ვერონიკა როთის "გასხვავებული" ნაწ.1

შინ მხოლოდ ერთი სარკე გვაქვს.მეორე სართულზე,დერეფანში კიდია და გადასაწევი კარები ფარავს.ჩვენი ფრაქციის წესდების თანახმად, სარკეში ჩახედვის უფლება ყოველი მესამე თვის მეორე დღეს მაქვს. დღეს სწორედ ეს დღეა და დედა თმას მჭრის. პატარა, მრგვალ სკამზე

ლიზიკო ჯაფარიძე დასასრული

უამრავი, ცოტნე საქართველოში აღარ დაბრუნებულა... ლიზასთვის საერთოდ აღარ დაურეკავს... მისგან მარტო ბოო დარჩა, რომელიც მალევე სხვას აჩუქა...სანდროც არ გამოჩენილა... არავინ იცის ის სად არის.. არავის ეკონტატება საერთოდ...თოჯინები კი მალევე გაქრნენ...

სექსი ქორწინებამდე

-ჰეი! -უკაცრავად?! -ამდროს აქ რას აკეთაბ? -მკითხა უცნობმა. -თქვენ? -მე ვსეირნობ. -მომხიბლავად ჩაიღიმა -მე არ მაქვს უფლება? გაოცებულმა ვკითხე -კი როგორ არა, უბრალოდ ასეთ დროს. -დაბნეულმა მოკლედ აღებულ თმაზე ხელი გადაისვა. -ჰოდა ვსეირნობ. მხრების

უცნაურია...!

უცნაურია, შეყვარება გამვლელი ქალის უცხო სხეულის გაღმერთება, წამებში თუნდაც.ასე უეცრად, გაჩერება წვიმის და ქარის ასე უეცრად მონატრება, სულ ბოლო სუნთქვად. ​ უცნაურია, უმიზეზოდ ეფერო თითებს უცნაურია დანახვისას მიყურო ურჩად. დიდი ძალა აქვს მონტრებას,

ჩემი ხარ

–სენ ელეკლეს აქალი გოგო ქალ? – უკნიდან ხმა მომესმა, შევტრიალდი და პატარა ოქროსფერ კულულებიანი გოგონა დავინახე რომელიც თავის დიდ თვალებს აქეთ–იწით აცეცებდა. –შენ ვინ ხარ პატარა? აქ ცხოვრობ? –მე მალიამი ვალ და აქ ნათლიასთან მოვედიი –აჰა გასაგებიაა –

ნუთუ ყველაფერი ასე უნდა დამთავრდეს?!(I თავი)

წვიმიანი დღე იყო, ძილის ამინდს რომ ეძახიან, მაგრამ პარიზის ქუჩებში ხალხს რა დალევს. ტურისტები, მოქალაქეები, აქეთ-იქით დადიოდნენ, ათასგვარ სახეს ნახავდით, მოწყენილს, ნაღვლიანს, მაგრამ ამ ათასგვარი რასის ხალხში უდაოდ შეამჩნევდით ერთ უმშვენიერეს

you will be forever in my heart!

გოგონას ოქროსფერი თმა მზის ნათებით გაბრწყინებულიყო. სახე შეწუხებულმა შეჭმუხნა და თვალები ძლივძლივობით გაახილა. ერთი ჩვეულებრივი დღე იყო, არაფრისაგან გამორჩეული.ზლაზვნით წამოდგა, საბაზანოსაკენ გაემართა, დუში მოუშვა და წყილს ქვეშ შედგა.ესიამოვმნა

ფსიქოპატი (3) ვაგრძელებ!!

სწრაფად გავიარე დერეფანი და მედდების ოთახში შევედი. დრო ისევ მქონდა, რომ ჩამოვმჯდარიყავი და ოდნავ დამესვენა. საშინლად დაღლილი ვიყავი და დასვენება მჭირდებოდა. ცოტა ხანში საათს გავხედე. უკვე შუადღე იყო, ეს კი იმას ნიშნავდა, რომ პაციენტებისთვის უნდა

შეხვედრის ადგილი კვლავ სასაფლაო...

აი ისიც... მძიმედ გააღო სასაფლაოს ,,ჭიშკარი" ღრმად ამოისუნთქა და საფლავის ქვას კოცნა უწილადა, მერე იქვე ჩამოჯდა და მისცა ფიქრებს გზა ფართო. არა, არა შევცდი, რა დროს ფიქრებია როგორც ყოველთვის ლაპარაკი დაიწყო... ისე ამ გოგოს, რომ ვუყურებ გული

ვარსკვლავების მეჯლისი 1თავი

ყველას ცხოვრბაში დგება მომენტი როდესაც ხვდები ყველაფრით დაიღალე და მეტი აღარ შეგიძლია. ყველაფერში კი აბსოლუტურად ყველაფერი იგულისხმება ურთიერთობები,სწავლა,მუშაობა...... ხადახან ძილიც და მთელი დღე უსაქმურად ყოფნაც დამღლელია. სწორედ ამ დროს