მისი სამყარო. თავი 2

დაკვირვებული ხართ, როგორ ახასიათებენ ხოლმე პიროვნებებს? იწყებენ ძალიან შორიდან და ძალიან გაცვეთილი ფრაზით (თუ ეს მის ოჯახს შეესაბამება რა თქმა უნდა), ქალაქში ერთ–ერთი გამოჩენილი ოჯახი იყოო... ზუსტად ასე ამბობდნენ ალეკოს ოჯახზეც, რადგან ბაბუამისი

მიყვარდი მიყვარხარ მეყვარები

მიყვარდი, მიყვარხარ, მეყვარები, ვფიცავ შენს ლამაზ შვალებს. უკვე რამდენი წელი გადის, ერთად ვათენებთ ღამეს!... მიყვარდი, მიყვარხარ, მეყვარები, არავინ მინდა სხვა მე, დაღამდა მთვარე გვეპარება, უშენოს ითვლის წამებს!

ქურასბედიანი და ბავშვები - 1

-ჩემი პატარა გოჭი , ჩემთანაა და სულ ჩემთან იქნება ხო დე ? - გაუცინა და ისეთი მზერა მიაპყრო თითქოს პასუხი უნდა გაეცა პატარას და დაავიწყდა - მიყვარხარ ჩემო პატარა - ჩაიჩურჩულა და ყელში გახურებული ტუჩები მიაკრო "შვილს"

ბედნიერია გოგონა?! (4)

წარმოიდგინეთ როგორია: სრულიად უცხო ბიჭი მოდის შენთან, გიბრძანებს მასთან ერთად დაჯდე კაფეში და ბოლოს სრული სიმშვიდით გეკითხებათ: ცოლად გამომყვები?

ზღაპრული რეალობა (10)

იმ დღის შემდეგ ჩაათაისთან ნორმალური ურთიერთობა აღარ ქონია..ერთმანეთს ყოველ ჯერზე ძაღლებივით უღრენდნენ ხოლმე..ნუ ჩაათაი განსაკუთრებით.თვალებიდან ნაპერწკლებს ყრიდა

მისი სამყარო. თავი 1

თითოეული ჩვენგანის ცხოვებაში უამრავი საიდუმლოა, საიდუმლო ცოტა უხეშად ხვდება სმენას, მოდით დავარქვათ მათ ამბები... ამბები, რომლებიც ჩვენზე არავინ იცის და არც სურვილი გვაქვს, რომ იცოდნენ... ეს საიდუმლო ამბები შენს შესახებ, წლების მატების პროპორციულად

ნუთუ შემიყვარდა?!- კი შემიყვარდა

ადამიანი უნიკალური არსებაა, ის ეგუება ყველაფერს ტკივილს რომელიც მშობლების დაკარგვითაა გამოწვეული, მე ანა კალანდაძე ვარ 20 წლის მშობლები 2 წლის წინ გარდამეცვალნენ 13 ივნისის ტრაგედიის დროს როდესაც ჩვენი სახლი წყალმა წაიღო, იმ დღეს ბევრი ადამიანი

მკვლელი. (2)

ნამდვილად შემეცვალა შთაბეჭდილება მასზე! თვითონმე პირში მორიდების გარეშ მომახალა რომ მკვლელია. ვერ ვიჯერებდი. ამ ფიქრებში გართული სახლშიც შევედი. ირაკლი მისაღებში იყო და ტელევიზორს უყურებდა - მოხვედი ლანა? - ხო

ცხოვრების გემო (22)

-ხო რავიცი ბებომ დაგვიტოვა,დიდი ხანია აქ არავინ ყოფილა. ცოტახანს სახლში შევიდნენ,ჭამეს, ამასობაში მერიმ ბარგი ჩაალაგა და მალე თბილისისკენ მიმავალ გზაზე იდგნენ. კიდევ კარგი მიხვდა დადიანი,რომ ვისაც არ სჭირდები მის გამო ფიქრიც კი არ ღირს. ცხოვრებაში

დადეშქელიანი და დევდარიანი (2)

მე, ბარბი და ელე მივსეირნობდით და თან ვლაპარაკობდით. -ხოო, ელე რაქენი წაშალე დუდუ?-(ბარბი) -კი, ტასომ წამაშლევინა.-(ელე) -სწორი უქნია. თუ მოეწონე თვითონაც დაგიმატებს.-(ბარბი)