მისი სამყარო. თავი 4

მოგონებებს შეუძლიათ გახადონ ბალიშები მოუხერხებლები და ღამეები უსასრულოები... მოგონებებისავით არაფერს შეუძლია თავი მოაბეზროს ადამიანს, განსაკუთრების ღამის სიჩუმეში, როცა თითოეულ მათგანს კრივის რინგზე ხვდები როგორც მოწინააღმდგეებს და მოწინააღმდეგეების

ბიზნესმენი შემიყვარდა (3 თავი)

სახლში როდესაც ავედი დედაჩემი მაშინვე მომვარდა –ვაიმე მარი რა გჭირს! –არაფერია დედა დავეცი და ფეხი ვიღრძე გამივლის მალე დედამ თავი უკმაყოფილოდ გაატრილა და სამზარეულოში დაბრუნდა –მამა სადაა?

სურვილი აგისრულეთ მე შევიცვალე (10)

რავი გოგო უახლოეს მომავალში ვაპირებდ სერიოზულ ფიქრს უკვე ჩემი ძმაც კი იცნობს ...(მარი ) - ვუ რა მაგარია შემატყობინე რას იზამმმ. ოღონდ ქორწილამდე მერე არა... - ჰაჰაჰ კაი .. შენ რას შვრები რას აპირებ ? (მარი) - რავი გოგო ჯერ არავის სჭირდება

ზღაპრული რეალობა (11)

რამოდენიმე თვე იყო უკვე რაც ჩაათაისთან მუშაობდა და პირნათლად ასრულებდა თავის საქმეს..ჰო ზუსტადაც პირნათლად...მერე რა,რომ უფროსი სულ ნერვებს უშლიდა,არც თვითონ აკლებდა მააგრამ..ეგ სულაც არ აისახებოდა მის მოვალეობებზე.კარგად იცოდა რისთვისაც იყო იმ

რიგითი საქმე, N101 (8, დასასრული)

–ამ ქვეყანაში ყველაფრის ყიდვა შეიძლება, ყველასი და ყველაფრის მოსყიდვა, თვით ამ დარბაზისაც, მაგრამ ამ ქალის გული გაუტეხელი, დაუმხობი და ჯიუტია. ამიტომ მიყვარს და ამიტომაა ჩემი ცოლი! – კიდევ ერთხელ აკოცა უკვე დანიშნულ ცოლს კამერების წინ ფიფიამ.

ჩემი თვალით დანახული რუსეთის აგრესია

დედა,რომ ბოროტ ავსულებზე მოყვებოდა ზღაპრებს, ალბათ ისეთები არიან რუსი აგრესორები,რომლებსაც ქვეყანაზე არაფერი ადარდებთ... მე მჯერა,რომ აუცილებლად დავბრუნდები უკან,ჩემს სოფელში,მაგრამ რუსი აგრესორი ჩემთვის ყოველთვის იქნება ის,ვინც ბავშვობა მომპარა...

და აქ დატოვე მამა დედა, ორი ძმა დეა!

ცხვრეებაში არ დამიწერია ლექსი, ერთი კვრის წინ გარდამეცვალ დიშვლი, ცხოვრებას ერთი ძაბი ჩაწყდა თითქოს, არ ვიცოდი რგოგორ გამომეხატა ვტიროდი და არაფრის თქმა არ მინდოდა, უბრალოდ დავწერე რასაც ვგრძნობდი უფალმა გაშოროთ მსგავს ტიკვილს

ბიჭი მდინარიდან [1]

ჩვეულებრივ 7-ზე ვდგები სარბენად გავდივარ,ნაცრისფერ ნაიკის შორტსა და ამავე ფერის მაისურს ვუხამებ..შავი ბოტასები ჩემი Mp3player-ი და მზად ვარ,ძაან მიყვარს დილის თბილისი სუფთა ჰაერი,კარგი მუსიკა და ჯანსაღი ცხოვრების წესი.

ვამპირის ირონია 25

გოგონა მძიმეთ ჩამოდიოდა კიბეებზე და თავი დაბლა ჰქონდა დახრილი.ერთი ამოიოხრა და კარებისკენ გაიწია.კარების სახელურს ხელი ჩაავლო,მაგრამ ისევ გაუსვა როცა ზურგს უკან ვიღაც იგრძნო.ისევ დამიანი ეგონა და უხეშათ შეხედა. -(ანნა) ჩვენ ხომ უკვე ვილაპ...........

ორმაგი ტკივილი - {1}

- სახელი, გვარი, ასაკი? - ელი გოგიჩაიშვილი, 16 წლის. - ქურდობის მიზეზი? რატომ მოიპარეთ? - მაგას ვერ გაიგებთ... და ისე არც მინდა, რომ გაიგოთ!