ნოემბრის წვიმა. "12"

-მე სანდრო, ეს ნენე. შეიძლება აღარ გახსოვართ, ადრე ვიცნობდით ერთმანეთს. -გვერდით მიუსხდა დანიელს წყვილი და ირონია არ დაიშურა სანდრომ. დანიელმა აწითლებული თვალებით გახედა ძმაკაცს და ხმა არ ამოუღია. -რა გჭირს? -აღელვება ვეღარ დამალა სანდრომ. დანიელი

დააფასეთ მოხუცები

მახსოვს,ერთხელ,სახლში ვბრუნდებოდი.ნელი ნაბიჯით მივუყვებოდი გზას,რომელიც ავტობუსის გაჩერებისკენ მიდიოდა,რაც უფრო ვუახლოვდებოდი გადაფარებულ ადგილს,რომელიც ჩრდილს აკავებდა,უფრო ვუნელებდი ნაბიჯს და ვაკვირდებოდი დაბალ,წელში მოხრილ მოხუცს,რომელმაც ჩემი

წვიმა...

ღამეა გარეთ, წვიმა მოდის,ქუჩა სველდება...მოგონებებით, შენზე ფიქრებით,კვლავაც თენდება!გახსოვს სიჩუმე, თავდახრილი ჩუმი ვერხვები?! გახსოვს ფიქრები,წვიმები და თეთრი ლექსები?!გახსოვს წვიმაში სეირნობა როგორ გვიყვარდა?! გახსოვს სიზმრები და სიტყვები _"ისევ

ასათიანი.(სრულად)

გადავიხადეთ, ჩვენი საყვარელი კაფიდან გამოვედით და 4ივე სხვადასხვა ტაქსიში ჩავსხედით. სახლში მივედი, იმის მაგივრად რომ ჩალაგება დამეწყო გუშინდელ ტორტს დიდი ნაჭერი მოვაჭერი და სავარძელში მოვკალათდი და ჩემს ახალ დღიურში დავიწყე წერა.მე ელენე ბაგრატიონი

ტრიალი წრის გარშემო [14]

ოდესმე გიფიქრიათ იმაზე, რომ ერთ დღესაც შეიძლება გაიღვიძოთ, და არ იცოდეთ ვინ ხართ? წარმოდგენა არ გქონდეთ, რომელი წელია ან ვინ არიან ის უცხო ადამიანები, რომლებიც თავს შენს ახლობელ-მეგობრებად ასაღებენ? რომ გრძნობდეთ, თითქოს ტვინის მაგივრად თავში

ქალბატონი ანა (თავი 2)

მანქანიდან გადმოსვლისთანავე აქეთ-იქეთ გაიხედა.ერთი ღრმად ამოისუნთქა და წამში მიიღო სერიოზული და მკაცრი სახე.ამაყად მიაბიჯებდა კომპანიისაკენ,დაცვამ ჯელტმენურად შეატარა დიდ ფოიეში.იქვე მდგარი ყველა ანას მიშტერებოდა ზოგი შურის თვალით,ზოგი ბოღმით,მელოტი

,,ჯარისქალი'' დასასრული

სულ მალე ანა და ვაანო სამშვიდობოს იყვნენ გასულები. ბევრი სიარულის შემდეგ პატარა ბანაკი დაინახეს. აშკარად ქართველების იყო და მათთან მივიდნენ. დააიწყეს გამოკითხვა .მოყვნენ საკუთარი ამბავითუ რა შეემთხვათ და სად მიდიოდნენ. ქართველებმაც მათი მდგომარეობა

ისევ და ისევ სიყვარული 4

- შედი ჩემს მეგობრებში და გიო ]] ესე უწერია - აა ამას ვიცნობ , კაი ბიჭია - ხო არაუშავს ;დდ - ამ ბიჭმა მითხრა რომ ძალიან მომწონსო , მაგრამო მეო შეყვარებული მყავსო , ჯერ მხოლოდ 18 წლის ვარო და გართობის მხრივ მყავსსო ის გოგოო და მეო არაფერს არ ვაძალებ

последний путь на море (ნაწილი მეორე)

კიდევ ერთხელ გთხოვთ თქვენი აზრი დააფიქსიროთ კომენტარებში <3 პირველი ისტორიაა, რომელსაც ვდებ და ძალიან მაინტერესებს!ის უნდა მომეკლა რამდენიმე საათში. გამიღიმა და თავის მოტოციკლეტზე შემოჯდა.. Harley-davidson მაგის ყოფილა. ხო ვთქვი ამაზე ძნელი

სიყვარული წამებაა, უსიყვარულობა – სიკვდილი! (დასასრული)

გოგოზე და ბიჭზე რომლებმაც ბევრი რამ გადაიტანეს მაგრამ მშობლების გამო ერთად ვერ იყვნენ..ამ დღის შემდეგ მასზე არაფერი მსმენია, მხოლოდ ის გავიგე რომ შეყვარებული ჰყავდა..ყველა ისე იქცეოდა თითქოს არასოდეს არაფერი მომდარა, ნუცა არც გამიცნია და არ