაც გავალ...-ანასტასიამ თვალები გადაუტრიალა მაგრამ რიტამ ლოყები დაუკოცნა და ჩასჩურჩულა ჭკუითო... ძალიან ბევრი კაბა მოიზომა ვიკოს დაარბენინება აქეთ-იქით,მაგრამ არც ჩვენი

რა იქნებოდა... (9)

სახლში დაბნეული შევედი, არვიცი რა რეაქცია მქონდა,მიხაროდა,მტკიოდა,მწყინდა თუ რას ვგრძნოდი საერთოდ,თუმცა ფაქტი ერთი იყო,რომ ჯერ კიდევ ვერ აღვიქვამდი გიოს ისე როგორც ბიჭს, ძალიან რთული იყო,ასე უცებ ის მეგობრობა დამევიწყებინა,ლუკა ტელევიზორთან იჯდა და

მხოლოდ შენ !

დღე გათენდა სიყვარულის მზის მაგვირად შენით ვთბები მე სასმისი აღარ მათრობს მხოლოდ შენი ხილვით ვთვრები მხოლოდ შენზე ფიქრობს გული ჩემი ვნება ნახატია ცაზე მთვარე აღარა ჩანს შენი სახე ახატია ცის ღიმილს ცაზე ვეძებ

სახლამდე მიგაცილებთ ქალბატონო

თუ გიყვარდით, ამიხსენით რატომ დამგმეთ, დღეს ვინა გყავთ პატრონი ან საპატრონო, მომიტევეთ. . . ერთხელ კიდევ პატივს დაგდებთ და სახლამდე მიგაცილებთ ქალბატონო

ანგელოზები ფრენისთვის XI

ორივე ბედნიერი და მომღიმარი სახეებით გამოვიდნენ გარეთ და ტან პატარა გოგონას სურათიც ხელში ეჭირათ.. ბიჭებსაც გაუხარდათ რომ გოგო იყო .. ლუკა მარიამს შერცხვენილი სახით უყურებდა.. შემდეგ მარიმი მიახლოვდა და ფოტო მიაწოდა, ლუკამაც კანკალით გამოართვა და

სიყვარული მარადიულია 4

პირველ საათზე კი უკვე საავადმყოფოს შენობიდან გავდიოდით.ძალიან გამიკვირდა როცა შენობიდან გასულს ლუკა დამხვდა იქ.ჩვენსკენ წამოვიდა და გადამეხვია. -ლუკა,აქ რატომ ხარ?-გაკვირვებულმა ვკითხე და ოდნავ მოვშორდი. -ნუცამ დამირეკა.ყველაფერი კარგად

დააფასე დრო(1)

მომენტები,ჩვენი ცხოვრება მომენტებისგან შედგება.მომენტები,ყველა მისკენაა მიმართული. ყველა ცდილობს,რომ დაიმახსოვროს და სამუდამოდ ჩაიბეჭდოს გონებაში.მე კი არ მინდა!მინდა განადგურდეს, მინდა წაიშალოს, მინდა მის მაგივრად სიცარიელე იყოს, მინდა წავიდნენ