უკუნეთს უხდება რითმა ( პირველი თავი)

- დილა მშვიდობის ლიზა!- მეზობელი სახლის მეპატრონე თავს ხრის და პასუხს არც უცდის ისე აგრძელებს გზას სკოლისკენ. - დილა მშვიდობის!- ჩავილუღლუღებ ისე ჩუმად, რომ მეც კი მეპარება ეჭვი, ვთქვი თუ არა რაიმე.

ორმაგი ტკივილი - {2}

- დღეს შენთან ვრჩები - მითხრა ნოემ, როდესაც მანქანიდან გადავედი - ასე რომ იმედი არ გქონდეს სადმე წასვლის! - კი მაგრამ ნოეე... - არავითარი მაგრამ ელი! - მკაცრად მითხრა - დღეს აქ ვრჩები და მორჩა!

გახსოვს?!

გახსოვს ტყის ბილიკი და ხე მარადმწვანე?! ან ის ცხელი, ძალზე ბნელი ღამე?! გახსოვს ჩვენი გრძნობა ოდეს შეფიცული?! ჩვენი სიყვარული სხვისთვის შენიღბული?! გახსოვს ფაეტონი, ძველი თბილი ქუჩა?! გახსოვს კარგო ჩემთან რომ შენ მუდამ გსურდა?!

თავისუფლება ფერებს!

ესეც ფერი იყო! დიახ ფერი. ჩამქვრალი და გაცრეცილი მაგრამ მაინც სიცოცხლის წყურვილით სავსე. ფერი იყო რომელიც დედამიწის დარდით გაჟღენთილიყო . ადამიანების სიძულვილს დაეთრგუნა და დაეჩრდილა , ნელ-ნელა გაქრობასაც უქადდა

ჩხუბით დაწყებული ისტორია 1 (თავი)

ნია 16 წლის გოგოა რომელიც ბატუმიდან დასასვენებლად ცჰამოვიდაა..ნიამ მობილური გამორთო.ნია 16 წლის მაღალი შავგვრემანი გოგო იყო.თბილისიდან ბათუმში ჩამოვიდა 1 თვით დასასვენებლად. ნიამ კალენდარზე მოინიშნა იმ დღის რიცხვი 25 ივლისი.მისი დაბადების დღიდან 5

მე შენ აგირჩიე, პატარა ქალბატონო! 9

გოგომ ამის მოსმენაზე სიტყვები ვეღარ იპოვა, დაბნეული შებრუნდა და წავიდა. ანიმ ბექას შეხედა, მის ცისფერ თვალებს ცოტა ხნით უყურა, და მერე უთხრა -მე მჯერა შენი (ანი)

ეგოისტი ..28.. დასასრული

ბედნიერება? ბედნიერებაა მზის ყოველი სხივი, რომელიც იშვიათად გამოანათებს ღრუბლებიდან და სწრაფადვე ამოეფარება მათ... დილით ლიზი წყურვილის შეგრძნებამ გამოაღვიძა, ოდნავ შეფხიზლებულმა მწველი მზერა იგრძნოდა ამ სიცხეში კიდევ თბილში

ვუყვარდი?არ ვუყვარდი? (ჩემი ცხოვრების ისტორია) თავი 11

შუაღამეზე სახლიდან იაფფასიანი ქალივით გამოვიძურწე და და სახლისკენ დავიძარი.არ ვიცი რამ მომიარა,მკვეთრად მოვატრიალე მანქანა და სულ სხვა მიმართულებით წავედი. ძალიან ციოდა,მანქანიდან გადმოვედი და თბილი,ნაქსოვი შარფი სახეზე ავიკარი.იქ სადაც გავჩერდი

ბედნიერია გოგონა?! (6)

- ლორა - მაღვიძებს დილით ხმა - ეე, ადექი უნივერსიტეტში უნდა წახვიდე! - გადი ადამიანო იქით! - საბანი თავზე დავიფარე. - ადექი დროზე! - მიბრძანა. - ოო დამანებე კაცო თავი !

ქურასბედიანი და ბავშვები - 3 - დასასრული

ხელს მთელი ძალით უჭერდა ქმარს და ცდილობდა მისთის გაეღმა. ხვდებოდა ახლა ისიც ისე რომ ნერვიულობდა და მასაც ორმაგად რომ ტკიოდა მისი ამ მდგომარეობაში ხილვა . ბავშვის ტირილი , ლუკას ბედნიერი ღიმილი , მკერდზე პატარა ორი კნოპკის დაწვენა მათი სურნელის