მარტოობის თეორია..

მახსოვს, ბავშვობაში მეშინოდა მარტო დარჩენის. მეშინოდა ოთახიდან ოთახში გასვლის, თუკი ვიცოდი იქ არავინ იყო. მახსოვს, სირბილით გავირბენდი უკაცრიელ ოთახებს სანამ ვინმეს ვიპოვიდი. მერე მახსოვს, ვიღაც გარდაიცვალა, მაშინ გავაცნიბიერე თუ რა იყო სიკვდილი.

მე შენში ვარ ,მე შენი ვარ ,მე შენით ვარ

-"ვინაა ეს მოხუცი?რა ბარბაცით მიაბიჯებს ?ლოთია?მაწანწალაა?ბოშაა?რას ეძებს? სიკვდილს?ეს რა არის ზურგზე,რომ მოუკიდებია და მიათრევს?საჭმელი?იქნებ ტანსაცმელი?არა შეიძლება წიგნებია,იქნებ......."

ფიქტიური (თავი 1)

-მარიამ ადექი - ნინოს ხმა გავიგონე და ლამის კივილი დავიწყე.-მაცადე მეძინება - ხმა დაბოხებულმა ამოვილაპარაკე და საპირისპირო მხარეს გადავბრუნდი.-მარიამთქო! ადექი საქმე მაქვს - უცნაურად დასერიოზულებული მომეჩვენე მსოფლიოში ყველაზე ცანცარა

ამ თვალით უწვდენელ ჰორიზონტამდე...{42}--{45}

-მართალი ხარ,ჩემო გოგო-თავი ჩაქინდრა მან.-შენ უკვე გაიზარდე...ჩემთვის კი ისევ ის პატარა ქერა,ხუჭუჭთმიანი გოგონა ხარ სახლში დაბრუნებისას რომ შემომახტებოდი და სახეს მიკოცნიდი...ისევ ის ღიაწაბლისფერთმიანი გოგონა ხარ,რომელსაც ჩემ ლოდინში

შავი თვალები (6)

ძალიან ცუდად ვარ არ ვიცი რა ვიფიქრო ან რა გავაკეთო აღარაფერი არ ვიცი გარდა იმისა რომ ნიკოლოზ ჟღენტი თავდავიწყებით მიყვარს მიყვარს ისე როგორც არავის არავინ ყვარებია არც ჯულიეტას რომეო არც როუზს ჯეკი და არც იზოლდას ტრისტანი ეს სულ სხვა

გოგონა სალამანდრას ტატუთი -5-

-ქეთუუ როგორ ხარ?--მომენატრე მარუუ--მეც საყვარელო ძალიან ერთკვირაში ჩამოვალთ და მარგად ჩაგეხუტებიიი-ახლა გადმოვძვრები ლეპტოპში მითხარი სიძე რაშვრება?ხოა ჯანზე?-ჩაიფხუკუნა ქეთიმ.-ქეთინოოოო ეხლაა სირბილით ჩამოვალ თბილისში

ამაყი ქალბატონი 6

-არ არის ეს ჩემი ბიჭი ... სად წაიყვანეთ ჩემი შვილი . თქვენ რა ადამიანები ხართ. მომატყუეთ მოკვდაო. ჩემი პატარა დამიბრუნეთ . ვიცოდი რომ არ მომკვდარა. დედის გული ვერ განიცდიდა უმისობას. ჯანმრთელიაო მითხრეს ,როცა დაიბადა და პირველად ამოიტირა.

გიჟი გოგონას ისტორია...3

ნიკას დაბადების დღემ ძალიან კარგად და სახალისოდ ჩაიარა... ყველას ძალიან მოეწონა გოგონა(ნინუცი)... უკვე წაკამათება და ალბათ ყველაფერი სიყვარულის დასასრულით...(არავინ იცის) ჩხუბი ზუკასა და ნიცას შორის და... წაიკითხეთ და ისიამოვნეთ

დაბრუნება ( თავი 3)

დრო გადიოდა, მე კი გრძნობა უფრო გამიმძაფრდა, ყველგან დავეძებდი, მაგრამ ვიცოდი ის წავიდა, წავიდა სამუდამოდ ჩემი ცხოვრებიდან და დამიტოვა ბედნიერი დღეების მოგონებები... მას შემდგე თითქოს ყველაფერი კიც შემიყვარდა და კიც შემძულდა... მის სურნელს მთელს

ვამპირების აკადემია

ეს ამბავი არის ერთ ტრაგიკულ ვამპირულ წყვილზე. -მე რატომ უნდა ვინერვიულო, ვამპირების აკადემიასი უკვე ოთხი წელია რაც ვწავლობ, შემდეგი შენ ხარ მაიკლსონების აგვარეულოდან. აბა შენ იცი. ხომ იცი ყველა ვამპირი ვალდებულია როცა 150 წლის გახდება ამ აკადემიაში