Ŕeđ Łađy

წითელი დაჰკრავდა ღაწვებს ქალისას, რომელიც აეროპორტში იდგა და მოთმინებით ელოდა დროს. დროს, როდესაც 11 წლიან ტანჯვას ქარს გაატანდა და დაიწყებდა ცხოვრებას ფერებით, რომელიც დიდი ხნის წინ გაქრა მისი სამყაროდან.

ზღვარს მიღმა (თავი მეექვსე)

- უკვე გითხარი რომ ძალიან კარგი სურნელი გაქვს? -უჩურჩულა ჯეისს და მოშიშვლებულ ყელზე ენა აუსვა, -მმ, ძალიან გემრიელია, ჩაიბურტყუნა და ახლა ნიკაპს აუყვა კოცნით, -ჯეისს უნებურად გააჟრჟოლა, - ნუ ცუღლუტობ, ასე თუ გააგრძელებ

სასრულეთი (თავი 49)

მორწმუნე ადამიანს თავისი ცოდვები წარმოუდგენია, როგორც უზარმაზარი მთა და თვითონ ამ მთის ძირში ზის. სულ იმის შიში აქვს, რომ ეს მთა ერთ დღეს ჩამოიშლება და ქვეშ მოიყოლებს; ის, თუ როგორ მთას აღმართავ, სრულიად შენზეა დღეს დამოკიდებული. წინ ისეთ მთას ნუ

დაღამებამდე

გული არეული, სული დალეული, და ეს ამინდები, ესეც არეული. გრძელი ღამეები, ყველა უძილონი.

ანონიმი (II თავი)

კარგი, გავიდეთ,როცა დაბრუნდება მერე ვინახულებ. ლილიას ბინაში შევიდნენ, დივანზე დასხნენ და სერიალი ჩართეს.ამ დროს კი ,ლილიას მეზობლად ახალი მობინადრე იბარგებოდა

***

ჩამოლეული, ჩამომხმარი მოდგა ზამთარი, და ჭახჭახა მზის ბოლო წვეთი სულ მთლად დალია, ზოგჯერ ზმანება უსასრულოდ იცის ამგვარი, როცა თენდება და შენს ირგვლივ სიმწუხარეა. სველი თვალებით ასეთი ჩანს ხშირად ზამთარი, გეჩვენება თუ მართლა ფერბს მალავს სამყარო, და

ანონიმი (Iთავი)

ნელ-ნელა გვიახლოვდებოდა აურზაურის გამაყრუებელი ხმა. სტუდენტების ნაწილი კიოდა , ნაწილი აჟიტირებული ყვიროდა. გავიხედე და დავინახე ჩემი მჩაგვრელი , რომელიც იატაკზე გაწოლილიყო და იდაყვს ეყრდნობოდა , მას კი თავზე ახლა უკვე ჩემთვის ნაცნობი სხეული ედგა.

ერთადერთი ხარ (დასასრული)

-იცოდე ასე მარტივად ვეღარ გამექცევი ექვს დღეში სულ ჩემი იქნები-მისი ვნებიანი ხმა მისწვდა ჩემს ყურებს.მისი უკმაყოფილო სახის გაფიქრებაზე კი გულიანად ავკისკისდი

ბოლო ლექსი : დასასრული.

რითმების ძგერას - ვით ცოცხალ ბგერას, როგორც ლურჯ ცაზე მოლივლივე მტაცებელ ძერას, ვერ დავთმობ, ვერა..

სიყვარული გრძნობების გარეშე 37 თავი

სახლის მძიმე კარი ნელა შეაღო ქეთიმ და ზიზღით მოატარა ცივი მზერა ბნელ ოთახს, საშინელი სიცარიელის განცდა დაეუფლა