ჩემი დეკემბერი (2)

რაღაც უცნაურმა ხმამ გამაღვიძა..კარგად მოვუსმინე, გაბო რაღაცას გაიძახდა წამოვდექი ფეხები ჩემს ჩუსტებში შევუყარე და ოთახიდან გავედი. -გაბო რა გაყვირებს?-დაფეთებულმა ვკითხე. -თოვლი მოვიდა მარ-მისი შავი თვალები მომანათა.

our hands 2

ჩემთვის გაკვეთილს ვიმეორებდი, კარი რო გაიღო და ყველა ფეხზე წამოდგა, დირექტორსა და დამრიგებლელს უკან "ახალი მოსწავლეც" მოვიდა, გაოცებული ვუყურებდი, ისეთი სხვანაირი იყო, ასეთი ადამიანი თითქოს პირველად მენახა, გარეგნულად ჩვეულებრივი შავგვრემანი ბიჭი

ანგელოზები ფრენისთვის VI

უკვე ყველაფერს ცეცხლი მოეკიდა და ყველა სათითაოდ ეყარნენ იატაკზე. მეზობლებმა სახანძროში დარეკეს და მეხანძრეებიც ორ წუთში გამოჩნდნენ , დიდი ხანი ცხილობდნენ ცეცხლის ჩაქრობას , ოთხი ბიჭი მცირე დამწვრობით გამოიყვანეს მაშველებმა ხოლო ლუკა და რატი .....

ჩემი ძმის ძმაკაცი შემიყვარდა (თავი მე-6)

შემდგომ კი ვეტყოდი, რომ მიყვარდა და ბოლო ამოსუნთქვამდეც მხოლოდ ის მეყვარებოდა. მაგრამ, როცა ჩემმა გონებამ ერთბაშად ამოატივტივა ირაკლი, ანა, გასული წელი, ხელი ჩამოვწიე და მანქანაში ჩავჯექი.

ნოსტალგიურად მოდის ახალი წელი

ერთი დღე მაინც უნდა ყოფილიყო,როცა ყველა ბედნიერი იქნებოდა.მივხვდი,რომ ეს დღე ბედნიერების ქურდი იყო და გამიხარდა! მივხვდი,რომ ქუჩა გაბრწყინებული სწორედ ამისთვის იყო,სწორედ ამისთვის მოჩანდა მოელვარე ნათურებიანი ნაძვის ხე მაღაზიების ვიტრინებიდან.

შენ მე დაკარგული შეგრძნებები დამიბრუნე (სრულად)

-აბა მოუსვი აქედან, ეს ჩვენი ადგილია!- გაიგო ბიჭმა ხმა. ამ ხმამ მომენტალურად დაარღვია ჰარმონია მის გარშემო. ისინი სამნი იყვნენ. თვითდაჯერებულები და გაუზრდელები. მათ წინ გოგონა იჯდა ეტლში და დამფრთხალი შველივით უყურებდა მათ. გოგონა ძალიან თხელი და

მე მწამს (7)

პარკიდან მოვდიოდი დ ვფიქრბდი, ამ ბოლო დროს რა ბევრს ვფიქრობდი? ჩემი ტელეფონი აწკრიალდა კრისტინას მესიჯი იყო. გამიკვირდა. -იცი მომეჩვენა, რომ წერილს მარტო შეენ არ კითხულობდი. ვიცი სისულელეა, მაგრამ მომინდა მომეწერა. მიყვარხარ.

სანდრო ფილფანის საკუთრება (4 თავი)

და აი სამშაბათი დილაც გათენდა. დღეს დილით არ მოუწევს ფილფანების სახლში მისვლა ასე, რომ თავს უფლება მისცა ცოტახნით ისევ ენებივრა თბილ საწოლში გახვეულს. მოღრუბლური ამინდი იყო როგორც ჩანს წვიმას აპირებდა. ოხხ როგორ არ უყვარს ესეთი ამინდი

InkeD #16 (დასასრული)

იმ ღამით არცერთს არ გვიძინია.თვალი კიბისკენ გვქონდა მიპყრობილი და ველოდებოდით მათ გამოჩენას. დივანზე ვისხედით. თემოს მკერდზე ვიყავი მიწოლილი და მისი მკლავები დარაჯად მყავდნენ შემოხვეულნი. ჩვენს გვერდით ფეხმორთხმით იჯდა ანო და დივნის

მინდა მიყვარდეს თავი 5

მომიტევეთ ბავშვებო თუ შეცდომებს იპივით და დარწმუნებული ვარ ასეც იქნება,გვიანია უკვე და გადაკითხვის თავი არ მაქვს ნამდვილად ისე ვარ დაღლილი.არ მინდა პირობა დავარღვიო და ყოველ საღამოს დავდებ მომდევნო თავს.იმედია მოგეწონებათ და ისიამოვნებთ.