ყანჩაველი...(4)

- მოდი შენც ჩვენთან ერთად , არ გინდა? - მკითხა სანდრომ და ბალიშზე მიმითითა - არა იყოს არ მინდა - ვუთხარი და თბილად გავუღიმე - არ ეკადრება ჩვენთან ერთად თამაში შე*ემა - უთხრა გაბრიელმა სანდროს - ზრდილობა თავზე გადმოგდის გეტყობა - ვუთხარი გაბრიელს

არ მიეჩვიო...

არ მიეჩვიო,ორ საათამდე ძილს და უზმოზე სიგარეტის მოწევას. არ მიეჩვიო ქარიანი ამინდის ნატვრას. არ მიეჩვიო ფეხით სიარულს უსასრულობის ფსკერზე. არ მიეჩვიო სევდიანი მუსიკის მოსმენას. არ მიეჩვიო ჩუმად ყოფნას. არ მიეჩვიო წარსულზე ფიქრს.არ მიეჩვიო მარტო

მომკალი, სანამ მოგკლავ!(2)

მანქანა როგორცკი დავძარი ესევე „kristina Si- Mama Boss“ ჩვრთე და ბოლოხმაზე ავუწიე, უაზროდ ვიცი სიმღერების ამოჩემება და რატომღაც ახლა ეს დამჩემდა, მუსიკა ყოველთვის გამოხატავს შენს შინაგან მდგომარეობას ან უბრალოდ გავიწყებს ყველაფერს და ბოლომდე

ჩემი ანგელოზი ხარ ! (სრულად)

-იქნებ გიორგიმ არ გამოუშვას როგორც მე არ მიშვებდა? -მერე შენ ხო წადი ? ისიც წამოვა - მარიამმა მითხრა და გამიღიმა,კარზე ზარია.გავაღე და თიკო იყო დიდი თაიგული ეკავა ხელში.გული გაფრინდა,გამიხარდა სასწაულად,რადგან ის ვიფიქრე რაც არ უნდა მეფიქრა.

i want you to love me - ანუ მინდა გიყვარდე (7)

ორი კვირა გავიდა რაც ანიტა აქააა... თითქოს ყველა შეეგუა ახალ ანიტას. ჯერ კიდევ არ ჯეროდა ალინას რომ მისი ფუმფულა დაქალი ასეთი გახდა. სუსტი ანიტა გაძლიერდა. იშვიათად იღიმის, რადგან იცის რომ ჯერ კიდევ ვერ შეეჩვივნენ მეგობრები ახალ მას. აქამდე ალექსი

ორი ღამე (თავი 12)

სესილის მოხვეული ხელები ახენდებოდა, ღმერთო, რას არ მისცემდა რომ ეს ხელები სამუდამოდ ეგრძნო თავის სხეულზე, რომ ამ სევდიანი თვალებისთვის სულ მას შეეშრო ცრემლები, რას არ მისცემდა რომ გუში ჩაეკრა და არასდროს გაეშვა, თვალები ცრემლებით აევსო

'მაინც ჩემი ციცქნა იქნები' [სრულად]

"მაინც ჩემი ციცქნა იქნები" ყავით ხელში აივანზე გავიდა. ეზო მოათვალიერა, მხოლოდ აქა იქ თუ იყვნენ მოხუცები, რომლებიც ნელა მიაბიჯებდნენ სკამებისკენ დასასვენელბად. ბიჭი მხრებში გაიმართა. სპორტულ შარვალს თასმა შეუკრა და ცოტათი მაღლა აიწია. უმაიკოდ

ვნება აშლილნი ..11..

ცხოვრება ნელა მიდის, ზოგჯერ გარბის, ზოგჯერ კი საერთოდ ჩერდება. არსებობს წამი რომელიც გინდოდა არასოდეს დამდგარიყო და წამი რომლის მარადიულობასაც განატრებინებს. ყველაფერი იცვლება, მოგონებები ხუნდება, ერთ დროს საყვარელი და ძვირფასი ადამიანები შენთვის

გაკრული ხელით...

დიდიხანია ვწერ თეთრ ფურცლებზე, კვლავ ლურჯი კალმით, გაკრული ხელით... თუმცა იმედებს ვერ ვატან ლექსებს, არც ველოდები დასტურად წერილს. დიდიხანია სევდა მაქვს ფიქრში, შემომჩვევია თვალებზე ცრემლი,

Chocolate 2თავი

ვიღაც უკნიდან მიჭერს,პირზე ხელს მაფარებს და განძრევის საშუალებას არ მაძლევს,შიშით გული მისკდება,არ მინდა სიკვდილიი,არა ღმერთო. -ნუ ფართხალბ!-ყურში მეჩურჩულება და ძლიერად მიჭერს,საოცარია მისი სუნთქვა მესმის და მსიამოვნებს.-ესე იგი ეს შენ ხარ