შეჩვევა თუ სიყვარული?! 11

ღამე გვიან გამოეღვიძა თიკას, რომელსაც ლადოს მკლავზე ედო თავი, მთვარე პირდაპირ დაუსვა, იგრძნო როგორ გააჟრჟოლა ბიჭს ტანში და ხელი წამში მოაშორა. შემდეგ მზერა მის მკერდძე გადაიტანა, მის დაკუნთულ მკლავებზე... -კარგად რომ შეისწავლი ჩემს სხეულს შეგიძლია

ბიცოლას ხსოვნას...

მიდის ოქტომბერიც წვიმებს ეპარება, ამ შემოდგომითაც ვრჩები მარტოსული, ყვითელი ფოთლები ერთურთს ეფარება, ერთურთს ეფარება წვეთიც თვალს მოსული...მიდის ოქტომბერიც წვიმებს ეპარება, ამ შემოდგომითაც ვრჩები მარტოსული, ყვითელი ფოთლები ერთურთს ეფარება, ერთურთს

ორი სული (სრულად)

ხალხი უაზრო ადამიანების მასაა. არცერთმა მათგანმა არ იცის,ვერცერთი ვერ ხედავს...ბრმები, რომელთაც ჰქონიათ რომ ყველაზე ჭკვიანები არიან.მე კი ვხედავ,ვხედავ და ისინი რომ ხედავდნენ ჩემი დანახულის 0,1%-ს იფიქრებდნენ, გავგიჟდი, საგიჟეთი სადააო.

არ შემიძლია,ვერ გელევი ( 2 )

-რა დედა,?ეგოისტია ეგ შენი გიგი,დაგნიშნა,დაჰკრა ფეხი და ავღანეთში წავიდა 6 თვით,ეგოისტობაა აბა რა არის ეს?იქნებ რა დაემართოს?ასე გაუთხოვარს გაქვრივებს უკვე,რა აკლდა,სახლი არა აქვს თუ კარი?-დედა კარგი რა,ცალკე უნდა რომ ვიცხოვროთ-მშვიდად ცდილობდა

"ბედნიერებასა და შენს საფლავს ვეძებ დე..."

უკვე ათი წელი გავიდა... ვფიქრობ არაა ეს მცირე დრო. ათი წელი გავიდა რაც მე ბავშვთა სახლში ვცხოვრობ... ძმელია,მართლა ძალიან ძნელია იცხოვრო სრულიად უცხო გარემოში... აქ ყველას ერთი ტკივილი აქვს: -ის მშობლებს არ უნდოდათ და აქ დატოვეს.ყველას ერთი ფიქრი

გრძნობებზე მოთამაშე(დასასრული)

-რა მოხდა?-გაკვირვებულმა ვკითხე,მაგრამ პასუხი არ დასჭირდა.მეც დავინახე დიდ „ვანაში“ მოტივტივე სხეული.წყალშ სისხლი შევნიშნე და სახეზე ხელები ავიფარე.ვბღაოდი და მთელი ძალით ვკიოდი. ეს ქეთი იყო.მას თავი წყალში ჩაეხრჩო.

დაუნდობელი (10)

-ფერი ფერსა,მადლი ღმერთასო რაა,თქვენზეა ნათქვამი,ასეთი ველურები და მხეცები მე არ მინახავს...წარმოსთქვა გაბრაზებული ტონით ირაკლიმ,თან ხელსახოცით ცხვირიდან წამოსული სისხლის მოწმენდა დაიწყო...შემოიყვანეთ გოგონა...გასცა ბრძანება და მალე

ერთხელ თავი 6

რაო და მია მიყვარსო მაგან კიდე იმ იდიოტში გამცვალაო მაგის გარეშე ვეღარ ვძლებო ეგ კიდე ყურადღებას არ მაქცევსო მერე კიბეძე დაჯდა თავი ხელებში ჩარგო თან ნასვამი იყო მერე ვუთხარი არმოდიხარ თქო?

ჩემი არ გეშინოდეს!

დილა ჩვეულებრივად დაუწყო, ისევ მომაბეზრებლად... ისტორიის მთავარ გმირს ვერც კი წარმოედგინარომ ეს დღე მის ცხოვრებას ძირფესვიანად შეცვლიდა, თუმცა ყველაფერი მას შემდეგ აირია რაც სამსახურში მიმავალი ახალგაზრდა გოგონა უცნობმა მამაკაცმა იარაღით დაატერორა.

ლევან კაპანაძე----ლოთი კაცი

უშენობით დარდიანს ლექსიც არად მარგია ჭიქა ღვინო მოგთხოვე დარდი სმას გავაყოლე. ყოველ ღამით გეძებ გეძებ, ქუჩა ქუჩა მთვრალი სად გეძებო სად დაგკარგე გეძებ ნასვამი თვალით.