ლურჯი მოგონებები (ნაწილი მეორე,თავი 17)

ექიმი უმწეოდ დარჩენილს დანანებით უყურებდა ზურას, მის წინ საკაცეზე დაწოლილ თორნიკეს მოშორდა, გვერძე გაიხედა, საიდანაც ორ კაცს წვეთოვანი მოჰქონდა.წელში გასწორდა და მზერას არ აშორებდა ზურას.ააზრებდა რომ ეს ორი ადამიანი გაჭრილი ვაშლივით

ნათელი წერტილი (13 თავი)

უშუალოდ ჯიდაში საომარი მდგომარეობა არ იყო, მაგრამ პერიფერიებში სიტუაცია იძაბებოდა, სამშვიდობო ძალები ვითომ მდგომარეობას ანეიტრალებდნენ, მაგრამ როგორც უმეტესად ხდება ხოლმე, ხალხი მათ მიმართ საკმაოდ აგრესიულად იყო განწყობილი.

მტერი შემიყვარდა (თავი 9)

ვატომ სახლში მიმიყვანა დალოგინზე დამაწვინა. ვუთხარი მბილური მეცა ჩემთვის რომ მარისთვის დამერეკა. მითხრა მალე მოვალო და მეც ცა დავმშვიდდი. ვატო თახში ბოლთას სცემდა. ხან აანზე იყო, ხან სამზარეულოში, ხან კიდევ ჩემთან ოთახში. ერთანეთისთვის

ექსპერიმენტი საკუთარ თავზე 9

უნდა მეშინოდეს დედაჩემი რას იტყვის,ან რატომ არ შემიძლია გადაწყვეტილებები თავად. მივიღო,რატომ ვერ ხვდება დედაჩემი,რომ ასე მაკომპლექსებს და მთრგუნავს,მისი ბრალია,რომ არც თავის დაცვა შემიძლია დაარც ის ვიცი ახლა,ასეთ სიტუაციაში როგორ მოვიქცე

უცნობის ავტორის... უცნობი ლექსი...

ლამაზი დღეა თითქოს ყველა ბედნიერია, გავალ უბანში, ჩამოვჯდები, ხალხიც ბევრია, "დღეს მე ვკისრულობ" დავიძახებ და ბირჟას დავშლი მერე მახლობლად რესტორანში დიდ სუფრას გავშლი ვერვინ მიხვდება მიზეზს ჩემი ხელგაშლილობის, ზოგს დარდის ბრალი ეგონება ზოგს

რა ავირჩიო სიკვდილი თუ სიცოცხლე? (თავი 7)

კაბინეტში შესულმა ცოტნემ და ჯონიმ კარი შეიკეტეს და მაგიდას მიუსხდნენ. კომპიუტერს მიუსხდნენ და ბაჩაბას გამოგზავნილ ვიდეოების ყურება დაიწყეს. ყველაფერი თვალნათლივ ჩანდა... შავი მერსედესის მარკის ჯიპი, დიდი სისწრაფით მოდის. ეჯახება გზაზე გადამსვლელ

ზუსტი მეცნიერება [ნაწილი 2]

ნელი, დინჯი ნაბიჯით წამოვიდა გოგონასკენ, მაგრამ მანამდე, ისე სექსუალურად გადმოვიდა მანქანიდან, კინაღამ გავგიჟდი, მეც და პირველ რიგში, თათია. როგორც გითხარით, დინჯი ნაბიჯებით წავიდა გოგონასკენ და არც არცია, არც აცხელა ისე წაავლო მის წვრილ წელს ხელი.

მი სი მალატ (სვანურად) "8 თავი"

მართა ბებიას სახლისაკენ მიმავალ აღმართზე ვიგრძენი, თუ როგორ ამიჩქარდა გულისცემა, იქნებ მოვბრუნდე, გამეფიქრა და პასუხის მოლოდინში ტელფონის ეკრანს დავაჩერდი, მონიტორი 14:08 მიჩვენებდა, 01 - მოვბრუნდე, 02 - არ მოვბრუნდე, პატარა ბავშვივით

გარდამავალი წუთი (3)

– რა გინდა, ნიკოლოზ? – ჰკითხა რამდენიმე წუთიანი პაუზის შემდეგ, მთელი ძალდატანებით. – ჩემი ოჯახი მინდა დავიბრუნო... – ღიმილს არ იშორებდა მამაკაცი და ქანაობდა. ლილეს გაეცინა. სიმწრით. – მეტჯერ აღარ მოგცემ იმის უფლებას, რომ ყველაფერი, რაც სიწმინდეა

სლიზერინის პრინცის ისტორია,თავი 31

დედამისი კარში დაგვხვდა. -მოდი საყვარელო,შენ ალბათ ანა ხარ.ზუსტად ისეთი ხარ როგორიც წარმომედგინე.ღმერთო ნეტავ როგორი წარმოვედგინე.სასიამოვნოა შენი გაცნობა.რაღაც არ მომეწონა,ზედმეტად ყალბი ჩანს. -ჩემთვისაც.დებილივით გავიღიმე მე.