მეგობრობიდან შეყვარებამდე ერთი ნაბიჯია (ნაწილი 4)

ორი დღე კომიდან არ გამოსულა.მეც მის საწოლთან ვიჯექი და მისი, როგორც ყოველთვის, თბილი მტევანი ჩემი აკანკალებული ხელით ძლიერად მეჭირა და არ ვუშვებდი.მეორე დღეს ექთანი შემოვიდა,მთხოვა სახლში წავსულიყავი და თუ რაიმე სიახლე იქნებოდა შემატყობინებდა.არ

აწმყო მომავალში

მეტი აღარ შეუძლია.მირბის და სადაცაა წაიქცევა.ფეხები აღარ ემორჩილებიან, მაგრამ მაინც ცდილობს გადარჩენას. უნდა რომ გაასწროს, გაექცეს, გადარჩეს. ეშინია, არ სრს ასე უბრძოლველად დანებდეს. აი, უკვე ეწევა. იგრძნო და სიჩქარეს უმატა..

"გპირდები" - (17) - მეორე ნაწილი

ნოემბრის სუსხიანი დღეები. კატასტროფიდან რამოდენიმე თვე გავიდა. განადგურებული ვარ. ვერ ვხვდები სამყარომ ასე რატომ დამსაჯა, რატომ წამართვა ძლივს-ძლივობით ნაპოვნი სიყვარული, რომელიც მართლა ყველაზე და ყველაფერზე მეტად მიყვარდა. არა არ დავიჯერებ რომ ის

ვარდები 1

კაბინაში შევედი თუ არა, ჩანთაში დავიწყე ქექიალი, კარის ხმა გავიგე, სხვა გოგონა მეგონა და უცებ შეხება რომ ვიგრძენი მაშინდელივით ვიკივლე შეშინებულმა.. -ლილი რა ლამაზი ხარ ჩემო პატარა...... მიჩურჩულა ვნებიანად, ვერმოვითმინე და ჩავეხუტე. შუბლს და ცხვირს

ამ ისტორიამ ფურცლები გააცოცხლა

ერთხელ ვერაზე, სადღაც შესახვევთან,ახალგაზრდა გოგონამ ლამაზად გამიღიმა და ზურგზე მოკიდებული დიდი ჩანთა მოიხსნა.მერე ფეხაკრეფით,ისე თითქოს ჩემს მიპატიჟებას ელოდა,ჩემსკენ გამოემართა და სველ სკამზე გრაციოზულად ჩამოჯდა. მე გამეღიმა.

ჩემი "ჰოლივუდური" ამბავი .5

-ჰმმ..მირჩევნია ისევ სადარბაზოში ვიკანკალო, ვიდრე შენი ძონძები ვრეცხო. მივახალე და კარებისკენ მტკიცე ნაბიჯით გავემართე. -კარგი ხო ჯერი, გამომართვეი, გეხუმრე. ცოტა დაუთბა ხმა, მეც ცხვირ აბზეკილმა გამოვართვი და კიბეებს დავუყევი. -ხელით გარეცხე

ნაპრალები

მე ისევ მჯერა,რომ კიდევ დარჩა ადამიანის სულიერ მიძინებულ სამყაროში სიყვარული და კეთილშობილება.ისევ მჯერა,რომ საქართველოს,ჩვენი სულიერი ბუნების სამყაროს წიაღისეულში მიძინებული ვულკანი ოდეს გაიღვიძებს,კრატერიდან გადმოხეთქავს და გადმოაფრქვევს

მე ვიღიმი...

მე ვიღიმი... ჰო და ვტირი ხოლმე კიდეც, მაგრამ განა რამით განვსხვავდები ვინმესგან?! ბოლოს გუშინ, ახლობლის ბავშვს გავუღიმე, ყალბად.

სიყვარულმა სიმსიმნე დაამარცხა!

ჩვეულებრივი და მოსაბეზრებელი ცხოვრება დაიწყო!!! ჰაჰ რა ვიყავი და რა ვარ. ან იქნებ არაფერი არ ვყოფილვარ... ყოველ შემთხვევაში ცხოვრება რადიკალურად შემოტრიალდა ჩემთვის 15 მარტს: -ანალიზების პასუხი მზად არის-მშვიდად შემოვიდა ექთანი და ექიმს მიაწოდა

უწესო გრძნობები (2)

ვერც წიგნებმა უშველა, ვერც მუსიკამ , არც მზემ გაფანტა საშინელი ხასიათი და ცურვაც ვერ გამოდგა დეპრესიის ნოკაუტში ჩამგდები , მეხუთე დღეს უბრალოდ ვეღარ გაძლო , მიხვდა ჭირდებოდა ივა , ისე ჭირდებოდა როგორც ეს სასაიამოვნო ჟანგბაგაჯერებული წყნეთის სუფთა