მარიამ

იცი რა მარიამ!მომბეზრდა მარიამ, სიმართლე, სიმართლეს აღარ ჰგავს მარიამ! პატარა გოგო ხარ, მე კიდე მომწონხარ. სიკვდილი არ მინდა, თავის ხელში აყვანა მინდა მეფენი? რატომ იბრძოდნენ? ჩვენთვის მარიამ?

ვიცუროთ მშვიდად ...

ადამიანებს საკუთარ თავთან მარტო დარჩენა ისე გვხეთქავს გულს მზად ვართ ჩვენი „სისაძაგლე“ მშობლებს მეგობრებს, თუ ოჯახის წევრებს გულიანად შევაწმინდოთ. მერე კი გაბმულ წუწუნს მოვყვეთ, რომ იცი რა ?

“ადამიანებად არ იბადებიან – ადამიანები ხდებიან”

გუშინ ქუჩაში ერთი მოხუცი ქალი იჯდა ხელგამოწვდილი ეს არც გამკვირვებია, რადგან ასეთი ხალხი ხომ ბლომად არიან სამწუხაროდ, მაგრამ მის ხმაზე ჩემდა უნებურად შევტრიალდი, უცნაური გრძონობა გამიჩნდა როგორ თხოვდა ხალხს ნაღვლიანი

დედამიწიდან კოსმოსამდე

-ხო,ისევ პოლიცია რომ დაგვსდევდეს.-ვუთხარი ცინიკური მზერით.შევლას ვაპირებდი,როცა მკლავი დამიწირა,მტევანი მაჯაში მოიქცია და მიმიხუტა.ხელი წელზე მომხვია,შემდეგ ცოტა ზემოთ აუყვა და ნაზად ჩამომისვა.-შეჯიბრებისას ძალიან

ლევან კაპანაძე----ობლი

როგორი სათუთი ბავშვი ხარ, თვალები გიგავს ნიბლიას ცუდად უხეშად გითხარი მას შემდეგ ვერ გამიგია რა... არ ვიცოდი მაგ სათუთ გულს თუ ამდენი დარდი ჰქონდა,

უდანაშაულო დამნაშავე (სრულად)

გვერდით მომიჯდა და ჩამეხუტა. თავი გულზე მივადე და ცრემლებმა იმატეს. ზუსტად არ ვიცი რამდენი ხანი ვისხედით ასე, მაგრამ ნელ-ნელა დავმშვიდდი, სუნთქვა გამიმარტივდა და ცრემლებიც შეწყდა. ვგრძნობდი, რომ მის გვერდით არაფერი

ორი ღამე (თავი 15)

რომში ყოფნა მამაკცის ფილოსფიური იდეებისკენ მიდრეკილებას უფრო ამძაფრებდა-მე ვემხრობი იმ აზრს, რომ სამყარო საათის მექანიზმივით გამართული, მოწესრიგებულ ნაწილაკთა ერთობლიობაა და რომ მასში შემთხვევითად

სამოდელო სააგენტო 5 თავი

რა იყო ეხლა ეს! მაგას გონია ყველა ქალს ხელთ ჩაიგდებს? ცდები მაი დიარ ცოტნე ეს არ გამოგიბა. ეხლა წარმომიდგენია როგორ დამცინის და როგორ ზეიმობს რომ მე ასეთი გულობრყვილო აღვმოცნდი და ასე მარტივად ცამიგდო ხელში.

იქნებ ოდესმე! ნაწილი ორი (სრულად)

ჯერ კიდევ ვერ ვიაზრებდი რა ხდებოდა ჩემ გარშემო... ყველაფერი ზედმეტად არარეალური და აფსურდული იყო, ზუსტად ვიცოდი , რომ ეს არ იყო სიზმარი, მაგრამ არც რეალობას გავდა... არასდროს მიოცნებია ზღაპრულ სიყვარულზე,

მექალთანე თავი 11 (დასასრული)

მოსაცდელში დავდიოდი გიჟივით, ღმერთს ვთხოვდი ყველაფერი კარგად და მალე დამთავრებულიყო. ნინიმ ყველას დაურეკა და დილის 5 საათზე საავადმყოფო აივსო ხალხით. სადღაც 1 საათში ექიმი გამოვიდა და გვახარა რომ პატარა გოგო