ცხოვრება გრძელდება 3

ცხოვრება სირთულეებით და განსაცდელებითაა სავსე,ვიღებთ უამრავ დარტყმას ვუძლებთ ტკივილებს და მერე გვიკვირს საიდან გვაქვს ამდენი ძალა რომ ამდენს ვუძლებთ? ზოგჯერ ბედნიერება გვტოვებს და უბედურების პირისპირ მარტონი ვრჩებით

შოკოლადისფერი მეორე ნაწილი თავი 1

-მაიძულებ,რომ სულ აქ მყავდე? -სად?-მოულოდნელად გამიშვა ხელი და მეც თავისუფლება,რომ ვიგრძენი სწრაფად დავცილდი,მაგრამ უპასუხო კითხვამ არ მომასვენა.-სად?-კართან ვიყავი,რომ მივუბრუნდი და ვკითხე.

ნათელი წერტილი (2 თავი)

რამდენიმე დღე შორიდან ვაკვირდებოდი ჩემს სტუმარს, როგორც მომსახურე პერსონალი მეუბნებოდა, მათ დიდად არ აწუხებდა, არც პრეტენზიები ქონდა. საკმაოდ გვიან გამოდიოდა ნომრიდან და მერეც დროს ძირითადად ბასეინთან ატარებდა.

შეშლილის ღიმილი #1

-მისის კოლინზ!!!-მკაცრად გაიჟღერა დირექტორის ხმამ დერეფანში...-სასწრაფოდ გამომყევით!-ისევ მკაცრად მიმართა შავგვრემან გოგოს და ზურგი აქცია... თუმცა გოგო ერთი სანტიმეტრითაც არ განძრეულა, კედელს მიშტერებოდა და როგორც ყოველთვის ... შეშლილის ღიმილი

თორნიკე ნაროზაული - ქალო

რახელ გაწვიმ-გაავდარდა გაზაფხული, ჩემი გულის ამინდივით დარდიანობს, ეგ ტუჩები ყინვისაგან დაზაფრული, ქალავ როსღა გამაჩნდების სამზიანოს? კარგი ქალო, ნუ ხარ ასე უკარება, მერე რა რო ხევსური ხარ და მთის შვილი,

ისევ შემიყვარე (4)

მეტად აღარც მოუწერია,ნიკა ისევ აგრძელებდა ტვინის ბურღვას და მუქარას,ხან გამოჩნდებოდა ხან კიდევ ქრებოდა,როგორც სჩვევია ისე. ალეკოს ხასიათი მაშინებდა,რომ დათვრებოდა თავზე კონტროლს კარგავდა.საშინელი ხასიათი ჰქონდა,

ტრამალის აჩრდილი -3-

ვხედავდი როგორ ესაუბრებოდა ნიკა ზაზას.გაცხარებული ჩემი მამინაცვალი ხელებს უმისამართოდ შლიდა და ბოლთას სცემდა.ამ სცენამ უარესად ამანერვიულა აკანკალებული მოვშორდი ფანჯარას და დემატრეს ოთახში ავირბინე.

კალიცო (სრულიად)

მოგონებები რომელიც ადამიანისთვის ყველაზე ძვირფასია... ყოველ შემთხვევაში ჩემთვის ასეა, იმდენი კარგი მოგონება მაკავშირებს ჩემს მეგობრებთან ერთად, ხანდახან არ ვიცი რომელი გავიხსენო ხოლმე. მე ანასტასია არაბული ვარ.

ჩემს ძარღვებში მიმდინარე სისხლი ხარ

შენზე ფიქრები სიზმრებშიც დამდევს ჩემი სამყარო უშენოდ აფრენს... როცა ღამდება მტკივდები მერეყოველდღე მჭირდები. ჰაერად გაქცევ რათა კვებო ჩემი ფილტვები მე შენ მჭირდები და სამოცჯერ წამში მტკივდები.

ძვირფასო მარიამ

ძვირფასო მარიამ, როგორ ბრძანდებით? არ მოგიწერიათ რამდენი ხანია, თბილისსში აპრილი დაგვიდგა თავდებით, და როგორც ქუჩაში, სულშიც წვიმს მარიამ. ელვაა ზეცაში, ჭექა და ქუხილი, თბილისი წვიმების სურნელით მთვრალია, მე თქვენი დაკარგვის მომაწვა წუხილი, ამიტომ