ლევან კაპანაძე----დედა

დედა ბაჯაღლოა სითბო აქვს მზისა, თვალნი მზის სხივნი გული აქვს თაფლისა. ერთ მის სიტყვაში რამდენი სითბოა, ყოველ ნათქვამში დიდი სიტკბოა. მისთვის ვარსკვლავი ხარ ცაზე მოკაშკაშე,

წყევლა 8 (ადვილი სამიზნე)

ბნელა ქუჩაში მივქრივარ და გოგონას წავაწყდი ის ცუდ დროს ცუდ ადგილას აღმოჩნდა რადგან შიმშილის გრძნობა ყველანაირ ადამიანურობას მავიწყებს და მე მას ყელში ვწვდები მთლიან სისხლს ვწოვ და დაბლა ვაგდებ შემდეგ ფანჯრიდან ვიღაცას ვამჩნევ ის მე მიყურებს და მე

მტერი შემიყვარდა (თავი 10)

-რა თქვი? -ხმა შეეცვალა ვატოს და ჩემსკენ რამდნიმე ნაბიჯი გადმოდგა ჩემსკენ. -რაც გაიგე ვატო! ფეხმძიმედ ვარ! -ბოლო ორი სიტყვა დავუმარცვლე. ვატო მე მიყურებდა. შემდეგ მზერა მუცელზე გადაიტანა. ასე იყურებოდა დიდხანს. -ვატო?? -ფიქრებიდან გამოვიყვანე და

მექალთანე თავი 1

- მე ეს მინდა და მორჩა. ისეთი ველური ჩანს, ამაზე უარს არ ვიტყვი. მერე სამინისტროსკენ წავედით, გზაში ჩუმად ვიჯექი და მარტო მის საქციელზე ვფიქრობდი, ასე გოგო ჯერ არ მომქცევია, უთქვიათ ჩემთვის უარი, თუმცა მალე შემიბია, მაგრამ თათამ

ცოლი და დედა კანონის გარეშე ( სრულად )

_ დიახ,ნერვებისათვის,გულისათვის,განეყობისათვის,ენერგიისათვის _ ნუთუ?_ თავს ვიშტერებდი _ და რაც ყველაზე მთავარია_ თქვა და მრავალმნიშვნელოვნად აწია საჩვენებელი თითი _ რა? ჩემსკენ რაც შეიძლება ახლოს დაიხარა,ჯერ ცხვირზე მაკოცა,მერე თბილი და ტკბილი

თვალები (12 თავი)

მარიამის გათხოვების შემდეგ სამეგობროს შეკრება აღარ გვქონდა. რამდენიმეჯერ დამირეკა - იქნებ გამოიაროო! - მაგრამ ლევანზე იმდენად ვიყავი გაღიზიანებული, მისვლისგან თავი შევიკავე. ვიცოდი ჩემს უარყოფით ემოციებს ვერ დავმალავდი, მარიამს კი მამიდაშვილის

აირჩიეთ გზა, რომლითაც წახვიდოდით და გაიგეთ, რა გელოდებათ მომავალში

ადამიანი ცხოვრებისეულ გზას ირჩევს, როგორც სიმბოლური, ასევე პირდაპირი მნიშვნელობით. გვაქვს არჩევანის საშუალება, ავირჩიოთ სასურველი ვარიანტი: სასეირნოდ წავიდეთ თუ სასიამოვნო მოგზაურობა დავგეგმოთ. ხშირად სწორედ ამ არჩევანზეა დამოკიდებული ჩვენი მომავალი

ერკე მიდასი... გაუგებრობა (4)

ჩემთვის ყველაზე მნიშვნელოვანი ნაწარმოები, ჩემი ამოძახილი. ნაწარმოები, რომელიც ყველაზე მეტად მიყვარს უკვე, მიუხედავად იმისა, რომ არ დამისრულებია. არ ვიცი გავაგრძელო თუ არა დადება, წერას კი ნამდვილად განვაგრძობ. მკითხველო...

არაკაცებო, გეძლევათ შანსი.. (1)

სიზმრად მუდამ ერთ ადამიანს ვხედავდი, არასდროს, რომ არ მენახა ისეთს, სულ ვეჩხუბებოდი, სულ ვტიროდი... რაც ჩემგან გასაკვირი არც იყო თითქმის არასდროს, იმდენად გულჩვილი ვიყავი.. ყოველთვის ვდარდობდი მასზე, ყოველთვის მტკიოდა და ახლაც მანქანაშიც , მამას

მითხარი რომ გიყვარვარ!

რა არის სიყვარული? რას გრძნობ როცა გიყვარს? ესეთი კითხვები ყოველთვის პასუხგაუცემელი რჩებოდა ჩემში. რა ცუდია არა მარტოობა ამაში ყველა დამეთანხმებით ცუდია როდესაც არასდროს გიგრძვნია მისი ჩახუტება, არასდროს გიგრძვნია ის რასაც სიყვარული ჰქვია.