საზაფხულო ბანაკიდან დაწყებული სიყვარული (თავი1)

1 ივნისი, დღის 10 საათი, საზაფხულო ბანაკი და ახალი მეგობრები.. ზუსტად 10 საათზე მამამ უმშვენიერეს ადგილას დამტოვა, თითქმის ტყეში.. მე ეკატერინე ამ დროს 14 წლის ვიყავი.. ირგვლივ უამრავი ბავშვი ირეოდა, ბიჭები და გოგონები.. მინდოდა რომელიმეს გაცნობა

გარდაცვალება

სიამაყით აღსავსე ქალაქი,თავაწეული ადამანები,ყველაფერი შეიცვალა წუთებში,აღარ შემორჩა ქალაქს ის სილაღე,სიამაყე...გარდაიცვალა ტფილისი და გარდაიცვალა ტრაგიკულად ადამიანებიც,ადამიანები რომლებსაც სურდათ თავიანთი სიტყვა ეთქვეთ და არ დასცალდად თქმა,ქალაქი

გაუწოდე ხელი!(სრულად)

რამდენჯერ გიკრიათ ხელი ძირს დაცემულისთვის?რდენჯერ ცივი მზერით შეგიხედავთ მათხოვარებზე?(ბოდიში ასეთი შეუფერებელი მომართვისთვის) არასოდეს და არასოდეს დამიცინია ძირსდაცემულზე,მუდამ მზრუნველი მზერით შევციცინებდი ქუჩაში მდგომ უსახლკაროებს სკოლაში

ბრძოლა?_წესების გარეშე!

თავის კაბინეტში ზის და მაგიდაზე მიმოფანტულ ფურცლებს უკმაყოფილოდ უყურებს.პირველად არის ასეთ სიტუაციაში როცა არ იცის რა გააკეთოს.ახლა ,რომ თავისი ერთადერთი ქალიშვილი ქეთა უყურებდეს, კარგად დასცინებდა მამამისს და შენიშვნასაც მისცემდა

საბოლოო არჩევანი შენზე (6)

გაოცებულმა ანიტამ თვალი გააყოლა მიმავალს და თვითონაც უკან აედევნა, თუმცა მოშორებით. რამდენიმე მეტრი გავლილი არ ქონდა, მოსახვევიდან ბექა და მისი ძმაკაცები რომ გამოვიდნენ... ჩოხელი ვერ იტანდა ამ ყეყეჩს, რომელიც ყოველთვის კუდში დასდევდა, ერთხელ ისიც

მეგობრობიდან შეყვარებამდე ერთი ნაბიჯია(ნაწილი 5)

ნიკუშა ჯანელლიძე.18 წლის.მაღალი,სუსტი,შავგრემანი ბიჭი,აპრეხილი ცხვირიტ,თაფლისფერი თვალებით და რაღაც საოცარი ფერის ტუჩებით.მოკლედ,უზომოდ სიმპატიური და გოგოების გულთამპყრობელი.ბიჭი რომელსაც მთელი #141 სკოლის გოგოები დატყვევებული ყავდა.მაგრამ

მკვლელი (3)

ცოტა გავისეირნე. მერე ჩემს ეზოში ჰამაკში ჩავჯექი და მსუბუქი ქანავი დავიწყე. თვალები დავხუჭე და თავს ფიქრის საშბალება მივეცი. სიმყუდროვე გიომ დამირღვია ირაკლი რეკავსო. თვალები გამიბრწყინდა და სიხარულით გავქანდი ტელეფონისკენ. - იკაა როგორ ხარ?

ლიზა ჯაფარიძე (ნაწილი 19)

მარტო აღარ დავიძინებ.. ცოტნესთან მირჩევნია .. გაიფიქრა ლიზამ და წამოიწია.. ქარი უბერავდა და ფარდას ატოკებდა... შემდეგ ლანდი გამოჩნდა ფანჯარასთან... უფრო ახლოვდებოდა.. ლიზა შიშმა აიტანა... ლანდი მისკენ მოდიოდა.. დიდი ფანჯრის კიდიდან ფარდის ბოლო

ჩემი დაკრძალვა

არასდროს შეცდეთ ადამიანებში. ისინი,ვინც ანგელოზად გაჩვენებენ თავს,ეშმაკნი აღმოჩნდებიან,ერთი შეხედვით თბილები და კეთილები,რომლებსაც უყვარხართ,თურმე თქვენი ყველაზე დიდი მტერი ყოფილა... ზოგიც,შეიძლება უბრალოდ სითბოს ვერ გამოხატავს,უბრალოდ არ

მოგონებებს სიყვარული გვიტოვებს...

16წლის რომ ვიყავი დედა და მამა საზღვარგარეთ წავიდნენ სამუშაოდ, მე კი ჩემს ძმასთან ლუკასთან დამტოვეს. მას განსაკუთრებულად ვუყვარდი ყოველთვის. ჩვენ ვართ ლუკა და სალომე ახვლებიანები. მე და ნინუცა ერთად გავიზარდეთ და ის ჩემი საუკეთესო მეგობარია. ლუკას