უჩვეულოდ ცისფერი (1)

იმ წუთში ჩემი სახე რომ წარმოვიდგინე ალბათ თვალები ბურთის ხელეა მექნებოდა გაოცებისგან...... რამდენჯერმე თვალები დავახამხამე იმის იმედით, რომ უბრალოდ ამდენი ფიქრიდან გამომდინარე მესიზმრებოდა და სხვა არაფერი

ტრიუმფალური თაღი (ნაწილი IV )

არ იცოდა, როგორ მაგრამ იმ ბავშვებისთვის საჭირო ლიტერატურას აუცილებლად მოიპოვებდა. თუნდაც ამისთვის დედამისის ნაქონი ოქროს საათის გაყიდვა მოსწეოდა. რა თქმა უნდა, ეს ფაქტი სულაც არ ახარებდა, მაგრამ ხვდებოდა თუ სხვა გზა არ დარჩებოდა საათის გაყიდვა

ორმაგი ტკივილი - {12}

- ალო, დეე როგორ ხაარ? - ელიი? ოჰ როგო მოხდა რომ გაგახსენდი? რავიცი დედა არამიშავს შენ როგორ ხარ? რომ ყველაფერი რიგზეა? - კი, კი დეე ყველაფერი კარგადაა. დე დღეს მოსვლა გვინდა... - მოსვლა გინდა-თ?

ჩემი ხარ

ფიქრებიდან ნაბიჯების ხმამ გამომიყვანა მალევე ნაცნობმა სურნელმა ამწვა ცხვირი, წამის მეასედში ჰაერში ავღმოჩნდი, ძალიან შემეშინდა თუმცა თვალები არ გამიხელია. ვიგრძენი საწოლზე დამაწვინა, საბანი გადამაფარა და გვერდით მომიწვა უცებ ხელი ვიგრძენი მუცელზე,

ძველი გრძნობები,აღარც იარსებებს.

მე ვხატავ იმ ოცნებებს,ტკივილიან ოცნებებს.ვხატავ შავი ფანქრით,და ეს ფერადი ოცნებები,რჩება ასე,შავად.რა ვქნა,ვერ ვაფერადებ. მე დეპრესიული ვარ,მე აგრესიული ვარ,მე ცუდად ვარ,მე განადგურებული ვარ,მე შეძრწუნებული ვარ,მე გატეხილი ვარ,მე დაცარიელებული ვარ,მე

გამოგონილი ტყუილი რომელმაც შეიძლება გაგათბოს ანუ ფანტაზიის წყურვილი...

სიცივე გულს მითოშავდა, თავბრუ მეხვეოდა,თვალებიდან ძლივს ვიყურებოდი, ონკანი მოუშვი და ცივი წყალი შევისხი, ვიფიქრე გამოვფხიზლდებოდი,თუმცა ამან არ გაამართლა, გულისრევის შეგრძნებამამიტანა, შეჩერება არ შემეძლო, შიგნიდან რაღაც მავიწროებდა, რაღაც ჩემიდან

ლამაზი დღეები(3)

დილით კარზე გაუწყვეტლივ კაკუნმა და ტასო ტასოს ძახილმა გააღვიძა ფეხზე დაფეთებული წამოხტა და კარებში დემეტრეს შეეჩეხა-ტასო სწრაფად წამოდი...მაჯაში ხელი ჩაავლო და კიბეებისკენ გააქანა-რატო რა ხდება-რამდენ კითხვას სვამ..წინ აესვეტა გოგონა ხელში აიფრიალა

მისი სამყარო. თავი 10

დილაადრიან გააღვიძა გოგონები, თაიას დედამ, გულიკო დეიდამ, ადექით ვისაც ხევისბერთან შეხვედრა გინდათო და ამის სურვილი მხოლოდ დუდიკას და თაის მეჯვარეს ნანას აღმოაჩნდათ, გარეთ მდგარ მაგიდას უკვე შემოსხდომოდნენ ბიჭები, ზოგი ჩაის და ზოგიც ყავას სვამდა,

ჩვენ გადავცურავთ ზღვას!!

-რამე მოხდა პატარავ?- გავიგონე სასაცილო ხმა და მოულოდნელობისგან შევხტი-უკაცრავად?-გაკვირვებული გავხედე ჩემს გვერდზე მჯდომ ბიჭს რომელიც იცინოდა სიმპატიური იყო დიდი წითელი ტუჩები და სწორი ცხვირი. შოკოლადისფერი თვალები და ოდნავ წამოზრდილი წვერი -ხო

მებრძოლი (თავი პირველი)

ლილე შუკვანი 19 წლის სტუდენტი გიჯი გადარეული გოგო,რომელსაც თავისნაირი მხიარული დააა უსაყვარლესი პაწუკაა ძამიკო ყავს ილია. ვერცკი წარმოუდგენია მის გარეშე ცხოვრება. პატარა ლილუუს( ასე ეძახიან მეგობრები) სიცოცხლის ძალას აძლევს, რა