ფროიდის 27 გენიალური ფრაზა

1) ჩვენ შემთხვევით არ ვირჩევთ ერთმანეთს… ვხვდებით მხოლოდ მათ, ვინც უკვე არსებობს ჩვენს ქვეცნობიერში. 2) სამწუხაროდ ჩახშობილი ემოციები არ ქრებიან. მართალია მათ აიძულეს გაჩუმება, მაგრამ ისინი შიგნიდან განაგრძობენ გავლენის მოხდენას ადამიანზე.

როგორ ვაიძულოთ ოცნებებს ახდენა - საუკეთესო იგავი

სამყაროს შემოგარენში იყო ერთი მაღაზია, რომლის აბრები დიდი ხნის წინ ქარიშხალმა წაიღო, ხოლო მეპატრონეს მათი აღდგენა არც უცდია, რადგან ადგილობრივმა მცხოვრებლებმა ისედაც იცოდნენ, რომ მაღაზიაში იყიდებოდა სურვილები.

სიყვარული სიკვდილის შემდეგ( მხატვარი)

სიყვარული რაღAც ენით აუღწერელი გრძნობა რომელმაც არიცის ასაკი როცა გიყვარს?! შენ განიცდი რაგაც არამქვეყნიურ გრძნობას როცა გიყვარს, შენ შენ არახრ, იცვლები და ხვდები რომ შენთან ერთAდ სამყაროც იცვლებ, ხვდები რომ შEნს ირგვლივ ყველა იღიმის, რატომ?!

მე შენ აგირჩიე, პატარა ქალბატონო! 11

-დიტო... (მე) სიტყვა არ დამამთავრებინა -მადლობა ჯერ ადრეა (დიტო) ადრე? ნუთუ წინ კიდევ რაღაც მელოდა? -გამომართვი, კიდევ ერთხელ გილოცავ დაბადების დღეს (დიტო) ხელში გასაღები მომცა, დავიბენი, ვერაფერს მივხვდი

პირადი მცველი [19]

მთელი დღე მოუსვენრად გაატარა,იქეთ-აქეთ ფაციფუცობდა მაგრამ ამ დროს ფიქრებით სულ სხვაგან იყო,ბედისწერის არასდრო არ სწამდა,რადგან ფიქრობდა რომ ადამიანი თავად ქმნის ბედისწერას,თუმცა ახლა ვერაფრით დაეკავშირებინა ეს ყველაფერი ცხოვრებასთან,ვერაფრით

მაინც მოგარჯულებ(1 ნაწილი)

ყოველთვის რთულია დაიწყო ამბის მოყოლა... ამ წამს მეც ამ პრობლემის წინაშე ვდგავარ. ალბათ პირველ რიგში ჯობს კატო გაგაცნოთ. კატო ეს არის რაღაც სასწაული... ხასიათებით გიჟი და გადარეული, ძალიან ხალისიანი და ჯიუტი. დროთა განმავლობაში თქვენც კარგად გაიცნობთ

გაუთვალისწინებელი შემთხვევა (სრულად)

რატის 25 წლის იუბილე იყო. მთაწმინდაზე სეირნობდნენ მანქანით. უზარმაზარი საკუთარი სალისკენ გაახედა ხატიამ. -აი იმ სახლს ხედავ? -კი. -ბავშვობიდან ჩემი ოცნებაა, რომ ის სახლი მქონდეს. -ჩემხელა რომ გახდები, უეჭველი გაჩუქებ. რომც ვიჩხუბოთ, მაინც გაჩუქებ.

სულელი მე 8

-ალექსანდრე -ეზოში ჩამო - მომესმა მისი ბოხი ხმა -აქ ხარ?- გაოცება არ დამიმალავს და ფარდას ვეცი , ოდნავ გავიჭყიტე და მართლა ეზოში იყო , მანქანაზე მიყრდნობილი -ხო , მიდი გელოდები- მითხრა და გამითიშა -დამერხა , აქ არის და ჩამოდიო - გოგოებს მივუბრუნდი

ბიჭი მდინარიდან [4]

ამწამს ვიგრძენი რაიყო ნამდვილი ბედნიერება,ჩემთავს შეკითხვა დავუსვი "აქამდე როგორ ვცოხოვრობდი?" "ამ ადამიანის გარეშე როგორ ვსუნთქავდი?".."როგორ ვარსებობდი?",ყველა დღეს რომელსაც ყველაზებედნიერ დღეებად მივიჩნევდი გაფერმკთალდა, ახლა ყველა ბედნიერი

იმდენჯერ გამეორდი ჩემში, ტავტოლოგიად იქეცი. (სრულად)

–არაფერი არ დაუშავო, ბავშვია და არ მინდა რაა ეს სიკვდილიანობა–ხელები წინ გაიშვირა ქერამ. –დემე ნუ ხარ *ირი რაა–არც ყიფშიძემ დააკლო ხელების შლა. –დემე კი არა, შენ ხარ *ირი და უარესიც ეს ღლაპი რო გაგვიხადე საზრუნავი–გაიჭიმა შავთვალება. –დაწყნარდი