თუში (თავი 1)

საღამოთ ზემო ომალოში ავედით, ისტორიული უბანი-კესელო მოვინახულეთ, ეს ციხე-სოფელია სადაც 7 კოშკია შემორჩენილი..... სოფელში ორი სალოცავი ნიშაა და ლუდის სახარში შენობა, მიუთითებს იმაზე რომ ეს სოფელი იყო მნიშვნელოვანი დასახლება თუშებისათვის. შემდეგ გეზი

последний путь на море (ნაწილი მეოთხე)

-იყოს ისე როგორც თქვენ გნებავთ, სერ! -ბოლო ხმაზე ვიცინოდი, როცა ოთახში შემიყვანა და ლოგინზე დამაგდო. (ზუსტადაც დამაგდო). უკვე მესამედ ვწვებოდი ამ მამაკაცთან და უკვე მესამედ შევიგრძნობდი რაღაც ახალსა და აღუწერელ გრძნობებს. მესამედ ვგრძნობდი მის

გენერალი (თავი მერვე)

ალერსში გართულ წყვილს ზაზა წამოადგა თავზე რომელსაც ხელები აეფარებინა სახეზე და ბოლო ხმაზე ყვიროდა "არ გიყურებთ გვრიტებოო". ამეებმა ხო არ გვაცადეს არაფერი რა ბუზღუნით მოშორდა კეკეს მიშკა და სირბილით წაიყვანა დარბაზისაკენ დასამშვიდობებლად.უკვე

შენ ჩემში.

,,მე რომ მეგონე, თურმე ის არ ხარ,ღალატიანო, ყრუვ და მკვეხარავ...აღარ მიყვარხარ, აღარ მიყვარხარ, აღარ და აღარ, ჩემო ქვეყანავ!უმარტივესი დაგიგეს მახე, კი, უაფთრესი შემოგეყარა...რა აბდაუბდა ორ–სამ წელს ჩმახე,–აღარ მიყვარხარ, ჩემო ქვეყანავ!ამას რომ

ასეც ხდება 5

უმიზეზოდ ნამდვილად , რომ არაფერი ხდება.. დამთხვევები და უეცარი მოვლენები ცხოვრების განუყოფელი ნაწილია.. ალბათ ყველას დაბადებისას გვეკისრება საკუთარი მისია, რომელიც უნდა შევასრულოთ. ადამიანი ხომ უნიკალურია, ყველანაირი გრძნობა გაერთიანებულია მასში,

ნოემბრის წვიმა. "13"

რას გრძნობდა? თითქოს მისი სულის ნახევარს საქართველოში ტოვებდა, მშობლები, ნენე.. მის ყოველდღიურობაში აღარ იქნებოდნენ.. სანდროს და გეგასაც როგორ მიეჯაჭვა ამ მოკლე ხანში.. დანიელი კი.. ნეტა ენახა წამოსვლის წინ. წამით ისიც იფიქრა, რომ აღარ წავალო და

მწვანე თვალება (თავი 2)

ისე გავიდა დრო ვერც კი გავიგე , ტელეფონი სახლში დამრჩა ალბათ როგორ ნერვიულობს ჩემები სასწრაფოდ უნდა წავიდე ნაბიჯებს ავუჩქარე ფიქრებში ისე გავერთე ვერცკიმივხვდი როდის მივუახლოვდი ჩვენს ქუჩას და უეცრად თავბრუ დამეხვა და ძლიერი დარტყმა ვიგრძენი და

უმანკოებამდე (1)

სავარძელში ვიშმუშნები და ოთახის კონტურებს ვაკვირდები. აქ დიდი ხანია არ ვყოფილვარ, მაგრამ თითოეული დეტალი კარგად მახსოვს, თითქოს მთელი ცხოვრება ამ მაღალჭერიან, შავი ტყავის ავეჯით დატვირთულ სივრცეში გამეტარებინოს. გულახდილი თუ ვიქნები ჩემი

ყიველი ტკივილის შემდეგ გარდაუვალი ბედნიერება მოვა!(სრულად)

-ბავშვობში სულ ვოცნებებობდი სიყვარულზე,სულ ერთი იყო ეს ოჯახის სიქნებოდა თუ ქალ-ვაჟური,მე უბრალოდ მჭირდებოდა იგი.დროის სვლასთან ერთად ვფიქრობდი რომ სიყვარული საერთოდ არ არსებობდა და ეს უბრალო მტკნარი სიცრუე იყო...მერე შენ გაგიცანი და თითქოს რაღაც

7 რიცხვში 7 საათზე 7 ვარდია (მე-7 თავი)

რამდენიმე დღის შემდეგ გავაცნობიარე, რომ არ ვიცოდი თუ სად წავიდა დიმიტრი, რატომ წავიდა? ახსნის გარეშე დამტოვა 1 წლით, 12 თვით, 365 დღით, 89060 საათით, 5343600 წუთით და 320616000 წამით. ამ რიცხვებს კი ერთი 7-იანიც არ ურევიათ. დამთხვევაა, ნამდვილი