იისფერი ქუჩა [სრულად]

მერე იყო დამთხვევითი შეხვედრები... მალე ონიანის "მიყვარხარ".. პირველი კოცნა და ნინას აწითლებული ლოყები...კარგი გოგო იყო ნინა... კარგი წყვილი იყო... ონიანს წარსულმა არ მოუსვენა...

შარიდან შარში ~6~

ლაზარე სამზარეულოშიდავტოვე გამოვბრუნდი და ჩმს ოთახში ავედი ვფიქრობდი თუ რა კარგი იყო ცხოვრება ხფათის გარეშე მითუმეტეს ჩემთვის ჩემსაავე ფიქრებზე მეთვითონვე ჩამეცინა ლოგინზე გავიშხლართე და თვალები დავხუჭე ლუკა გამახსენდა მისი სახე როცა ლუკამ ყველაფერი

მე რატომღაც მგონია,რომ ისევ მოხვალ

მე შენ მიყვარხარ!ყველაფერმა აზრი დაკარგა ჩემს ირგვლივ შენს გარეშე.ურთიერთობას ვეღარ ვახერხებ ვერც სულიერთან და ვერც უსულოსთან.ისინი მე გამირბიან.თითქოს დაიცალა მთელი სამყარო და დავბორიალობ უსახო სიცარიელეში.დილით რომ ვიღვიძებ,საშინელი სევდა მომყვება

სიცოცხლის ბოლომდე შენს სიყვარულში 1

-ნინო სპაგეტი სოუსით მზად არის, გიორგი შენ ეს ხორცი წაიღე ფრთხილად ცხელია-არის შეფ-მორჩი ხუმრობას საქმეს მიხედე-ანასტასია ერთ-ერთი სუფრიდან მითხრეს რომ შეფმზარეულის ნახვა სურთ-ვინები არიან ან რა უნდა? სად მაქვს მაგათთან გასვლის დრო.-საკმაოდ

ცნობადი სახე და მექალთანე (4)

ნინამ კი კარი გახსნა და ანას მიმართა: –გადმობრძანდით თუ არ გინდათ, რომ თქვენც იგივე ხერხით წაგიყვანოთ. მითუმეტეს, ნახევრად სუფთა ხართ! – მკაცრად დაუყვავა ქალმა და გაოგნებულ ანკას ხელები მტკივნეულად გადაუღუნა უკან.

7 რიცხვში 7 საათზე 7 ვარდი 《თავი მე-2》

სიყვარულზე ძალიან ბევრი სასიამოვნო სიტყვა მსმენია. ამ ყველაფერს სიცილ-ხარხარით ვუსმენდი, სანამ ეს უდიდესი გრძნობა არ მეწვია. ის ერთადერთი და განუმეორებელი უეცრად შემოიჭრა ჩემს ჩვეულებრივ ცხოვრებაში და გახადა არაჩვეულებრივი. არც ცისფერთვალება იყო,

სხეულს თუ მომპარავენ,სული მაინც დამრჩება[9]

-არ უნდა აღვნიშნოთ?-აქეთკენ გამოიხედა ირაკლიმ და პირდაპირ თვალები მატაკა ისე,რომ ლამის იყო უკან გავმხტარიყავი,როგორც მსხვერპლი. -როგორ არა.ანიც წამოვა-ხატიამ შემომხედა და ჩვეულად გამიღიმა. -მე არა მგონია..-არ დამასრულებინა და ხელი

ყველა ბედნიერი ვერ იქნება.. (სრულად)

გაკვირვებული იხედებოდა და კართან დატოვებული ვარდები სულ არ აინტერესებდა. არა როგორ არ აინტერესებდა! ძალიან უყვარდა ვარდები. განსაკუთრებით თეთრი. უბრალოდ აინტერესებდა ვინ დატოვა. ეგონა ალბათ ვინმეს კარი შეეშალაო მაგრამ იმდენად მოიხიბლა მაინც შეიტანა

ერთხელ პარიზში ( თავი IV )

გათენდა.თვალები ძლივს გავახილე , თავი საშინლად მტკიოდა - ნატაშკააააააააა ,,, ნატაშკააააააა სად წავიდა ნეტა ეს გოგო , ძლივს ავდექი , ის არსად ჩანდა , დავიწკე იმაზე ფიქრი თუ რა მოხდა გუშინ არაფერი მახსოვდა , ვერაფრით გავიხსენე გუშIნ ნატაშკა დაბრუნდა

სლიზერინის პრინცის ისტორია,თავი 24

ამ სკოლაში ყოფნა კიდევ უფრო დიდ საშინელებად მექცა.მალფოის "ვარჯიშები"საკმაოდ დიდხანს გრძელდებოდა,თითქმის მთელი დღე.მე კი მაქსიმალურად ვცდილობდი თავი ამერიდებინა მისთვის, ხან დაღლას ვიმიზეზებდი,ხან სამეცადინოს,მაგრამ შაბათ-კვირას რა მიზეზი